مات جلو رفت

بغض گلویش را می‌فشرد و دندان هایش از شدت فشار روی هم ساییده‌ می‌شدند

روبروی دخترک که ایستاد نگاه کنجکاوش بالا امد

_ تو دیگه کی هستی؟ اینجا چیکار میکنی؟

دلارای یک قدم جلوتر رفت

_ اینجا خونمه! تو باید بگی اینجا چیکار میکنی

ارسلان بی تفاوت موبایل را از گوشش فاصله داد و بی توجه به دلارای رو به دختر اشاره زد

_ برو تو اتاق کتی ، میام تا چنددقیقه دیگه

دختری که ارسلان کتی صدایش زده بود ابرو بالا انداخت و با لحن بدی به دلارای اشاره زد

_ با این؟! کیه خدمتکاره؟‌چه قدرم پرروئه

ارسلان اخم کرد و تشر زد

_ به تو چه؟ نگران نباش برای اون دوساعتی که تو قراره سرویس بدی تخت خالی پیدا میشه!

کتی پشت چشم نازک کرد اما بحث را ادامه نداد

ارسلان بعد از ماه ها به یادش افتاده بود!
آن هم به لطف یادآوری دوباره علیرضا

نمیخواست همه چیز را شروع نشده پایان دهد

چشم غره ای به دلارای رفت و صدایش را بالا برد

_ اوکی هانی ، منتظرتم دیر نکن

احساس میکرد بدنش از کمر به پایین منقبض شده

نمیتوانست پاهایش را حرکت دهد

انگار تنش بی حس شده بود

زن که در اتاق را بهم زد به خودش آمد

صدایش میلرزید

_ اون کی بود؟!

ارسلان خونسرد سمت بار کوچک کنار آشپزخانه رفت

_ حوصله جیغ جیغ ندارم دلی

گیلاس شرابی برای خودش ریخت و در برابر مردمک های لرزان دلارای سمت اتاق راه افتاد

دخترک انگار تازه خودش را پیدا کرد

پاهای بی جانش را روی زمین کشید و بازوی آلپ‌ارسلان را چنگ زد

_ اینجا چه غلطی میکنه؟

ارسلان جوابش را نداد و دلارای جیغ کشید

_ با تو ام ارسلان به چه حقی داری….

جمله اش تمام نشده چانه اش میان انگشتان ارسلان اسیر شد

با خشونت دستش را فشرد و همانطور که عقب عقب هلش میداد جواب داد

_ تو کِی آدم شدی که برای من حق تعیین کنی دخترحاجی؟

دلارای بی جان عقب میرفت و ارسلان عصبی میتاخت

_ تو رو چه به این زر زر کردنا
چی انقدر محقت کرد؟!

دلارای با درد زمزمه کرد

_ حق نداری … حق نداری کثافت کاریاتو بیاری اینجا … حق نداری با اون…

ارسلان اینبار فریاد کشید

_ تو سگ کی باشی که حق تعیین کنی؟

دلارای عصبی تر از او زیر دستش کوبید و جیغ کشید

_ زنت! زنتم ، یادت رفته؟

ارسلان خندید
با تمسخر و حرص

_ پس اسمت تو شناسنامم شیرت کرد آره؟!

با انگشت به قفسه سینه دخترک کوبید

_ بهت نگفتم خیال برت نمیداره؟

دلارای بغض کرده یک قدم عقب پرت شد و ارسلان دوباره با بی رحمی کوبید

_ نگفتم بالا بری پایین بیای همون زیرخواب کوچولوی قبل میمونی؟

دلارای به دیوار چسبید و او دوباره به قفسه سینه اش کوبید

_ نگفتم نمیری تو آسمونا و هوا برت نمیداره؟
نگفتم زر مفت بزنی تیکه تیکه‌ات میکنم؟

دلارای تنها نگاهش کرد

درد از قفسه سینه اش سمت شکمش می‌رفت

از همان نقطه ای که ارسلان می کوبید سمت جنینش

انگار همه چیز خواب بود
یک کابوس زشت و غیرقابل باور…

حرفش را خیره در چشمان ارسلان زمزمه کرد

_ هربار با خودم میگم آلپ‌ارسلان از این آشغال تر نمیشه ثابت میکنی قابلیتشو داری!

به محض تمام شدن جمله اش گونه ی سمت راستش آتش گرفت

ارسلان به جرم گفتن واقعیت چنان سیلی روی صورتش نشانده بود که گوش هایش سوت می‌کشید

دستش را سمت بینی خونی‌اش کشاند و تلخ لبخند زد

او روز اول عقدشان دختر به خانه اورده بود و دلارای سیلی‌اش را میخورد…

دستش را روی صورتش گرفت و بدون اینکه سرش را سمت او برگرداند گوشه دیوار نشست

ارسلان اما هر لحظه عصبی تر میشد