***

دو روز از روزی که دخترک را در بیمارستان رها کرده گذشته بود

دو روزی که خواب به چشمش نیامده بود

جیغ های هاوژین اجازه نمیداد کسی در کلاب چشم روی هم بگذارد

کلافه بود

عصبی تر از هميشه

همه چیز بهم ریخته بود و او انگار هیچ شباهتی به آلپ‌ارسلان گذشته نداشت تا بتواند در چند ساعت شرایط را درست کند

بچه را در ۴۸ ساعت گذشته ندیده بود

صدای گریه و جیغ هایش را می‌شنید اما ندیده بودش

انگار چیزی کم بود

چیزی سرجای خودش نبود و او را هر لحظه کلافه و سرگردان تر‌ می‌کرد

دوش گرفت و سعی کرد خودش را جمع و جور کند

با چند زنگ یک قرار ملاقات گذاشت و به محض قطع تماس در باز شد

با دیدن علیرضا اخم کرد

_ ابوتراب چندتا دختر آماده کرده ، میریم ببینیم

علیرضا خسته روی کاناپه نشست

_ امشب میرم هتل ، دو شبه نخوابیدم

_ شنیدی چی گفتم؟

_ تو شنیدی؟ اون وروره جادو پدرمو درآورده

آلپ‌ارسلان همانطور که آستین پیراهنش را مرتب میکرد زیرچشمی نگاهش کرد

_ کجاست؟

علیرضا سرش را به پشتی کاناپه چسباند و چشمانش را بست

_ اتاق من ، انقدر گریه کرد بیهوش شد

قراره ته این داستان چی بشه؟

ارسلان بی توجه به جمله اش پرسید

_ حاضرشو ، من حوصله سروکله زدن با ابوترابو ندارم

تو زبونشو بهتر بلدی

_ یک دفعه بگو تو خوب میمالی دیگه داداش

آلپ‌ارسلان بی اعتنا سمت اتاق علیرضا قدم برداشت

او را دست جمیله و دخترها نمی‌سپرد

یک بار از دستش داده بود

احساس می‌کرد هرکسی توانایی آسیب رساندن به آن کوچکِ نِق‌نِقو را دارد

وارد که شد متوجه چشمان باز و بغض آلود دخترک شد

هاوژین به محض دیدنش ناله کرد

_ ماما

دست به کمر بالای سر‌بچه ایستاد و با جدیت توضیح داد

انگار که کودک متوجه می‌شود

_ دیگه مامان تمومه ، از این به بعد فقط بابا هست

هاوژین بغض آلود لب چید و مشتش را روی چشمش کشید

آلپ‌ارسلان کلافه سر تکان داد

شاید باید کمی منعطف تر برخورد میکرد!

سعی کرد لبخند بزند

در چشمان آبی رنگ بچه خیره شد و لب هایش را به طور مسخره ای کش داد اما نتیجه تنها بزرگ شدن بغض هاوژین بود

عصبی پوف کشید

این کارها به او نیامده بود!

زیربغل های بچه را گرفت و با یک حرکت در آغوشش کشید

تاپ شلوارک سبزی به تن داشت که لکه های شیرخشک روی آن به چشم می آمد و موهایش نامرتب روی پیشانی اش ریخته بود

آب دهاتش آویزان و بینی اش کثیف بود

اولین باری که او را دیده بود به یادش آمد

دلارای موهایش را بسته و لباس تمیز و مرتب به تن داشت

بچه را با یک دست گرفت

باید فکری به حال این اوضاع میکرد!

علیرضا با دیدنش ابرو بالا انداخت

_ چرا شکل گونی برنج گرفتیش؟

آلپ ارسلان بچه را به سینه ی او چسباند و غرید

_ بو گند شیر میده ، میبردیش حمام

علیرضا بچه را در آغوش کشید

_ چند بار زاییدم که بلد باشم؟

نمیشه تو بگیریش من رانندگی کنم؟

ارسلان بی توجه به او سمت راننده نشست

علیرضا هاوژین را روی پای خودش نشاند و عینک آفتابی اش را به چشم زد

_ چی شده داری خودت میای؟ من تنهام میتونستم برم

ارسلان پایش را روی پدال گاز فشرد و زمزمه کرد

_ همه چی بهم ریخته

وضع کلاب افتضاحه باید جمع و جورش کنم

لازم باشه ایران خونه و ماشین و زمینا رو می‌فروشم

به دردم نمیخورن ، چندماه خودمونو جمع کنیم میتونیم شعبه دو رو بزنیم

اولش سخته ولی از یکی دو سال دیگه میفته رو روال

علیرضا پوزخند زد

_ وضع کلاب افتضاح نیست ، وضع تو افتضاحه

دلارای رو چیکار کردی؟

زندست؟

غرق خون بردیش ، تنها برگشتی

فرمان را میان انگشتانش فشرد

دلارای…

علت کلافگی این روزهایش که قرار نبود به آن اعتراف کند

ناخواسته زیرلب غرید

_ از زیر بادیگاردا کشیدمش بیرون

_ جمیله انداخته بود به جونش!

رگشو زده بود

اون باید طلبکار باشه نه شماها

آلپ‌ارسلان انگار صدایش را نشنید

خیره به جاده غرید

_ جلوی شماها رقصید!

زنِ من ، واسه اون هاتف حروم زاده رقصید

_ مجبورش کردید یادتون رفته؟

قرار بود شبش اگر هاتف پسندید…

آلپ‌ارسلان با غرشی جمله اش را قطع کرد

_ خفه شو علی

هاوژین در تلاش بود لب هایش را به دنده برساند

سر بچه را آرام با دست عقب داد و پوف کشید

_ این بوی گند چیه؟

علیرضا خندید

_ دخترت خرابکاری کرده بابای نمونه!