چشمانش گرد میشود از تعجب و در مقابل، لبخندِ روی لبهای هاکان عمق بیشتری میگیرد …

هر چند که گفته اش بخاطر حضور نوچه میرزا رضا در کنارشان بود اما چندان

دروغ هم نگفته بود.

دخترک واقعا زیبا شده بود .

– خیلی منتظر موندی؟

مانلی به خود آمده چشم از نگاه مرد می دزدد

– نه به موقع رسیدی ..

هاکان سر تکان میدهد و قبل از رفتن دست در جیب شلوار فرو برده و دو تراول بیرون میکشد

قدمی به سمت کیارش برمیدارد

دو تراول در دستش را تا کرده و در جیب پیراهن کیارشی که شوکه و حیران مانده بود فرو میکند

– انعامت

می گوید

مانلی بهت زده به تصویر پیش رویش و کیارشی که خشک مانده بود زل میزند و اما هاکان است که دست پشت کمرش قرار داده و به سمت اتومبیل خود هلش میدهد

#پارت_پنجاه‌وسه

درب سمت شاگرد را برایش باز میکند و مانلی اما همچنان نگاه از کیارش برنمیدارد

– سوار شو عزیزم

کیارش خشکش زده بود

آن مردک به او پول داده بود؟

انعام؟

انعام چی؟

مردمک های چشمانش تکانی میخورد …

سلول های خاکستری مغزش تازه به جنب و جوش می افتند

دست مشت میکند ، ابرو درهم میکشد و قصد دارد به سمت هاکان رود که او با فشار پا به روی پدال گاز حرکت میکند ..

– چرا اینکارو کردی!؟

با صدای مانلی هاکان که نگاهش به روبرو بود و در عین حال گوش به حرف دخترک میداد میپرسد

– ‌کدوم کار؟

– به کیارش بهش پول دادی ..!

#پارت_پنجاه‌وچهار

نگاه هاکان به طرفش کشیده میشود

– کیارش دیگه کدوم خریه؟

دهان مانلی باز مانده بود

هنوز در بهت بود

او به کیارش انعام داده بود؟

به او میگفت خر؟

– چته تو؟

– اونی که بهش پول دادی پسر خاله ام بود …

هاکان لحظه ای سردرگم میماند و سپس به زیر خنده میزند

– سر و وضعش بیشتر شبیه پادوهای میرزا بود که …

میتوانست قیافه برزخی کیارش و حالش را بی کم و کاست تصور کند

قطعا تا به الان سکته کرده بود

هاکان او را نوچه میرزا خوانده و انعامش داده بود …

خنده اش میگیرد

از هاکان ممنون بود

کاری با کیارش کرده بود که قطعا تا آخر عمرش فراموش نمیکرد