================================

با بلند شدن صدای گوشیم، راه افتادم سمت اتاقم و گوشی رو از روی تختم برداشتم…

با دیدن شماره ی ناشناسی که روی صفحه گوشی افتاده بود، اخم هام کمی توی هم رفت…

با تردید دستم رو روی نوار سبز رنگ کشیدم و تماس رو وصل کردم…

گوشی رو بغل گوشم گذاشتم:

-بله..

با مکث صدای اشنا و نفرت انگیزی توی گوشم پیچید:

-سلام خانم خانما..

با شنیدن صدای کاوه، اخم هام کامل توی هم رفت و با حرص دندون هام رو روی هم فشردم…

به خودم لعنت فرستادم که چرا جواب دادم و خواستم گوشی رو قطع کنم که انگار متوجه شد و سریع گفت:

-به نفعته قطع نکنی..کار مهمی دارم..

گوشی رو دوباره به گوشم چسبوندم و با حرص غریدم:

-چی می خواهی؟..

-اینقدر خشن نباش عزیزم..منو عصبانی میکنی بعد اونوقت به ضررت تموم میشه…

-چرت و پرت نگو..کارتو بگو والا قطع میکنم..

-من جای تو بودم مهربون تر رفتار می کردم..اخه اگه بدونی الان کجام…

دلم یهو اشوب شد و گوشی توی دستم لرزید..

اب دهنم رو قورت دادم و بی اختیار گفتم:

-کجا؟!..

خنده ی ترسناکی کرد و گفت:

-یکم پایین تر از مطب یه بنده خدایی..خودشم چند متر اون طرف تر جلوم ایستاده و کلی دور و برش شلوغه..اخه داشت اتفاق بدی براش می افتاد….

چشم هام گرد شد و دست لرزونم رو مشت کردم:

-چی زر میزنی..اونجا چه غلطی میکنی؟..

-آآ مودب باش عزیزم..وگرنه کار ناتمومم رو تموم میکنما..

صدام کمی بالا رفت و عصبی و مستاصل نالیدم:

-درست حرف بزن ببینم چه غلطی داری میکنی..

-نگران نشو..به خیر گذشت..اما فعلا..

با حرص خواستم گوشی رو قطع کنم که دوباره به حرف اومد:

-تو واتساپ برات یه فیلم فرستادم..ببین حتما..

نگران و کلافه گوشی رو قطع کردم و سریع شماره ی سورن رو گرفتم…

بوق می خورد اما جواب نمیداد..

از نگرانی زیاد حالت تهوع گرفته بودم و حالم داشت بهم می خورد…

دوباره شماره ش رو گرفتم و گوشی رو بغل گوشم گذاشتم..

تو اتاق راه می رفتم و گوشه ی لبم رو می جویدم و با خودم حرف می زدم و التماس می کردم سورن گوشیش رو جواب بده….

نمی دونم بوق چندم بود که بالاخره تماس برقرار شد..

صداش رو که شنیدم نفسم رو راحت فوت کردم بیرون و توی دلم خدارو شکر کردم…

-الو پرند..

سعی کردم نگرانی و ترس تو صدام معلوم نباشه و مشکوک نشه…

-الو سلام سورن..خوبی؟..

-سلام عزیزم..خوبم تو خوبی؟..

-مرسی..کجایی؟..چرا گوشیتو جواب نمیدادی؟..مریض داشتی؟…

مکثی کرد که از این مکثش، ضربان قلبم یهو بالا رفت..

مطمئن شدم کاوه الکی حرف نمیزد و حتما اتفاقی افتاده بود…

وقتی دیدم چیزی نمیگه با ترس صداش کردم:

-سورن..چرا جواب نمیدی..حالت خوبه؟..

-خوبم عزیزم..نگران نباش..

-مطبی؟!..

-اره..چرا ترسیدی؟!..

نفس عمیقی کشیدم و دستم رو روی قلبم گذاشتم:

-نمی دونم..یهو دلشوره گرفتم گفتم زنگ بزنم حالتو بپرسم…

دوباره مکثی کرد و بعد اروم گفت:

-خوبم..چند دقیقه پیش داشتم از خیابون رد می شدم، یه ماشین هم با سرعت داشت رد میشد..نزدیک بود بزنه بهم اما به خیر گذشت….

دستم روی قلبم مشت و پاهام سست شد و افتادم روی تخت…