مادرجون نفس راحتی کشید و با خنده نیم نگاهی به من انداحت و فهمید من یه کرمی ریختم…

وقتی همه دوباره مشغول به کارشون شدن سامان سرش رو خم کرد طرفم و اروم گفت:
-یک هفته قهر کردی که اینقدر سریع و با یه بار منت کشی خامش بشی؟..نچ نچ نچ…

در کمال سادگی گفتم:
-من که نمی خواستم یک هفته قهر کنم..اون نمیومد منت کشی وگرنه همون روز اول اشتی میکردم….

وقتی سامان دوباره زد زیر خنده، باز فهمیدم چی گفتم..نفسم رو مستاصل دادم بیرون و رو به مادرجون گفتم:
-مامان این نمیذاره من یه لقمه راحت بخورم..یه چیزی بهش بگو…

مادرجون چشم غره ای بهش رفت و گفت:
-نکن بچه..بزار صبحانشو بخوره…

سامان برای مادرجون سر تکون داد اما دوباره زیر گوش من پچ پچ کرد:
-خیلی کوچولویی..

با حرص نگاهش کردم و گفتم:
-با من حرف نزنا..من با تو قهرم…

-اِ اِ یکی دیگه گولت زده بعد با من قهر میکنی؟..

-از همه چی خبر داشتی..دیدی من چقدر ناراحتم..چرا برام تعریف نکردی؟…

گنگ نگاهم کرد کرد و با اخم گفت:
-چی رو؟..

-گذشته هاتون..اتفاقاتی که افتاده..همه چی رو…

اخمش باز شد و با تعجب سرش رو تکون داد:
-اهان..اِ برات تعریف کرد؟…

-با اجازتون..

نگاه ازم گرفت و به میز خیره شد و اروم گفت:
-خودش فقط باید میگفت..

-چرا؟..

-چون مربوط به شما بود..به من ربطی نداشت که دخالت کنم…
.

نگاه ازش گرفتم و سرم رو تکون دادم…

درست میگفت..من هم فقط دوست داشتم از زبون خودِ سامیار بشنوم…

سامان دیگه چیزی نگفت و من هم مشغول خوردن صبحانه ام شدم و بی اختیار تمام حواسم به ندا بود که ساکت نشسته بود و با کسی حرف نمیزد…..

فنجون چاییش رو گرفته بود دستش و متفکر و اخم کرده خیره شده بود بهش…

همینطور که سامان سر به سرم می گذاشت و اذیتم میکرد، صبحانه ام رو خوردم و از پشت میز بلند شدم یه چایی واسه خودم ریختم….

به سامان نگاه کردم و اروم گفتم:
-چای میخوری بریزم واست…

سرش رو انداخت بالا و غر زد:
-نه..اینقدر چای به خورد من ندین بابا سیاه میشم…

اروم خندیدم و نشستم کنارش دوباره:
-اخه نه اینکه سفید برفی هستی واسه همین میترسی…

قبل از اینکه سامان بتونه چیزی بگه، صدای گرفته و خوابالوی سامیار از تو اتاق بلند شد:
-سوگل..سوگل…

ابروهام رو انداختم بالا و مادرجون با خنده گفت:
-صدای زنگ هشدارت بلند شد سوگل..

لبخندی زدم و سامیار اجازه نداد جواب بدم و دوباره صداش همونطور خوابالود و شاکی بلند شد:
-سوگل کجایی…

-وای اومدم..اومدم..

سامان اروم خندید و مادرجون به خواهرش و ندا نگاه کرد و با یه لحن خاص گفت:
-این پسره پاک دیوونه شده..میخواد اب بخوره این دخترو صدا میکنه..دیوونه کرده همه ی مارو بخدا….

بی اختیار یه لحظه تو جام ایستادم و به مادرجون خیره شدم..منظوری داشت از حرفش؟….
.

چون تا حالا از چیزی خبر نداشتم به حرف ها و کارهای بقیه دقت نمی کردم اما الان حواسم جمع شده بود….

شاید قبلا هم مادرجون همین مدلی حرف میزد و من متوجه نمیشدم…

احساس می کردم داره کنایه میزنه بهشون…

چون فکر می کردن ندا، سامیار رو نمیخواسته و واسه همین اون دروغ هارو سر هم کرده…

حالا مادرجون می خواست نشون بده برای سامیار مهم نبوده و یه زندگی بهتر واسه خودش درست کرده….

نگاهم رو چرخوندم سمت سامان و نمی دونم نگاهم بهش چه جوری بود که لبخنده کجی گوشه ی لبش نشست و سرش رو به نشونه ی تایید تکون داد…..

انگار فهمیده بود به چی فکر می کنم و داشت اینجوری فکرم رو تایید می کرد…

من هم لبخندی زدم و از اشپزخونه زدم بیرون، بدون اینکه به کسی نگاه کنم…

وارد اتاق که شدم با دیدن سامیار همه چی از یادم رفت و از مدل خوابیدنش خنده ام گرفت….

با بالاتنه ی برهنه و شلوارک، به شکم روی تخت افتاده بود و دست هاش رو برده بود زیر بالشش و با وارد شدن من چشم هاش رو باز کرد و با اخم خیره شد بهم….

لبخندی بهش زدم و رفتم کنارش لبه ی تخت نشستم و انگشت هام رو تو موهاش فرو کردم:
-سلام..صبحت بخیر…

با همون اخم ها سرش رو تکون داد که اروم موهاش رو کشیدم و گفتم:
-چیه؟..چرا اخم کردی؟…

نیم چرخی زد و به پشت خوابید روی تخت و دستم از تو موهاش در اومد…

منتظر نگاهش کردم که با همون لحن شاکی گفت:
-دوساعته دارم صدات می کنم..معلومه کجایی تو؟…
.

پاهام رو اوردم بالا و خوابیدم کنارش و سرم رو گذاشتم روی سینه اش و گفتم:
-ببخشید داشتم صبحانه می خوردم..کارم داشتی؟…

دستش رو حلقه کرد دور شونه هام و درحالی که با اون یکی دستش چشم هاش رو میمالید، گفت:
-نه چرا بیدارم نکردی..ساعت چنده؟..

-ساعت تازه ده شده..دیشب دیر خوابیدی واسه همین بیدارت نکردم..

سرم رو از روی سینه اش بلند کردم و گونه اش رو محکم بوسیدم و بعد چهار زانو کنارش روی تخت نشستم و گفتم:
-پاشو دیگه..دیشب گفتی میبریم پیش سورن..اماده شو بریم…

-الان چه وقتشه..بزار بعد از ظهر میریم…

-نه نه..همین الان..

نمی خواستم وقتی ندا اینجا بود، ما هم باشیم..حس خوبی اصلا بهش نداشتم..از اون احساس تو چشم هاش می ترسیدم….

سامیار که خیلی تیز بود و من رو هم مثل کف دستش میشناخت، مشکوک نگاهم کرد و گفت:
-چی شده..کسی اینجاست؟..

لب پایینم رو تو دهنم گرفتم و محکم مکیدم و ولش کردم..نگاهم رو ازش دزدیدم و اروم گفتم:
-خاله و ندا اومدن…

چند لحظه همینطور نگاهم رو روی در و دیوار چرخوندم و وقتی دیدم چیزی نمیگه و صداش نمیاد نگاهش کردم….

ابروهاش رو انداخته بود بالا و با یه لبخنده کج جذاب گوشه ی لبش نگاهم میکرد….

بی اختیار دوباره لب پایینم رو مکیدم که نگاهش کشیده شد سمت لب هام و زمزمه وار گفت:
-واسه همین داری درمیری؟…

اخم هام رفت تو هم و شونه ای بالا انداختم:
-درنمیرم..دوست ندارم ببینمش و کنارش باشم…
.

سامیار نشست لبه ی تخت و پاهاش رو گذاشت روی زمین و دست هاش رو پشت سرش جک کرد و تکیه داد بهشون…..

متفکر نگاهم کرد و سرش رو تکون داد و دوباره گفت:
-بعد از ظهر میریم…

از روی تخت بلند شد و تیشرتش رو از روی زمین برداشت و درحالی که تنش میکرد راه افتاد سمت بیرون اتاق…..

دنبالش راه افتادم و با صدای اروم گفتم:
-سامیار من اینجا کنارِ این دختره نمیمونما…

در دستشویی رو باز کرد و بدون توجه به من رفت تو و در رو بست…

با حرص به در بسته شده خیره شدم و همونجا منتظر ایستادم تا بیاد و راضیش کنم که بریم بیرون…..

کمی بعد با صورت خیس از دستشویی اومد بیرون و با دیدن من با تعجب گفت:
-اِ هنوز اینجایی؟..

-سامیار بریم بیرون تورو خدا..

رفت تو اتاق و با اخم هایی که تو هم کشیده بود نگاهم کرد و با حرکت سر اشاره کرد که برم پیش بقیه تا اون هم بیاد…..

با لج پام رو کوبیدم زمین و گفتم:
-سامیار..

پوفی کشید و سرش رو تکون داد:
-چیه..چی میگی سوگل؟..چرا چونه میزنی؟…

-بریم پیش سورن..

-حالا بزار بیام یه چیزی کوفت کنم یه غلطی میکنم بالاخره…

لبخندی بهش زدم و از همون فاصله چند قدمی بینمون بوسی براش فرستادم که چپ چپ نگاهم کرد و با حرص گفت:
-دو قدم فاصله رو زورت میاد برداری که از اونجا میفرستی؟…

اروم خندیدم و با لجبازی دوباره بوس فرستادم و بعد خنده کنان بدون توجه به غر زدن و تهدید کردن هاش رفتم سمت اشپزخونه….
.

مادرجون با دیدنم خندید و گفت:
-چیکار داشت پادشاه؟…

من هم خندیدم و رفتم یه استکان برداشتم و از سماور یه چایی واسه سامیار ریختم و گفتم:
-هیچی..وقتی میبینه کنارش نیستم الکی صدا میکنه…

نشستم پشت میز و همینطور که حواسم به بیرون بود که سامیار بیاد، مشغول شیرین کردن چاییش
شدم….

تو سرم همینطور داشتم فکر و خیال میکردم که صدای خاله رو شنیدم:
-سوگل جان چاق میشیا…

با تعجب نگاهش کردم:
-بله؟..

با چشم و ابرو به فنجون چایی که درحال شیرین کردنش بودم اشاره کرد که تازه فهمیدم چی میگه….

ابروهام رو بالا انداختم و چند لحظه خیره خیره نگاهش کردم…

بنده خدا شاید منظوری هم نداشت اما من بدجور به خودش و دخترش حساس شده بودم…

حتی همونموقع که از چیزی خبر نداشتم هم از کارها و رفتارهای دخترش خوشم نمیومد..اونجوری که واسه سامیار گریه میکرد متوجه شده بودم مثل یه دختر خاله ی عادی نیست……

سرم رو پایین انداختم و اروم گفتم:
-نه من که صبحانمو خوردم..این واسه سامیارِ…

اهانی گفت و سرم رو که اوردم بالا نگاهم به ندا افتاد..به فنجون چایی جلوی من خیره شده بود و اخم هاش شدیدا تو هم بود….

گوشه ی لبم رو گزیدم که یه وقت بی اختیار چیزی نگم..کارهاش بدجور داشت عذابم میداد…

با شنیدنِ صدای پای محکمِ سامیار از بیرون با خوشحالی سرم رو بلند کردم و خیره شدم به درِ اشپزخونه….

همیشه حضورش باعث دلگرمیم میشد..وقتی کنارم بود دیگه هیچ نگاه و رفتاری نمیتونست اذیتم کنه…..
.