هم دانشگاهی جان

ساعت پنج شده بود و باید حرکت میکردم نمیدونستم بچه ها رو بیدار کنم یا نه فقط میدونستم اگه بیخبر برم دمار از روزگارم در میارن

بنابراین با یه جیغ بنفش گفتم:

_ بچها من دارممممم میرممممم پاشیننننن

همشون چشماشون شده بود عین یه نعلبکی از ترس الفاتحه

یگانه: الهی نازا شی کثافت ادمو اینطوری از خواب بیدار میکنن؟

_ خو چیکار کنم دیگه داشتم میرفتم شما رو هم بیدار کردم‌ بیاین

مائده: کجا قرار گذاشته؟

_ کافه لندن

مبینا همون که مجتمع ونک پارکه؟

_ اره من دیدم شده بچها میاین یا برم؟

یگانه: ده دقیقه صبر کن آماده ایم

_ باشه ولی فقط ده دقیقه

رفتن آماده شن که شیش دقیقه طول کشید چون اهل آرایش نبودیم سریع آماده میشدیم

مائده: دلوین تا ما درو قفل میکنیم برو پایین ماشینتو‌ از گاراژ در بیار برو ما هم پشت به پشتت میایم

_ باشه پس من رفتم بچها تنهام ندارینااا!

مبینا: خیلیخب دیگه بروووو

به سرعت از پله ها رفتم پایین و ریموت درو‌ زدم و دزدگیر ماشینو هم همینطور

سوار ماشین شدم و کیفمو گذاشتم کنار دستم و حرکت کردم بچها هم رسیدن پایین و با بیست متر فاصله پشت سر من میومدن ساعت ۵:۵۵ دقیقه رسیدم خداروشکر

ای بابا حالا من از کجا بدونم کیه بنابراین گوشیمو ‌برداشتم و پیامش دادم:

_ سلام ببخشید آقای رادمهر من داخل کافه ام شما کجا نشستین؟

آرتین: سلام من رو صندلی کنار شیشه نشستم پیرهن یاسی تنمه

دیدمش رفتم جلوتر و سلام کردم اصلا برام آشنا نبود و نمی‌شناختمش

آرتین: خیلی خوش اومدین و ممنون از اینکه تشریف آوردید

_ خواهش میکنم من شما رو جایی ندیدم شما منو از کجا میشناسید؟

آرتین: من هم‌دانشگاهیتون هستم ولی مهندسی

_ آها من ندیده بودمتون تاحالا

آرتین: چی میل دارین بگم براتون بیارن؟

_ آب سرد ممنونم!

آرتین: بله حتما

بعدم گارسنو صدا زد و سفارشو گفت خودشم یه کاپوچینو سفارش داد

یه پسر قد بلند با اندام خوب که فکر هم میکنم ورزشکاره با چشمای قهوه ای روشن و پوستی سفید و لبای قلوه ای

همچین زشتم‌نبود

_ ببخشید آقای آرتین کارتون رو میشه بفرمایید من مشغله زیاد دارم شرمنده

آرتین: بله الان میگم….راستش نمیدونم چطوری بگم…