تو این دو سال خیلی چیزا تغیر کرده بود من دیگه اون مارال قبلی نبودم

هر چند سخته تو کشور غریب ولی بخاطر هدفی که داشتم دارم ادامه میدم

ساعت کار آموزیم تموم شده بود

دیگه نزدیک شب بود

مشغول شستن دستام تو سرویس بودم دستامو خشک

می کردم که با یه نفر بر خورد کردم

+ واقعن ببخشید

سرمو بلند کردم ببینم کیه؟!

که دیدم دانیاله

یه پسر مهربون و خونگرم و البته مثل این آلمانیا بود اصن نمیشد تشخیص بدی که ایرانیه

دانیال: این دفعه رو میبخشم

حالا بگو ببینم کجا میرفتی که حتی سرتو بالا نکردی بهم خوردی آهوی دشت چمن

وای خدا این هیچ وقت اسممو درست صدا نمیکنه

+ مارال

بگو مارال یاد بگیری

جایی ام نمیرفتم میخوام برم خونه خستمه

با هم همسیر شد

+ تو دیگه کجا میای؟!

دانیال: میخوام خونتون

این چی میگفت چشه بود حالا چی بگم بهش؟!

+ بیا ولی مگه سر کار نیستی؟!

دانیال: چرا ولی فادِرَم با عموی شما جلسه دارن

گفتن من برم جلسه

فارسی میتونست حرف بزنه ولی عمداً انگلیسی و فارسی رو قاتی می‌کرد

+ اوه چرا من خبر ندارم

فرهاد میدونه؟!

دانیال: آره میدونه بهش گفتم

خوب لیدی میخوای برسونمت؟!

پیشنهاد خوبی بود دیگه حوصله نداشتم وایسم تاکسی بگیرم

عموم میخواست برم ماشین بگیره ولی خودم قبول نکردم

نمیخواستم بیشتر از این بهشون زحمت بدم

+ اگه زحمتی نمیشه آره

کلید ماشین از جیبش برداشت و با دستش راهو نشونم داد

دانیال: بفرمایید لیدی

سوار ماشین شدیم و حرکت کردیم

بیمارستانی که توش کارآموزی میکنم بابای دانیال و عموم و فرهاد باهم شریکن

دو سال پیش موقع امتحان ورودی قبول شدم با دانیال آشنا شدم

اونم اومده بود واسه امتحان بده

خیلی بیخیال بود

میگفتم از اون پسرای بیخیال درسه

ولی نمره امتحانش از من بیشتر شده بود

یه شخصیت شاد و باحاله

دانیال: به چی فکر میکنی؟!

+ به اینکه تو چرا اینقدر فضولی؟!

دانیال سرشو خاروند یکم ادای فکر کردن در آورد

دانیال: نظر لطفته

+ خیلی پرویییی

دانیال: زیادی تعریف وتمجید میکنی داری خجالت زدم میکنی؟!

میخواستم جوابشو بدم که گوشیم زنگ خورد

سارا بود تصویری زنگ زده بود

سارا: سلام خانم دکتر

احوال شما؟!

+ سلام عروس خانم

من خوبم چطوری؟!

چه خبر؟!

سارا: خوبم سلامتی

زنگ زدم برا بار هزارم خبرت کنم بیای برام لباس عروس انتخاب کنی

میگم کجایی چرا دورت تاریکه؟!

+ میام اما به عروسی سه ماه مونده

تو ماشینم

با دستاش محکم زد تو صورتش

سارا: خاک تو سرم داری رانندگی میکنی باهم حرف میزنی

چرا نمیگی

+ نه بابا رانندگی نمیکنم

بغل دست راننده نشستم صندلی بغل

سارا: اوه خیالم راحت شد

ها یادم رفت بگم سه ماه بنظرت زیاده

مگه چنتا خواهر داری که عروسشون کنی

نمیای؟!

+ چرا عزیزم ولی نمیتونم

سارا از چهره اش مشخص بود که دلخور شده بود

سارا: کارارو بده دست فرهادو اون پسر دورگه

پس به چه دردی میخورن

دوربین از دستم کشیده شد

دانیال: درز لای دیوار

سارا هنگ‌ کرد

وای خدا

سارا: آقا برس به رانندگی کی گفت شما دخالت کنی؟!

دانیال: آخه اسممو گفتین؟!

سارا: الکی نگین آقا

حرف در نیارین

دانیال: آخه اون پسر دورگه منم

سارا با دست زد تو دهنش

سارا: منظور بدی نداشتم

دانیال: میدونم اشکال نداره

من اسم دارم ولی

میتونین بگین دانیال

پسر دورگه چیه؟!

سارا: مارال چرا بهم نگفتی؟!

من باید برم بعداً باهات حرف میزنم

خدافز آقا دانیال

سریع خودش قطع رفت

دانیال: چه باحال پسر دورگه

+ تقصیر من بود بهش اسمتو نگفتم

دانیال: اشکال نداره

چه معروفم همه منو میشناسن

+ به سنگ پا قزوین گفتی زکی

من جات وایمیستم

دانیال: حقیقته داداش

+ حواست به رانندگیت باشه

الان نزنی مارو خدا بیامرز کنی

بعداً حقیقت معلوم میشه

تا رسیدن به خونه هی شوخی خنده داشتیم

دانیال: خوب رسیدیم کرایه رو رد کن بیاد

البته قابل خانم دکترو نداره

+ مگه راننده شخصی ام کرایه میگیره

دانیال: مگه نوکرتم آیم جنتلمن

+ باشه بابا جنتلمن بیا بریم تو

تو موقع جلسه شون من اصن شرکت نکردم

نرفتم پیششون با سارا حرف زدم که هی میگف زودتر بیام ایران

هر چی میگفتم زوده میگفت نه باید بریم واسه خرید عروسی

خودمم دوست داشتم برم ایران دنبال ماهان‌…

ولی هیچی از اون پدر بزرگ مثلاً خان بزرگ نمیدونستم

بعد صرف شام من عادت داشتم برم بیرون قدم بزنم

خونه خاله خزان با فرهاد  فرق زیادی نداشت فقط بزرگ تر بود

داشتم قدم میزدم دیدم که فرهاد و دانیال دارن میان طرفم