دیگه تا رستوران نیلو پیاده رفتیم

تو مسیر آخر نقشه ام جواب داد

دانیال باهم آشتی کرد

اونم ازت معذرت خواهی کرد که نبايد منو تحریک می کرد میرفتم سمت این چیزا

رسیدم به رستوران

یه رستوران شیک و مجلسی

اسم رستوران معنیش به زبان آلمانی میشد روشنایی

واقعنم مثل اسمش روشن بود

دم در وایستادیم

+ خوب چرا وایستادین برین داخل

فرهاد و دانیال نگاه هم کردن خندیدن

+ خدا شفاتون بده

دانیال: نگاه تیپت کن

موهاتو ببین

الان نگاه اونایی که داخلن کن

وای خدا راست میگفت

منم داشتم نگاه اونا میکردم

خندم گرفته بود

فرهاد:بیاین یه سلفی بگیریم

دانیال گوشیشو در آورد یه چنتا سلفی گرفتیم

ادای عجیب غریب در میووردیم

دانیال: این عکسای سمی باید استوری بشه

تگ تون میکنم برین ببینید

فرهاد: نمیخواد آبرمون میره

دانیال: نکه الان آبرمون مونده

یکی مون دنبال زهرماریه دوتای دیگه دست بزن دارن

مثلاً دکترای مملکتیم

+ بابا من که باهات حرف زدم

چرا تیکه میندازی

دانیال: برو بابا ببینم

فرهاد: بسه دیگه بریم داخل

رفتیم داخل

طبق همیشه نیلو بالا سر مشتریا داشت سرویس میداد

این خودش رئیس رستورانه ولی کار میکنه

هر  کی جای نیلو بود الان میشست تو اتاق راحت ریاست می کرد

رفتیم سه تایی سر یه میز نشستیم

همین فقط داشتم نگاه رستوران می کرد

همه چیز برق می‌زد اصن کیف می کردم

دانیال: کور نشی

وای خدا این فقط تیکه بندازه

+ نترس عینک دارم کورم شدم دکتر هست میرم

فرهاد به نشونه تاسف سرشو تکون میداد

دانیال: بچه های بیمارستان و دوستام رو استوری ریپلی زدن همشون خندیدن

فرهاد: آبرو برامون نذاشتی

+ من فردا بیمارستان نمیرم

دانیال: نرو…

دانیال حرفشو می زد که گارسون حرفشو قطع کرد

هممون سیر بود فقط نگاه منو می کردیم چی سفارش بدیم

دانیال: من هشت پا سوخاری میخوام

فرهاد: کوفت بخوری تو منو کجا زده هشت پا؟!

دانیال: داداش رستورانه دیگه من باید هشت پا بخورم

+ انتخاب غذاتم مثل آدم نیست

فرهاد بزار بخوره

فقط تو ببرش دکتر من میدونم و تو…

دانیال: حرص نخور آب خنک بخور

باشه بابا یه بستنی میخوام

هشت پا رو بدین این آهوی وحشی بخوره شاید میگم شاید آدم شد

از زیر محکم با پام زدم به پاش

آخش در اومد

دانیال: مارال الهی فلج شی

پام بی حس شد

+ دکتر هشت پا میخوای؟!

دانیال: دارم برات

دیگه ما مشغول بحث بدیم که فرهاد خودش به جامون سفارش داد

دانیال: داداش الکی برا چی سفارش دادی

شاید من نخوردم

فرهاد: چرت و پرت نگو بنده خدا فقط معطل ما بود

میخوای بخور میخوای نخور

میخواستی هشت پا نخوری

دانیال: من مظلومم بین تون آدم باشین سنگدلا

یه خانمی از پشت صدام کردم

میخواستم جوابشو بدم دیدم نیلو

پا شدم بغلش کردم

+ وای نیلو دختر

دلم برات یه ذره شده بود

کجایی تو؟!

چرا نمیای خونه خاله؟!

نیلو: من برات دختر تنگ شده بود دیدمت باورم نمیشد اینجایی

سرم شلوغه نمیشه تکون بخورم

+ آره دیگه باید شلوغ باشه خانم رفته دنبال شغل مورد علاقه اش

نیلو: اگه باهام حرف نمیزدی نمیگفتی برم دنبال هدفم الان همکارت بودما

+ میدونم خیلی خوشحالم الان حالت خوبه

خیلی برات خوشحالم دختر

دانیال: فرهاد نگاه خواهرای سیندرلا کن

اشک در چشمام حلقه زد

نیلو: دست کاغذ رو میزه بگیر پاک کن تا حلقه نزنه

چطوری فرهاد؟!

فرهاد: خوبیم تو چطوری

خوش میگذره؟!

نیلو: خوبه خداروشکر

ولی مارال رو بیار پیشم

+ هی خواهر نمیزارن بیارن بیام

دانیال: با منم حرف بزنید منم پول غذا دادم

فرهاد یکی یواش میزنه به شونه دانیال

فرهاد: زهر مار

چته؟!

دانیال: خوب با منم حرف بزنید

نیلو: فعلاً با این حرف بزنید تا من به کارم برسم بیام

+ ما حرف نزنیم خودش بدتر همه حرف میزنه

ادا در میاره

یه مارمولکیه

این همون نبود سر کلاس الکی خودشو زد به دل درد کلاسو پیچوند

نیلو: میشناسم

فداتشم من برم

فعلاً

دانیال: دلم هنوزه درده ها

+ تو دیگه حرف نزن

دانیال: حسود

نیلو رفت دیگه بستنی های ماهم پنج دقیقه بعد رسید

“کوروش”

عرفان: دهنشون سرویس

+ دهن کیا؟!

برای داری میخندی

تو اون گوشی کیه؟!

عرفان: من پیج فرهاد و مارال و دانیال پیدا کردم فالو داشتم

یه استوری گذاشتن بیا ببین

+ تو چرا مارال فالو داری؟!

عرفان: دیگه فالوش کردم

+ کی پیج زده؟!

فالوراش پسره؟!

عرفان: چی میدونم بابا

بیا گوشی خودت ببین

گوشیو عرفان برام آورد

فردا صبح وقت فیزیو تراپی داشتم

داشتیم تو هتل استراحت میکردیم که صبح بریم واسه فیزیوتراپی

گوشیو گرفتم

یا خدا اینکه مارال بود دیده بودمش

همیم طور قلبم داشت تو سینه می‌کوبید

چقدر خانوم شده بود

چشمم خورد به پسر کناریش رو پشت مارال شاخ گذاشته بود

پس این دانیال بود

چه پسر جذابی بود

چرا حسودیم شد

انگار خیلی به مارالم نزدیکه