باصدای زنگ موبایلم ازخواب بیدارشدم وواسه فرار ازصدای نکره اش بدون نگاه کردن به شماره جواب دادم:
_بله؟
_سلام علیکم خانوم خوش خواب!
گیسو بود.. باز خروس بی حمل شده بود..
_علیک سلام.. باز صبح خروس خون زنگ زدی اعلام وجود کنی؟
_خروس خون کجا بود دخترخوب؟ لنگ ظهره ها.. کجایی تو؟
یه ذره چشم هامو باز کردم و به ساعت روبه روی تختم نگاه کردم.. ۱۰ونیم صبح بود…
_خب.. ساعت گویا شدی؟ زنگ زدی ساعتو اعلام کنی؟
_خاک تواون سرتت کنن لیاقت نداری سراغتو بگیرم که!
نخیر زنگ نزدم چیزی رو اعلام کنم.. زنگ زدم بگم این یارو کفتار (پندار) سراغتو میگرفت…
باشنیدن اسم پندار توی جام بست نشستم!
_چی… چی میگفت؟
_چیز خاصی نگفت فقط احوالتو پرسید وگفت چرا چندوقته پیدات نیست!
_توچی گفتی؟
_وا.. چی بگم؟ مگه من از تو خبردارم؟ الان دو هفته اس ریخت جنابعالی رو دیدم که خبری هم داشته باشم؟
_باشه ولش کن.. شماره مو داره اگه کاری داشته باشه زنگ میزنه!
با دلخوری گفت:
_واقعا که.. اصلا متوجه من شدی این وسط؟
_ببخش گیسو.. اوضاع خوبی ندارم.. دلم نمیخواد حتی توی آینه به خودم نگاه کنم!
_چرا نمیای پیشم؟ بیا یه کم حرف بزنیم..
_دلم نمیخواد گیسو.. هیچ حرفی واسه گفتن نمونده.. من قبل حرف زدن نباید هارو زیرپا گذاشتم!
_ازکوهیار خبری نشد؟
باحسرت آه کشیدم.. وزیرلب نشد آرومی آرومی گفتم..
_میخوای بیام پیشت؟ قول میدم از وکوهیار وپندارو هیچ خری حرف نزنم.. واسه چندساعتم شده خودمو خودت باشیم!
_اوهوم.. بیا..!
بعداز اینکه با گیسو خداحافظی کردم برای بار هزارم شماره ی کوهیار رو گرفتم و باصدای تکراری زنی که خبراز خاموشی تلفن همراهش میداد مواجه شدم!
_کجایی کوهیار… توروخدا یه نشونه ازخودت بهم بده.. دلم داره میترکه…
فردای اون شب که کوهیار رفته بود پشیمون شدم و رفتم تا همه ی ماجرا رو واسش تعریف کنم وبهش بگم اگه سارا نفس میکشه.. اگه قلبش توی سینه هنوزم میزنه بخاطر بودن وعشق کوهیارشه!
اما کوهیار نبود.. عمو و خاله سوسن هم ازش بی خبر بودن.. حتی کتی که جونش به جون کوهیار بنده از بردارش بی خبر بود! هنوزم خبری نشده و انگار کسی واسش مهم نیست که کوهیار دوازده روز و هشت ساعته که پیداش نیست!
حس میکنم آرامش خانواده اش زیادی مسخره به نظر میرسه وازش خبر دارن اما نمیخوان به من بگن!
باحالی خراب و پراز دل تنگی دوش گرفتم و توی حموم یه دل سیر گریه کردم.. البته سیر نمیشدم.. نمیدونم چرا این روزا چشمه اشکم خشک نمیشد و هرلحظه که دلم اراده میکرد سیل اشک هام رونه بود…
قبل از سشوارکشیدن موهام بهش زنگ زدم.. بعداز سشوارهم همینطور.. موقع غذا خوردن.. موقع نوشتن.. موقع نمازخوندن.. هرچند ثانیه به اون شماره لعنتی زنگ زدم اما چیزی جز صدای اون زن پشت اون تلفن به گوش نمیرسید!
اون همه چی رو به بابا گفتم و بابا اونقدر گریه کرد و خودشو زد که بازهم حالش بدشد…
مامان بااینکه ازم دلخور وعصبی بود اما دلش هم برام میسوخت و گاهی توی خلوتش نم نمک اشک میریخت و این رو اگه لپ های گل انداخته اش نبود هرگز نمیفهمیدم!
اون شب حتی مامانمم به مرگ بابا رضایت داده بود ومیگفت باید میذاشتی بابات بمیره اما این کارو نمیکردی..
بابا بعداز اون به فکر فروش خونه افتاده و به برادر بی عاطفه و سنگ دلش زنگ زده بود که زمین پدریشونو از شهرستان بفروشن تا بتونه پول پندار رو جور کنه اما من میدونستم.. این ها تلاشی بیهوده بودن چون، همه هستی و دارو ندار خانوادگی هم بفروشه اون پول جور نخواهد شد!
اومدن گیسو علاوه برعوض کردن روحیه من، روحیه سارگل رو هم تازه کرده بود.. بیچاره اونقدر توی این فضاهای غم بار زندگی کرده بود افسرده شده بود و حالا دیدن خنده های گیسو حسابی سرکفیش آورده بود!
مامان اما خنثی و بی روح بود… رنگ پریدگی صورتش بیشتر از همیشه بود و با اومدن گیسو پیاده روی بابا رو بهونه کرد و همراه بابا رفتن بیرون!
داشتم چیپس سرکه ای رو توی کاسه ماست میزدم که صدای زنگ گوشیم باعث شد هیجان زده با فکر اینکه کوهیار زنگ زده، به طرف گوشیم پرواز کنم!
گیسو_ هوی دیونه.. چته ماستو ریختی روی فرش!
بادیدن شماره پندار نفس توی سینه ام حبس شد…
تکه چیپس از دستم افتاد و به سرعت نور دهنم خشک شد!
سارگل_ آجی؟ چرا جواب نمیدی؟ کوهیاره؟
باصدایی که از ته چاه در میومد گفتم:
_پنداره…
بدون اینکه فرصت حرف زدن بهشون بدم جواب دادم؛
_بله؟
_الو سلام.. حالت خوبه دخترم ؟
_سلام آقای پندار.. ممنونم شما خوب هستید؟
_ممنون.. بابا خوبه؟ بهترن الحمدالله؟
_خداروشکر روز به روز بهتر میشن.. به لطف شما..
_سلامت باشید.. من چیکاره ام دخترجان.. به لطف خدا!
یه کم دیگه تعارف رد وبدل شد و من هرلحظه دست وپاهام سست وست تر میشد.. منتظر تیرخلاصش بودم که بالاخره زد..
_میتونم فردا شما رو ملاقات کنم؟ دررابطه با کمکی که قرار بود به من بکنید صبحت هایی دارم!
قدرت تکلم ندا‌شتم اما به زور چند کلمه ای رو گفتم و خداحافظی کردم
گیسو که از کل ماجرا باخبر بود ماتم زده نگاهم کرد و زیر لب پرسید
_چی شد؟
_هیچی… فردا معلوم میشه..
سارگل_ آجی بابا مشکلو حل میکنه.. نگران نباش قربونت برم!
_نه مهم نیست.. توفکر‌ش نرو.. اونقدرا که ازش غول ساختم هم مرد بدی نیست!
گیسو_ فقط یه کفتار هیز آشغاله که باتموم وجودم ازش متنفرم!
_ نه گیسو.. داری اشتباه میکنی.. پندار اصلا هیز نیست وبرعکس تصورت آدم خوبیه!
_سارا تو خوبی رو تو چی می بینی؟ چون بهت…..
میون حرفش پریدم و باصدای بلند گفتم:
_توی آروم کردن خودم می بینم.. میشه تمو‌ش کنین؟ دلم نمیخواد هیچی بشنوم!
سارگل_ آجی؟؟؟
_گفتم هیچی سارگل!! هیچی!!!!!
وقتی دیدن عصبی شدم هردوتاشون سکوت کردن و دیگه چیزی نگفتن…
بی حوصله از جام بلند شدم و به طرف اتاقم رفتم و قبل ازاینکه برم داخل روبه گیسو گفتم:
_ببخشی گیسو.. حالم خوش نیست.. میرم استراحت کنم!
_اشکال نداره قشنگم.. منم دیگه داشتم میرفتم.. راحت باش!
خودمو روی تختم انداختم و باصدایی که تو بالشم خفه اش کرده بودم ضجه زدم!
نکنه بگه بیا زن پسر من شو؟ یا.. یا.. نکنه بگه بیا زن خودم شو…
وای… وای بر من.. وای به اون روزی که این غلط رو کردم…
کاش به حرف کوهیار گوش میدادم و همه چی به اون می سپردم…
فقط خدا میدونه تا اون شب لعنتی صبح شد چه فکر های تلخ و درد ناکی ازسرم گذشت…
فقط خدامیدونه چقدر اذیت شدم تا سپیده صبح رو دیدم
گشنگه 👌👍❤
سلام
ممنون بد نبود
فقط اینکه جای حساس تموم میشه
ولی کاش کوهیار و سارا به هم برسن
چون معلومه همو دوست دارن😻
ولی تا اینجا که خوب بوده
مرسی😽
خیلی خوب