هی روی تخت اینور و‌اونور میشدم
اصلا خوابمم نمی برد
فکرم مشغول بود
مشغول اینکه چه اتفاقی افتاده اون صدا ها برای چیه

از این همه فضولی داشتم
می مردم اما خودم رو کنترل کردم..
تا به حرف سمانه گوش بدم
اهی از گلوم خارج شد…

نگاهی به در انداختم تا جایی که از جام بلند شدم ‌.
نمی تونستم تحمل کنم
باید می رفتم بیرون
به در که رسیدم اروم در رو باز کردم و وارد راهرو شدم
قبلش سرکی کشیدم هیشکی نبود

اروم در رو بستم و شروع کردم به قدم برداشتن
همینطور داشتم می رفتم که در اتاقی باز شد
از حرکت ایستادم
برگشتم سمت چپ..
ستاره بود

با چشم های ترسیده بهم زل زده بود
اومد بیرون
با چشم های ترسون گفت :
چی شده!؟؟
صدای چی بود!؟؟شلیک بود!!؟
اونگ…

چند قدم برداشت ‌‌….نگران بود..
یهو برگشت ‌‌.

-تو برو تو اتاق مواظب ارش باش من برم ببینم چخبره..
بعد راهش رو کشید رفت
حالت زاری به خودم دادم

من می خواستم بدونم چخبره..
با کنجکاوی خودم رو به در رسوندم‌..
گفت ارش!؟
ارش اینجا بود

در رو باز کردم و نگاهی به داخل اتاق انداختم…
اتاق نیمه تاریک بود
کامل وارد شدم

تا اینکه ارش رو روی تخت پیدا کردم..

بهش نزدیک شدم و نگاهی بهش انداختم

خواب بود
صورتش کبود شده بود

صورتش کبود شده بود حتما از نریمان کتک خورده بود.این مرد
از وقتی اومده بود خونه این مرد همیشه بهم کمک کرده بود
باهام مهربون بود…

دوبار بخاطر من جلوی خانواده اش وایساده بود
لبخند عمیقی زدم
نمی دونم چرا اما حس خوبی داشتم نفس عمیقی کشیدم..
رفتم سمتش بی اراده..
دستی جلو بردم گذاشتم روی پیشونیش
تب داشت..
هل شدم..

نگاهی به اطراف انداختم لبم رو زیر دندون فرستادم..
نفس عمیقی کشیدم…
باید تبش رو پایین می اوردم
پایین پام یه تشت با یه دستمال بود‌‌..

خم شدم تشت رو برداشتم و رفتم سمت سرویس..
در رو باز کردم و خودم رو کشیدم داخل‌..
سریع اب ولرم درست کردم و اومدم بیرون
حالا نوبت من بود که جبران کنم..

اومدم بیرون قدم برداشتم سمت ارش..
بالا سرش ایستادم..
دستمال رو گذاشتم داخل اب و فشار دادم..
بعد رفتم دستمال رو گذاشتم روی پیشونیش…

****

نریمان

دکتر سری به عنوان منفی تکون داد..

-متاسفم پدر شما فوت شده غم اخرتون باشه..
چند قدم عقب رفت..
ناباور شدم داشت قلبم می اومد توی دهنم..
بابام مرده بود باورم نمیشد
اشکم همینطور اومد
شروع کردم به خندیدن..

با صدای بلند می خندیدم..
ناباور بودم..
توی شک بدی فرو رفته بودم

دکتر اومد سمتم نگاهی بهم انداخت
با چشم های گفتم :
این امکان نداره بابام زنده اس..

اهی کشید ‌.

-متاسفم پسرم اروم باش

اما من آروم شدم سرم نمیشد بابام مرده بود کشته شده بود و مقصر خودم بودم با چشمای اشکی برگشتم سمت دکتر میخواست ازم که آروم باشم در حالیکه بابا مرده بود..

قلبم داشت میومد تو دهنم باورش برام سخت بود قلبم کند میزد رو به سکته بودم…

دستی روی قلبم گذاشتم…
و فشار دادم دکتر نگران تر شد شونه هام رو گرفت و فشاری داد

-خوبی پسر جان آروم باش پسرم

بغض داشت خفم میکرد کاش سرباز می‌کرد و می تونستم با صدای بلند داد بکشم و هوا ر سر بدم…

پاهام خم شده روی زمین…

اشک دونه شروع کرد به ریختن تا جایی که دیگه
به هق هق مردونه تبدیل شد
دندونام روی هم ساییده شد
میخواستم بالا بیارمم..
بابام نه…

رو کردم سمت اسمون و از ته دل شروع کردم به جیغ کشیدن
چشم هام رو گذاشتم روی هم و از ته دل جیغ و هوار کشیدم ‌‌

-بابااااا…بابااااا
داد می زدم و بابا رو صدا می زدم
تا حدی که
بازوم گرفته شد و منو به عقب کشوند..
توی بغلی فرو رفتم..
اون بغل کسی نبود
جز بدترین دشمنم
اونگ…اونگ منو گرفته توی بغلش و داشت عمیق به خودش فشار دا

دستی روی شونه ام گذاشت…

-اروم باش پسرررر اروم باش خدا صبر بهت بده..
تو فقط اروم باششش…
اروم شدنی در کار نبود داغون شدن من شروع شده بود
من مقصر مرگ پدرم بودم من..

**

ارش

با لرزی که بهم وارد شد چشم هام رو باز. کردم..
دندونام رو ساییدم روی هم..
داشتم می لرزیدم
خودم روکش دادم و شروع کردم به لرزیدن

-سرده ‌‌.سرده…
دندونام رو می ساییدم روی هم و فشار میدادم..
تا اینکه حس کردم
پتویی روم قرار گرفت
سرم رو زیر انداختم و شروع کردم اطراف رو نگاه کردن..
واقعا حالم دست خودم نبود..
کجا بودم این لرزش برای چی بود!!

نگاهی بهم دوخته شد چشم هام رو باز کردم
دیدم یه دختر روبه رومه
دقت که کردم دیدم گندمه اون اینجا چکار می کرد!؟؟
دندونام رو ساییدم روی هم..

لرزشم بیشتر شد..

-سردمه…
گندم نگران از جاش بلند شد

-صبر کن الان پتو میارم بعد حتما رفت سمت کمد دیواری که زخت خواب داخلش بود
چند دقیقه بعد سر و کله اش پیدا شد
پتوی دومی رو انداخت روم..
شدت سرما کمترشد..
اما هنوز می لرزیدم نمی دونم گندم از لرزش بدنم فهمید یا یه چیز دیگه
یه پتوی دیگه انداخت
و سرانجام با اخرین پتو لرزش بدنم کم شد و تموم..

گندم کنارم نشست

تخت پایین رفته بود..

-حالت خوبه!؟؟
نفس عمیقی کشیدم نمیشد حرف بزنم
سکوت کردم..
چند دقیقه ای گذاشت
لرزشم خوب شده بود
اما حرارت بدنم می رفت بالا…

پتو رو از سرم کنار زدم نگرانی هنوز توی چشم های گندم موج می زد

-خوبی الان!!؟
خواستم حرفی بزنم
که دستش رو جلو اورد گذاشت روی پیشونیم
چشم هاش گرد شد
با چشم های گرد شده گفت :
ای بابا تو که باز تب کردی…الان تبت رو اوردم ‌پایین..

بدنم سخت شده بودو خسته
انگار کل بدنم توی درد باشه
لبام رو بهم فشردم
گندم دوباره بالا سرم نشست…
پارچه رو به اب زد و دوباره گذاشت
روی پیشونیم..

لرز خفیفی خوردم اما بعدش خوب شدم و عادت کردم