#پارت_۷۰۲

🌓🌓 دختر نسبتا بد🌓🌓

انگشتهاش رو توی دست گرفتم و همونطور که آروم آروم تکونش میدادم گفتم:

-خب واسه خودت پوشیدمش دیگه…

رو صورتش دیگه نه خبری از اون جدیت همیشگی بود نه اون غرور و سخت گیری ای که همیشه باهاش مواجه بودم!
سرش رو با رضایت تکون داد و گفت:

-خوبه! همیشه از اینا واسه من بپوش!

با ناز و صدای کشیده ای گفتم:

-چشم!

لبخند زد.لبخندش عمیق بود.

قامت بلندش رو کمی خم کرد و استخون ترقوه ام رو آهسته و آروم بوسید.

تا لبهاش به بدنم برخورد کردن چشمهام رو بستم و یه نفس عمیق از سر لذتی که در لحظه تجربه اش کرده بودم نشوندم!

دست چپش روی شونه ی راستم نشست.
پیرهنم رو آورد پایینتر و چون شل و گشاد بود تا آرنجم کشیده شد.

اینبار بازوی عریونم رو بوسید.

آه آرومی کشیدم و دستمو توی موهاش فرو بردم.
منتظر بودم همینطور ادامه بده تا وقتی که کار بکشه به تخت و به از هم جدا کردن لنگ و….خلاصه مابقی موارد مثبت هجده .

یعنی هم منتظر بودم هم مشتاق اما اون بی هوا قامت خمیده شده اش رو صاف نگه داشت و یقه شل لباسم رو کشید بالا و گفت:

-خب دیگه! از اینا نپوش!

متعجب نگاهش کردم و پرسیدم:

-چرا !؟ زشته ؟ خوشگل نیست؟

سرش رو به طرفین تکون داد و گفت:

-نه…

کنجکاو پرسیدم:

-پس چی !؟

هی لباسم کج میشد و میفتاد و اون هی جمعش میکرد و میکشوندش بالا.حتی نزدیک بود خفه ام کنه باهاش از بس هی باهاش ور میرفت و در تلاش بود هرجور شده بالا نگهش داره و تو همون حین هم گفت:

-دیگه از اینا نپوش سرما میخوری! واسه تو و بچه هم خوب نیست!

نمیدونم چرا تا اینو گفت زدم زیر خنده!

اونقدر خندیدم که شکمم درد گرفته بود و گوشه چشمهام اشک جمع شده بود.

آخ باورم نمیشد.

از الان این نگرانی ها واسه من خیلی خنده دار بودن!
خیلی خیلی زیاد!

از همین حالا میخواست عین مادربزرگا رفتار بکنه!
اشک جمع شده گوشه چشمم رو با سر انگشت جمع کردم و گفتم:

-وای خدا! نیما سرما کجا بود! هوا به این خوبی!
کم کم داره هوا گرم میشه بعد تو میگی سرما میخوریم!؟

خیلی جدی گفت:

-عزیز من…سرما خوردن ربطی به فصل نداره!
خود من همیشه بیشتر از اینکه تو زمستون سرما بخورم تو فصل تابستون سرما میخوردم…

باز هم خندیدم.از همین حالا حساسیتهاش شروع شده بود.
اصلا فکرشو نمیکردم اون اینجوری باشه.
رفتم سمتش و گفتم:

-نگران نباش.من سرما نمیخورم

با حالتی نگران که شاید من اگه با جفت چشمهای خودم نمی دیدم باورم نمیشد گفت:

-چرا سرما میخوری…لباس لخت نپوش.واسه تو ک بچه خوب نیست!

باز شلیک خنده ی من به هوا رفت.
عجب مادربزرگی شده بود!
سعی کردم از نگرانیش کم کنم:

-نیما بیخیال!اصلا ول کن این حرفها رو

مکث کردم.لبخندی شیطنت آمیز روی صورت نشوندم و با حلقه کردن دستهام به دور گردنش آهسته گفتم:

-منو ببوس جای این نگرانی های الکی!

چشمهامو بستم و خودم لبهامو گذاشتم روی لبهاش و آهسته و آروم بوسیدمشون.

دستهاش به آرومی دور بدنم حلقه شد.

انگشتهاش رو کمرم نشستن و تو خوردن و عمیق میک زدن لب از من پیشی گرفت.

دستشو از روی کمرم پایین آوردم و خودم بردمش وسط پاهام تا اینجوری بهش بگم دلم میخواد کجارو لمس کنه و تا کدوم مرحله پیش بریم.

نفس کم آوردم و لبشو رها کردم.

اما چشمهام بسته بودن هنوز.

دلم میخواست بدنمو بماله و زودتر ببرم سمت تخت اما اون دیگه نه تنها بوسه رو ادامه نداد بلکه دستشم پس کشید و گفت:

-خب دیگه! تا همینجا کافیه!

چشمهامو وا کردم و گیج و ویج نگاهش کردم.
نمی فهمیدمش.
چرا حشری نمیشد ؟
چرا نمیخواست با من رابطه داشته باشه !؟
سردرگم نگاهش کردم و پرسیدم:

-چرا تا همنیجا کافیه !؟

خیلی جدی جواب داد:

-چون صکص الان واسه تو خوب نیست ممکنه واسه بچه اتفاقی بیفته!
تو هم دیگه بهتره شبها خوابت منظمتر بشه..الان بخواب… آره…الان بخوابی بهتره!

دستمو گرفت و بردم سمت تخت…