دلارای غرید :

_تمومش کن

_تازه شروع شده

_من به اندازه کافی داغونم هومن نمی بینی ؟

وضعیتم رو ببین !

آرومت نمیکنه ؟

هومن صادقانه جواب داد:

_نمیکنه ، من داغون ترم تو بیشتر زخم زدی

_میخوام برم

_میری به وقتش

_وقتش کیه ؟

_اولی تا چند دقیقه دیگه که ماشین اومد

دومی وقتی که طلاق گرفتیم

دلارای حس کرد اشتباه شنیده است

احساس کرد قلبش از تپش افتاد

نا باور لب زد :

_چ ….چی؟

هومن بی رحمانه سمت اتاق رفت :

_تو که انتظار نداری تا آخر عمر به خوبی و خوشی کنار هم زندگی کنیم آره ؟

من ، تو و حاصل خیانتت

دلارای نگاه خسته اش را به زمین داد

انتظار که نه اما این تنها خواسته اش بود ..‌

حرفی نزد

حقی نداشت برای اعتراض

هومن در سکوت تا پایین همراهش آمد

صندلی عقب پراید مرد میانسالی نشست و چشم هایش را بست

دستش را روی شکمش گذاشت و بغضش را فرو داد

مادر شده بود

مادر بچه ی آلپ ارسلان

موبایلش را از جیبش در بیرون آورد و وارد پوشه ای که رمزگذاری کرده بود شد

روی عکس اول کلیک کرد و اشک گونه هایش را خیس کرد

ارسلان با اخم های در هم و بالا تنه‌ی برهنه بالشتی را در آغوش گرفته و خواب بود

بعدی دوباره ارسلان بود

پشت میز در حال قهوه خوردن

حواسش به دلارای که مشغول عکاسی بود ، نبود

سه عکس بعدی هم همینطور

عکس های تک ارسلان که دلارای شکارش کرده بود

عکس بعدی در رستوران معروفی بودند

ارسلان بعد از مدرسه دنبالش آمده بود

حواسش به دوربین نبود

دلارای با همان چشمان اشکی به صورت خودش در عکس خندید

از ترس اینکه کسی نشناسدش مقنعه اش را تا ابرو هایش جلو کشیده بود

میان خنده بغضش با صدای بلند منفجر شد

راننده بهت زده در آینه نگاهش کرد

و او با صدای بلند زار زد

به چهره ترسیده و ذوق زده خودش در تمام عکس ها

به چهره بی تفاوت و بی تفاوت آلپ ارسلان

به شوق خودش که انگار در تمام لحظات ارسلان با ارزش بودند که با عشق ثبتشان کرده بود

راننده پرسید :

_حالتون خوبه خانم؟

دلارای توان حرف زدن نداشت

سری تکان داد و از پنجره به بیرون خیره شد

ارسلان هم عکس های او را نگاه می کرد ؟

ارسلان هم دلتنگش می شد ؟

پوزخند زد

ارسلان اصلا عکسی از او نداشت