پشت در ایستاد و نفس عمیقی کشید تا

شاید اشک هایش بند بیاید

چشمانش را بست

باد سردی صورتش را نوازش کرد

پشت سر هم اکسیژن را با شدت به وارد ریه هایش کرد و بالاخره آرام شد

آرامشی ظاهری….

بدون اینکه فکری برای چشمان قرمز شده و صورت ملتهبش بکند وارد خانه شد

حاج خانم با دیدنش مثل اسپند روی آتش بالا و پایین پرید :

_کجا موندی تو ؟ ساعت رو دیدی ؟

داراب گفت:

_فکر کرده حالا که نامزد کرده دیگه بی صاحب شده

اون مرتیکه هم که ناموس نداره انگار

این ساعت فرستادش خونه آبرو ریزی

پدرش هشدار داد :

_دخترم این ساعت بیرون بودن خطرناکه

نگرانتیم ، اصلا به ما فکر نمیکنی؟

حاج خانوم جواب داد :

_ نه این دختر کی به فکر ما بوده که این دومین بار باشه ؟

نتوانست تحمل کند

هیجده سال تحمل کرده بود

دیگر کافی بود

سمتشان برگشت و با چشمان به خون نشسته خیره‌شان شد

صدایش بالا رفت :

_من کی به فکر شما بودم ؟!

حاج خانم راست میگه

هیچ وقت!

من هیچ وقت به فکر شما نبودم و نخواهم بود

درست مثل خودتون

با این فرق که من بچه شمام نه شماها

شماها وظیفتون بوده وقتی بچه‌ای به دنیا میارید

حواستون بهش باشه

وظیفتونه نیاز هاشو بر طرف کنید

به حاج خانم که با چشمان گشاد شده نگاهش میکرد خیره شد

_این نیازا فقط پارچه های گرون قیمت و کفش و کیف نیستن

این نیازا میشه نیاز به مادر

نیاز به حامی و کسی که دوستت داشته باشه

به پدرش نگاه کرد

_این نیازا میشه کسی که پشتت باشه و بهت اعتماد به نفس بده تا وقتی بزرگ شدی عاشق هر جنس مخالفی که به نظرت ابهت داشت و جذاب میومد نشی

به داراب نگاه کرد

_این نیازا میشه یک خانواده عاقل و با شعور که بفهن یک آدم بالغ ، یک دختر هیجده ساله نیاز داره خودش تصمیم بگیره نه اینکه جلوی همه بزنن تو سرش

به نفس نفس افتاده بود

بغض صدایش را می لرزاند

_ازتون متنفرم ، می شنوید ؟ ازتون متنفرم

دستش را روی شکمش گذاشت و بغضش را فرو داد

_اگر من …زمانی من بچه دار بشم شبیه شماها باهاش رفتار نمی کنم

قبل از اینکه دستش توجه ها رو جلب کند پایینش انداخت

سمت اتاق برگشت و در را قفل کرد

خودش را روی تخت انداخت و سرش را در بالشت فرو برد

شانه هایش لرزید و صدای هق هقش در بالشت خفه شد

اگر این بچه دنیا می آمد …

اگر به دنیا می آمد جوری بزرگش میکرد که سال ها حسرت خورده بود ، همانجوری که خودش آرزو داشت

همان مادری برایش میشد که حاج خانوم برایش نبود

زندگی برایش می ساخت که خودش نداشت

اگر به دنیا می آمد خوشبختش می کرد

به خودش و بچه قول داد