رو به روی عمارت ملک شاهان که ایستادند

با خودش فکر کرد ارسلان اگر می فهمید

واکنشش چه بود ؟

نمی دانست و دعا کرد هرگز هم نفهمد !

دلارای از پشت شنل سرش را بالا گرفت

خدمتکار با ظرف اسفند ایستاده بود

بچه هایی که جلوی در بودند را نمی شناخت

به غیر از دختر بچه‌ای که می دانست نوه خاله ی پدرش است

حاج ملک شاهان و مروارید خانم سمت در ایستاده بودند و آن طرف تر پدر و مادرش بودند

با کمی چشم گرداندن توانست برادر هایش را هم پیدا کند

هومن کمربندش را باز کرد

دلارای لب زد

_هومن ؟

هومن نگاهش کرد

دلارای خیره به پدر و مادرش لبخند مصنوعی زد :

_یادت نره قول دادی

هومن چشمانش را روی هم گذاشت

_سر قولم هستم دختر حاجی

انگار دلش به رحم آمد

هر چه نبود بازهم لباس عروس به تن داشت

در عمرش همین یک بار عروس میشد

حتی اگر همه چیز نقشه باشد باز هم فرقی نمیکرد

هومن در را برایش باز کرد و کمکش کرد پیاده شود

دستش را میان دست هومن گذاشت و جلو رفت

صدای دست و هلهله بلند شد

پدرش اولین نفر جلو آمد و پیشانی اش را بوسید

مردانه با هومن دست داد

مادرش اما در آغوشش کشید

لحظه آخر کنار گوشش پچ زد :

_چرا شنل پوشیده تر انتخاب نکردی مادر ؟ کل گردنت معلومه

دلارای جوابی نداد

مروارید خانم برایشان آرزوی خوشبختی کرد و گونه اش را بوسید

_قربونت برم عزیزم امیدوارم تا آخر عمر
کنار هم خوشبخت باشید

تو و هومن مثل دختر و پسر خودمید

دلارای با پوزخند به حاج ملک شاهان نگاه کرد

چطور دلش آمده بود با این زن این کار را بکند

مروارید لبخند زد

_خدایا اگر ارسلانم رو هم تو لباس دامادی ببینم چی میشه ؟

دلارای مات نگاهش کرد

مروارید بی خبر از همه جا دستان سرد دلارای را میان دستانش گرفت و صمیمانه فشرد

_فدات بشم یه قولی بهم بده

دلارای بی حال زمزمه کرد :

_جانم ؟ چه قولی ؟

مروارید ، رنگ پریده و چشمان پر بغضش را به خستگی سالن و دوری از پدر و مادرش ربط داد

_قول بده سر سفره عقد برای ارسلان منم دعا کنی

دعا کن سال دیگه تو همین خونه مجلس عروسی پسرم رو بگیرم

ارسلانم رو تو لباس دامادی ببینم دیگه چیزی نمیخوام

دلارای تلخ خندید

طفلک مروارید

طفلک او که با جنین آلپ ارسلان در شکمش سر سفره عقد برادرش می نشست و به مادرش قول میداد برای دامادی اش دعا کند

با صدایی که لرزشش را هیچ کس جز هومن نفهمید جواب داد :

_ دعا می کنم تا سال دیگه نوه‌تون رو بغل بگیرید ،خوبه ؟

مروارید بهت زده با سر خوشی خندید

_مگه میشه آخه تو یک سال هم زن بگیرم براش هم بچشو بغل کنم ؟

حتی حاج ملک شاهان هم از فکر نوه‌

زیر پوستی لبخند زد

حاج خانوم خندید

_بچه‌ام دلارای انقدر زیر دست آرایشگر نشسته دیگه حواس نداره

دلارای لب هایش را کش داد

به سختی و غمگین

آرام زمزمه کرد :

_کی از سرنوشت خبر داره ؟ شاید شد …

مروارید خانم دوباره خندید

_ان‌شاءالله ، ان‌شاءالله ، خدا از دهنت بشنوه دخترم

_نگید شاید شنید واقعا

_من آرزومه بشنوه مگه بده ؟

_بچه ارسلان ….

آه کشید

آرام ادامه داد :

_نه بد نیست