دلارای پوزخند تلخی زد و سر تکان داد

_ میدونم … همیشه تقصیر منه

ارسلان گواهی را گرفت و دخترک را دنبال خودش کشید

سعی کرد عداب وجدان نداشته باشد
تقصیر خودش بود
میان دردسر ها و مشکلات آلپ‌ارسلان لجبازی های او جایی نداشت
تا زمانی که انتقام همه چیز را از حاجی نمیگرفت آرام نمی‌شد و دلارای با فرار احمقانه اش بد بازی‌اش داده بود

تا رسیدن به محضر هر دو سکوت کرده بودند

اینبار بدون مخالفت سوار آسانسور شدند

هنگامه با دیدنشان نفس راحتی کشید و نگاه ترحم آمیزی به دلارای انداخت

مانیا از روی صندلی بلند شد و لبخند زد

_ خداروشکر اومدید فکر کردیم کنسل شده

علیرضا خندید

_ گفتیم عروس دوماد فرار کردن

این بار لب های هنگامه هم کش آمد

دلارای خیره‌اشان ماند
خوشحال و بیخیال بودند
کاش او هم مثل ان ها تنها مشکلش دیر رسیدن بود

هنگامه که قند هارا برداشت اینبار خودش زودتر از آلپ‌ارسلان گفت

_ نیازی نیست

مانیا به شانه اش کوبید

_ ساکت باش بابا
عقده مثلا
ان‌شاالله بعدا عروسی هم میگیرید!
مگه نه آقا ارسلان؟

دلارای پوزخند زد و آلپ‌ارسلان بی حوصله پوف کشید

نباید به کسی حرفی میزد

از خیابان دو غریبه را به عنوان شاهد می‌آورد

عاقد پرسید

_ شروع کنم؟

نگاهی به دلارای انداخت که لبخند کمرنگ اجباری به لب داشت و خشن غرید

_ شروع کنید

مارال و آزاده دوباره پارچه را بالای سرشان گرفتند و دلارای انگشتانش را مشت کرد

فراموش می‌کرد در این ساعت ها چه به او و فرزندش گذشته

سیلی بی رحمانه ارسلان را فراموش کرد

تحقیر نگاه منشی محضر را زمانی که گواهی را تحویلش دادند

چشم غره عاقد را

حتی لحظه ای که برهنه دراز کشیده و دست های زن را میان پاهایش حس میکرد

همه چیز را در گوشه ترین قسمت قلبش دفن کرد ، پنهانی دستش را به شکمش رساند و چشمانش را بست

عاقد شروع کرد و او ملتمس در دل نالید

_ خدایا تو از بچه‌ام محافظت کن
در برابرِ حرف مردم
در برابر تهمتای خانواده من و ارسلان
حتی در برابرِ پدرش

چشم که باز کرد نگاهش به صفحات قرآن پیش رویشان افتاد

نفس عمیقی کشید و ناخواسته سر برگرداند

خیره صورت آلپ‌ارسلان شد

ته‌ریشش بلند شده و اوضاعش کمی شلخته بود

اخم پررنگی داشت و اگر کسی نمیشناختش فکر میکرد به اجبار خانواده اش سر سفره عقد نشسته

در دل به خدا التماس کرد

_ خدایا مهر این بچه رو به دل پدرش بنداز
دیگه هیچی تو این دنیا نمیخوام
حتی اگر این عقد رو باطل کنه و طلاقم بده
حتی اگر از خونه بندازم بیرون و ترکم کنه
دیگه هیچ آرزویی واسه خودم ندارم فقط این بچه خوشبخت باشه
من دوستش دارم …. مامانش عاشقشه
اگر باباشم دوستش داشته باشه دیگه آرزویی ندارم
نمیخوام این بچه بشه دلارای که از مهرِ مادر هیچی نفهمید

عاقد برای اولین بار پرسید

_ عروس خانم ، وکیلم؟

نمیخوام بشه آلپ‌ارسلان که به خون باباش تشنه‌ست

مانیا با ذوق گفت

_ عروس رفته گل بچینه

نمیخوام بشه هنگامه که حسرت نگاه پدرشو داشته باشه

عاقد دوباره شروع کرد و برای بار دوم پرسید

_ عروس رفته گلاب بیاره

نمیخوام بشه هومن و باباشو نشناسه….

عاقد برای سوم پرسید و در انتها سرش را بالا اورد

_ وکیلم؟

دلارای در آینه به چهره خودش زل زد

_ بله

باید از بزرگ تر ها اجازه می‌گرفت؟
جمعشان بزرگ تری نداشت…

از پدرش؟
رضایت نداشت

از مادرش؟
نمیخواست سر به تن دلارای باشد

تنها بود و از این تنهایی رضایت داشت….

از ارسلان که پرسیده شد بدون مکث جواب داد
سرد و محکم بدون هیچ احساسی