چنددقیقه بعد دلارای بالاخره آرام شد

صورتش را از روی بالشت برداشت و در یک ثانیه تصمیم گرف

سرش را روی پای ارسلان گذاشت

ارسلان واکنشی نشان نداد تنها ابروهایش کمی درهم شد

دلارای آرام پرسید :

_ تو هم مثل مامانت درباره‌ی من فکر میکنی؟

ارسلان خندید :

_ من کلا درباره‌ات فکر نمی‌کنم

دلارای به بی خیالی اش غمگین خندید و مشتش را روی پایش کوبید

_ بیشعور

آلپ‌ارسلان مصنوعی اخم کرد و دستش را پشت گردنش گذاشت :

_ چی؟!

دلارای ترسیده لبش را گزید :

_ هیچی

گردنش را محکم تر فشرد و مجبورش کرد بلند شود

به صورتش زل زد :

_‌گفتم چی؟!

دلارای نگاهش را دزدید و با صدایی که انگار از ته چاه می‌آمد جواب داد :

_ ببخشید

آلپ‌ارسلان دیگر نتوانست خودش را کنترل کند و مردانه خندید :

_ تو که اینقدر میترسی غلط میکنی فحش میدی بچه

دلارای با دیدن خنده اش شیر شد

با قهر مشتش را بلند کرد تا دوباره روی سینه ارسلان بکوبد :

_ خیلی بدی

ارسلان مشتش را روی هوا گرفت و با یک حرکت روی تخت پرتش کرد

صدای خنده‌ی دلارای بلند شد :

_ آی کمرم

ارسلان صورتش را در گردن دلارای فرو برد و پوست گردنش را میان دندان هایش گرفت :

_ وحشی شدی بچه

دلارای خندید و ارسلان هر دو دستش را بالا برد و به تخت فشرد :

_ دست بزن پیدا کردی

_ آی ارسلان قلقلکم میاد

ارسلان ته‌ریشش را به گردن دلارای کشید و هم زمان با دست آزادش شکمش را گرفت :

_ باید رامت کنم؟

دلارای قهقهه زد :

_ نکن دلم درد گرفت

_ معذرت خواهی کن

دلارای با خنده سرش را بالا انداخت :

_ نمی‌کنم

ارسلان پهلویش را فشرد و دلارای زیر دستش پیچ و تاب خورد :

_ پشیمون میشی

دلارای تخس ابرو بالا انداخت :

_ نمیشم

کلمه‌اش را کامل نگفته بود که ارسلان دستانش را محکم تر گرفت و لب هایش را به کام کشید

لبخند دلارای کمرنگ شد اما از بین نرفت

چشمانش را بست و همراهی کرد

ارسلان عمیق تر بوسید
برای ثانیه ای جدا شد و لباس را از تنش بیرون کشید

دلارای خمار نگاهش کرد

ارسلان دستش را به قفل لباس زیرش رساند و دوباره روی تخت درازش کرد و بوسیدش

دلارای اینبار حس بدی نداشت

نه مثل دفعه ی اول میترسید و نه دیگر چیزی برای از دست دادن داشت

در دل اضافه کرد :

_ جز ارسلان!

همه چیز را برای داشتن آلپ‌ارسلان قربانی کرده بود و حال با هر ترفندی شده باید او را نگه می‌داشت وگرنه تمام تلاش ها و فداکاری هایش بی نتیجه می‌شد

دست ارسلان که روی بدنش گشت موهایش را چنگ زد

کم کم تک تک لباس هایش کنار تخت پرتاب شدند و هیچ سدی میان بدن هایشان نماند

آلپ ارسلان را از دست نمی‌داد
به هیچ قیمتی!

****

صدای نفس های منظم ارسلان را کنار گوشش می‌شنید

نگاهی به ساعت انداخت

عقربه ها دوازده ظهر را نشان میدادند

سمت حمام قدم برداشت و دوش کوتاهی گرفت

تمام مدت لبخند به لب داشت

از اینکه آنجا بود حس خوبی داشت
در خانه ی آلپ ارسلان
اتاقش ، تختش ، حمامش!

دوست داشت فکر کند تنها دختری که وارد حریم شخصی‌اش شده فقط خودش است

از حمام که برگشت آلپ‌ارسلان هنوز هم خواب بود

نگاهی به لباس های دخترانه اش انداخت و دست دراز کرد تا از روی زمین برشان دارد که چشمش به پیراهن مردانه ی ارسلان افتاد

لب هایش کش آمد

لباس هایش را روی زمین برگرداند و پیراهن مردانه ی آلپ‌ارسلان را پوشید

یقه اش آنقدر گشاد بود که شانه ی برهنه‌ اش بیرون افتاد

توجهی نکرد و دوباره ساعت را زیر نظر گرفت

هنوز نیم ساعتی وقت داشت

اگر تا چهل دقیقه ی دیگر راه می‌افتاد به موقع می‌رسید

خواست آلپ‌ارسلان را از خواب بیدار کند اما نه دلش آمد و نه جرات کرد!

منظم و آرام نفس می‌کشید اما در خواب هم اخم داشت

شک نداشت اگر بیدارش کند عصبی می‌شود و او دلش نمیخواست روزشان خراب شود

وارد آشپزخانه شد
باقی مانده سوپ خودش را همراه سوپی که مروارید آورده بود در یخچال جا داد و ظرف ها را شست

خانه را مرتب کرد و لباس های آلپ‌ارسلان را در کمد جا داد

عقربه ها نزدیک ساعت یک را نشان میدادند که آماده بالای سر آلپ‌ارسلان ایستاد و کاغذ را کنار بالشتش گذاشت

لبش را گزید

خم شد تا گونه‌اش را ببوسد اما در چند سانتی متری صورتش متوقف شد و عقب گرد کرد

اگر بیدار میشد چه؟!

شک نداشت به تمسخر میگرفتش

خواست از اتاق خارج شود که موبایلش در جیبش لرزید

پیام داراب را که باز کرد بهت زده دستش را به دیوار گرفت :

_ خونه‌ی دوستم همون اطرافه ، جلوی مدرسه منتظرتم باهم برگردیم