خودش را پایین کشید و پرسید :

_ کدوم پات درد می‌کنه؟

دلارای آرام با بغض زمزمه کرد :

_ چپ

علیرضا دستش را روی زانویش گذاشت :

_ اینجا

دلارای بی حال سرش را بالا انداخت :

_ نه

علیرضا دستش را پایین تر کشید و مچش را کمی فشرد

قبل از اینکه دوباره بپرسد ( اینجا؟ ) دلارای چنان جیغ دردناکی کشید که آلپ‌ارسلان شاکی از اتاق بیرون زد :

_ چیکارش کردی؟

دلارای بلند به گریه افتاد و علیرضا جواب داد :

_ من چیکارش کردم؟
تو چیکارش کردی؟ پاش شکسته

ارسلان ابرو بالا انداخت :

_ من به پاش چیکار داشتم؟

_ از من میپرسی؟

آلپ‌ارسلان با اخم جلو آمد

دلارای هق هق کنان فریاد زد :

_ نزدیک من نیا

ارسلان تیز نگاهش کرد :

_ خفه

_ ازت متنفرم

_ من بیشتر! حالا ببند ببینم چه مرگت شده

دلارای بغض کرده نالید :

_ به بابام میگم

ارسلان بی توجه به جیغ دردناکش مچ پایش را میان دستش گرفت و همانطور که چکش میکرد خندید :

_ خوبه بابا شناس شده واسه ما!

علیرضا دلش سوخت :

_ فشار نده پاش رو

_ فشار نمیدم! پاشو برو خونت تو هم دیگه

دلارای ملتمس گفت :

_ نه نرو

ارسلان با اخم نگاهش کرد :

_ ساکت باش تو

دلارای جیغ زد :

_ ساکت بودم که پامو شکستی!

_ ساکت نباشی اون یکیم می‌شکنم!
در ضمن نشکسته ، مگه الکیه که بشکنه؟
ضربه خورده چند روز تکونش ندی خوب میشه

علیرضا گفت :

_ نمیخواد دکتر ببینش؟

_ نه خودم درستش میکنم

دلارای دستش را روی صورتش گذاشت و آرام اشک ریخت

دلش به حال خودش می سوخت

خود بیچاره اش که اینطور بی گناه کتک خورده بود و ارسلان پشیمان نبود

دلش پدر و مادرش را میخواست
حتی برادرهایش را

دلش برای خانه‌شان تنگ شده بود

دیگر اینجا بودن را دوست نداشت

اصلا دیگر آلپ‌ارسلان ملک‌شاهان را نمیخواست

خواست کمی به راست بچرخد

پایش تیر کشید و زخم های بدنش سوخت

با شدت بیشتری اشک ریخت

زیرلب بی صدا لب زد :

_ دیدی؟ اومدی؟ تهش همین شکلیه!
همینقدر زشت و کریه
پله‌ی آخر دوست داشتن آلپ‌ارسلان ملک شاهان همینقدر سیاهه
تهش تو میمونی با زخمای کمربند و یک تن آش و لاش
حالا که آخرش رو دیدی پاشو بریم
شاید هنوز دیر نشده باشه….

دلارای کوچکی که کور و کر شده بود و شیدای ارسلان بود پرسید :

_ پس یک خرداد چی؟!

دلارای عصبی زمزمه کرد :

_ خفه شو فقط خفه شو

علیرضا که از جا بلند شد چشمان اشک آلودش را باز کرد و ملتمس لب زد :

_ توروخدا نرو

علیرضا نگاهش به آشپزخانه انداخت

ارسلان دور بود

کنار دلارای زانو زد و آرام جواب داد :

_ ارسلان اروم شده کاریت نداره دیگه

_ میترسم ازش!

_ نترس قول میدم دیگه کاریت نداشته باشه
ارسلان رو کسایی که دوستشون داره حساسه!

دلارای پوزخند زد :

_ منو دوست نداره!

_ شاید دوست نداشته باشه اما تو رو جز دارایی خودش میدونه

دلارای پوزخند زد

دوستش نداشت

برایش جز دارایی هایش بود

مثل ماشین یا خانه اش!

اصلا ارزش او بیشتر بود یا ماشین پارک شده در پارکینگ برج؟!

باید از ارسلان میپرسید!

با نفرت لب زد :

_ ازش متنفرم! نمیخوام اینجا بمونم

صدای ارسلان از پشت سر آمد :

_ اما میمونی! علیرضا داره میره

علیرضا از جا بلند شد :

_ کاری نداری؟

_ چندتا مسکن و باند و بتادین از داروخونه‌ی سرکوچه بگیر بده به نگهبان بیاره بالا

علیرضا سری به نشان تایید تکان داد و سمت در رفت

دلارای رو به آلپ‌ارسلان زمزمه کرد :

_ میخوام برم

آلپ‌ارسلان دست به سینه بالای سرش ایستاد :

_ خب پاشو برو

نگاهی به پای ورم کرده اش انداخت و با پوزخند ادامه داد :

_ عه راستی نمیتونی!

دلارای نالید :

_ خیلی کثافتی

_ هیش

_ بی شرف

_ دوباره کتک نخوری دلی داری بدجور میری رو مخم

دلارای دستش را روی صورتش گذاشت و گونه های دردناکش را لمس کرد

کاش غرورش اجازه میداد از ارسلان آینه بخواد تا بفهمد چه بلایی سرش آورده

در خانه را که زدند ارسلان از نگهبان مشما را تحویل گرفت و کنار دلارای برگشت

دلارای بی حال چشمانش را باز کرد

ارسلان دستور داد :

_ ببند چشماتو

_ چرا؟

ارسلان پنبه آغشته یه بتادین را نزدیک صورتش آورد

چشم های ترسیده ی دلارای همراه پنبه چرخید

ارسلان خندید :

_ برای این!

دلارای با درد چشمانش را بست و کم کم لبخند ارسلان محو شد

پنبه رو روی زخم کنار لبش گذاشت

رد انگشت های خودش را روی پوست دخترک میتوانست به راحتی تشخیص دهد

آرام پوف کشید و سعی کرد خودش را متقاعد کند مقصر دلارای بوده است

پنبه خونی را کنار انداخت و پنبه ی دیگری برداشت

دلارای نالید :

_ بسه

ارسلان جوابش را نداد

با اخم پنبه را روی زخم پیشانی اش کشید

دلارای هق زد :

_ آی

ارسلان دندان روی هم فشرد :

_ الان تموم میشه

دلارای هق هق کنان نالید :

_ ازت متنفرم

ارسلان جوابش را نداد

در سکوت زخم های صورتش را ضدعفونی کرد و آرام شروع به باز کردن دکمه های پیراهنش کرد

دلارای بهت زده چشم باز کرد :

_ چه غلطی میکنی؟!

_ درش بیار ببینم بدنت زخم نشده

دلارای بغض کرده سرش را به نشان نفی بالا انداخت

_ نمیخوام

_ یعنی چی؟!

دلارای صدایش را بالا برد :

_ یعنی همنیکه شنیدی
خوشم نمیاد دستت به بدنم بخوره

ارسلان پوزخند زد :

_ از کی تا حالا؟

دلارای عصبی شد
درد داشت
تنش می‌سوخت
زخم هایش خونریزی داشت و پایش تیر می‌کشید

حال هم ارسلان به تمسخر گرفته بودش!

_ از همین الان به بعد

_ درش بیار کاریت ندارم فقط می‌خوام زخماتو پانسمان کنم

_ نمیخوام ، خودت میزنی خودتم پانسمان میکنی؟

ارسلان بی توجه به او بی اعصاب دوطرف پیراهن را از هم کشید

دکمه ها روی زمین افتادند و دلارای جیغ زد :

_ برو عقب

توجهی نکرد

دو طرف پیراهن را باز کرد و بی تفاوت نسبت به اعتراض دلارای مشغول چک کردن بدنش شد

باند کشی را که دور مچ پایش بست صدای هق‌هق دلارای بالا رفت :

_ آی ، دستش نزن توروخدا ، آخ پام

ارسلان پوف کشید

دلش به حال دخترک سوخت

کلافه و عصبی از دست خودش آرام گفت :

_ چیزی نیست واستا الان تمومه

دلارای با درد زار زد :

_ نمیخوام درد میکنه

_ الان تموم میشه

_ دست نزن بهش ، آخ خدا

_ نشکسته فقط ضرب دیده

بی اعصاب صدایش را بالا برد :

_ اصلا من چیکار به پات داشتم؟!
کی اینطوری شد؟

دلارای با نفرت هق زد :

_ هلم داد پیچ خورد ، عوضی

ارسلان باند را بست و فاصله گرفت :

_ پاشو مسکن بخور یکم بخواب

_ میخوام برم خونمون

گفت و چنان دردناک به گریه افتاد که ارسلان دلش سوخت

کنارش نشست و گوشه ی انگشتش را روی گونه دخترک کشید :

_ یکم بخواب میبرمت