شهاب خونابه ی دهانش را با زجر فرو بلعید … و بعد آهسته و عصبی شروع کرد به خندیدن .

چقدر بدبخت شده بود که حتی ساسان به حالش ترحم می کرد ! به چه روزی افتاده بود که حتی این ناآدم برایش دل می سوزاند !

– رئیستون ! … رئیستون چه گهیه مگه ؟ … هی می گید رئیس رئیس ! …

فشار دردناک روی دست هایش بیشتر شد … و ساسان با نگاهی برزخی به او توپید :

– گِل بگیر درِ گاله ات رو ! میام میرینم بهتا !

– رئیستون خیلی گردنش کلفته ؟! … خودشو قایم کرده پشت دیوارای خونه اش ! … پشت شما پشمکا ! … خودشم می دونه بدون این چیزا هیچی نیست !

سر بالا گرفت و نگاهش را حواله ی ساسان کرد :

– چرا نمیاد رو در رو حرف بزنیم ؟ … این رییسِ ک…س کشِ بی دل و جراتتون !

از شکاف پلک هایش نگاهی زهر آگین و متنفر ساطع می شد ! لذت برده بود از اینکه به عماد شاهید توهین کرده بود ! … به مرد مقدسِ این آدم ها ! … طعم شیرینی زیر زبانش پیچیده بود .

نگاه ساسان حالتی ناباور گرفت … انگار چیزی که شنیده بود را باور نمی کرد ! … کِی آدمی اینقدر گستاخ می شد که به عماد شاهید فحاشی کند ؟! …

بعد ناگهان خشم دوید در چشم هایش … دستش مشت شد .

– چه زری زدی مرتیکه ؟!

و خواست حمله کند به سمت شهاب … اما با صدای تیک خفیفی …

نگاه همه به پشت سر برگشت … . دربِ سفید خانه باز شده بود ! انگار عماد همه ی آن ها را به داخل خانه فرا خوانده بود !

ساسان از خشم تند نفس می کشید … با سرش به دیگران علامتی داد :

– تنِ لشش رو بکشید داخل ! امشب قربونی داریم انگار !

♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️

#سال_بد ❄️

#پارت_505

شهاب می خواست روی پاهایش بایستد، ولی فشار دست دیگران به بازوها و گردنش او را روی زمین میخکوب کرده بود .

تقریباً روی زمین کشیده می شد، وقتی پا درون ملک شاهید گذاشت … .

عماد آن سوی استخر ایستاده بود . روبدوشامبر سیاه رنگش را به تن داشت و با موهای بهم ریخته و شلوغ … معلوم بود سر و صداها او را بد خواب کرده بود !

– معلوم هست دارید چه غلطی می کنید ؟! … این وقت شب جلوی در خونه ی من …

و نگاهِ عبوس و معنادارش  از همان فاصله میخکوب چشم های شهاب شد … .

شهاب روی زانوهایش افتاده بود … اما با چنان نفرتِ تپنده و گرمی به او نگاه می کرد که هرگز به هیچ کسی اینطور نگاه نکرده بود !

انگار در نگاهش خنجری نهفته بود … عماد برق فولادِ خنجر را می توانست ببیند … .

– فکر می کردم دیگه جلوی چشمام سبز نمی شی !

شهاب خندید … خفه و هیستریک .

– کور خوندی عماد خان ! از این به بعد همیشه جلوی چشماتم ! … قراره وقتی بمیری با من چشم توی چشم باشی !

ضربه ای دردناک به ران پایش وارد شد … و صدای تشر ساسان …

– دِ گوه نخور بچه مزلف ! کار میدم دستت ها !

اما عماد مات شد … .

مات شد، چون انتظار این حرف را از شهاب نداشت ! … انتظار این جسارت … این بی باکی را از او نداشت !

برای لحظاتی سکوت بین آن ها برقرار بود ! تنها صدای پارس سگ ها به گوش می رسید … و عکسِ تکه پاره ی ماه که درون آب های استخر می رقصید … .

بعد عماد دستور داد :

– بیا جلو !

♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️

#سال_بد ❄️

#پارت_506

ساسان به خیال گوشمالیِ شهاب خبیثانه خندید و به دیگران علامت داد شهاب را جلو ببرند .

از پُل چوبی که از روی استخر بزرگ رد می شد، عبور کردند …

ساسان با سرخوشی گفت :

– شما لب تر کن رئیس ! بگو گوشتش رو فیله می خوای یا آبگوشتی ؟!

وحشت در نگاه مجتبی دوید … اما قبل از اینکه حرفی بزند، عماد بی حوصله به ساسان توپید :

– چی داری میگی ؟! … خال روی این پسره بیفته، من باید جواب گوی صاحابش باشم !

خون شهاب سوخت از فرط غیرت … می دانست منظور عماد از صاحبش کیست ! فکر اینکه عماد او را زنده نگه داشته، چون شیفته ی نامزدش شده … او را خفه می کرد !

ساسان غافلگیر شده پلک زد :

– خب … چیزه ! باشه، ولی …

می خواست به عماد یادآوری کند که شهاب به او فحاشی کرده … اما عماد باز به او مهلت صحبت نداد :

– باشه که باشه ! من امشب میگرنِ گهم زده بالا، اصلاً اخلاق ندارم … برای همین ممنون میشم صدای انکر الاصواتت رو قطع کنی !

ساسان کف دستش را به نشانه ی سکوت روی لب هایش کوبید ‌. عماد نفس عمیقی گرفت و جلو رفت … روی یکی از صندلی های کنار استخر نشست .

– من سرِ شب حالم خوش نبود … کمی مست کردم ! نمی دونم این چیزی که می بینم توهمه … یا تو واقعاً پا شدی اومدی در خونه ی من عربده کشی ! …

به شهاب اشاره کرد … و بعد آهسته خندید :

– ولی جداً آفرین ! … آفرین به دل و جراتت !

و کف دست هایش را به حالتِ نمایشی سه بار بهم کوبید … .

♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️

#سال_بد ❄️

#پارت_507

شهاب هنوز در سکوت نگاهش می کرد … عماد پای راستش را روی پای چپش انداخت و پرسید :

– خب … حالا چی می خوای ؟ … برای چی اومدی ؟

شهاب پوزخندی زد :

– بگو دستامو ول کنن … تا بگم چی میخوام !

عماد خندید … .

– شاخ شدی شهاب ؟ … شاخ بازی در میاری واسه من ؟!

چیزی در لحنش بود … تهدیدِ سردی ! … مجتبی خواست چیزی بگوید :

– آقا …

کف دست عماد به نشانه ی سکوت بالا رفت … .

– تو خفه شو مجتبی ! … همه تون تا اطلاع ثانوی خفه بشید !

و بعد ادامه داد :

– دستای این بچه خوشگلو ول کنید ببینم می خواد چیکار کنه !

دست های شهاب رها شدند … و بعد با علامت سرِ عماد همه چند قدمی از ان ها فاصله گرفتند . عماد گفت :

– حالا بگو چی میخوای !

شهاب برای لحظاتی سکوت کرد . چیزی در درونش شروع به ریزش کرده بود . مانند ریزش آهسته ی برف ها از قله ی کوه که سرانجام به بهمنی هولناک ختم می شد … .

– آیدا …

مکثی میان کلماتش افتاد . هیچوقت تصور نمی کرد روزی برسد که در مورد آیدایش با این مرد صحبت کند … .

– بین تو و آیدا چی گذشته ؟ …

♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️

#سال_بد ❄️

#پارت_508

برقی قدرتمند در چشم های عماد درخشیدن گرفت .

– جان ؟!

– تو و آیدا همدیگه رو دیدین ! مگه نه ؟

– چرا از خودش نمی پرسی ؟!

– دارم از تو می پرسم ! … تو باید بگی !

– هر چی صلاح بدونه خودش بهت میگه !

شقیقه های شهاب تیر کشید … عماد داشت تحریکش می کرد ! … می فهمید … داشت تحریکش می کرد تا دیوانه شود !

– من هر چی آیدا بگه تایید می کنم !

– یک بار دیگه … فقط یک بار دیگه اسمشو بیار تا …

با تمام نفرتش دندان قروچه ای کرد … . عماد پوزخندی زد :

– خیلی داری تهدید میکنی شهاب ! حواست هست ؟! …

ریزشِ برف در درون شهاب بیشتر شد … . عماد ادامه داد :

– من یه اخلاقِ بدی دارم … وقتی کسی تهدیدم میکنه باید حتماً بگا…مش !

شهاب نفس تندی کشید … حتی خواست به سمت عماد حمله کند … .

عماد گفت :

– اگه الان کارت ندارم و به غلط کردن نمیندازمت … به خاطرِ دل آیداست ! … نمی خوام آیدا بیشتر از این به خاطر تویِ مادر اشتراکی اشک بریزه !

مکثی کرد … باز گفت :

– اوه … بازم گفتم آیدا ! … متاسفانه عادت کردم اسمشو تکرار کنم و خب می دونی دیگه … ترک عادت موجب مرضه !

کمی خم شد روی زانویش و با آن نگاهِ عمیق و تاریک … ادامه داد :

– پس یه کاری کنیم شهاب ! … از این به بعد تو اسمشو به دهنت نیار !

♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️

#سال_بد ❄️

#پارت_509

روی “تو” تاکید کرد و منتظر واکنشِ تند شهاب …

اما شهاب هیچ حرکتی نکرد … نه حتی پلک زد ! نه حتی نفس کشید ! انگار در همان حالت با چشم های باز به خواب رفته بود یا حتی بدتر … مُرده بود !

عماد نگاه کرد به حالت مات و مبهوت او … و بعد بی اختیار خندید .

– قیافه ات رو … پسر ! … واقعاً چی داری که آیدا اینقدر پیگیرته ؟! … بعضی وقتا از منطق این زنا اصلاً سر در نمیارم !

سرش را به افسوس تکان داد و بعد دست دراز کرد … از درون جعبه ی فلزی روی میز، سیگاری برداشت . همانطور که با سیگار میان انگشتانش بازی می کرد، ادامه داد :

– بهر حال … اینو بدون که زندگیتو مدیونشی ! هر نفسی که می کشی از صدقه سر آیداست ! … پس حواست باشه ! براش سگِ خوبی باش ! حوصله اش رو سر نبر ! حوصله اش رو سر ببری … بد میشه ! … و یک چیز دیگه …

مکثی کرد میان کلامش … فندکِ زیپو را چند بار جرقه زد و چون روشن نشد … آن را روی میز انداخت . بعد از جا برخاست … .

قدم برداشت به سمت شهاب … فاصله ی بینشان را طی کرد . درست سینه به سینه اش ایستاد .

– می دونم تخمش رو نداری، ولی جهت یادآوری میگم … از این به بعد دست به آیدا نمی زنی !

لحنی شبیه سلاخ ها داشت … در چشم های تیره اش برقی نامقدس سوسو می زد … .

– خیال نکن ولش کردم به امانِ خدا ! … حواسم بهش هست ! … تو هم حواست باشه … نوک انگشتت بهش بخوره … جوری هیکلِ نحست رو روانه ی فاضلاب میکنم … که هر کسی هر جای این شهر بشاشه، یاد صورت تو بیفته !

فک زیرین شهاب تکان خورد و هم زمان پلکی زد … از آن حالتِ مرده وار خارج شد .

– یک بویی میدی !

نفسی کشید و رد نامرئی عطری را مظنونانه در فضا دنبال کرد … .

– این ادکلن … این از بدنِ توئه ؟!

♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️

#سال_بد ❄️

#پارت_510

حالتی ناباور در چشم های عماد شکل گرفت که خیلی زود به ریشخند تبدیل شد . گفت:

– کرید اونتوسه ! خوشت اومد ازش ؟!

سرش را نزدیک تر برد … با لحنی که انگار میخواست رازی فاش کند، ادامه داد :

– مثل کندوی عسل که زنبورا رو به خودش جذب میکنه … زنا رو می کشونه طرفت ! من امتحان کردم ! …

باز آن ریشخند تحقیر آمیزش را تکرار کرد … و بعد به سرعت از شهاب رو چرخاند و دور شد .

دنیا جلوی چشم های شهاب لرزید و نفسش … . دست هایش را مشت کرد و پلک هایش را روی هم فشرد … .

نبض دیوانه واری در شقیقه هایش می کوبید . صدای عماد را شنید که از دیگران می خواست برای سیگارش فندک بیاورند … و بعد شهاب دیگر نفهمید چه شد … .

حمله کرد به طرف عماد … حمله کرد تا گردنش را بشکند … . گردنِ مردی که آنقدر گستاخ بود … که به او هشدار می داد به آیدایش دست نزند ! …

صدای فریاد بلندِ مجتبی را پشت سرش شنید … و عماد که چرخید به سمت او و به حالت غافلگیرانه نگاه کرد … .

و درست لحظه ی آخر دستی از پشت دور گردنش حلقه شد و او را نقش زمین کرد … درست لحظه ای که تا خرخره ی عماد شاهید به اندازه ی یک قدم فاصله داشت … .

درد بود و نفرت … و آتش نامرئیِ غیرت که داشت او را می سوزاند . دست هایی پر خشونت که می خواستند او را شکنجه کنند … و صدای تشر عماد که باز تاکید داشت نباید خال بر بدنش بیفتد … .

به خود که آمد … جایی بسیار دور از خانه ی عماد روی زمین افتاده بود . کتک نخورده بود … اما سنگینی روحش هزار برابر شده بود !

همان جا کف زمین دراز کشید … نگاه دوخت به قرص ماه در آسمان … .

***

♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️