بی هیچ گذشتی گفتم :

– برن بمیرن ! من از پسرشون خبر ندارم ! بابا اکبرم نامزدیمونو بهم زد !

فافا پرسید :

– جدی آیدا جون الان دیگه تو و شهاب نامزد نیستین ؟ یعنی قبول کردین که نباشین ؟!

هستی به جای من پاسخ داد :

– زِر میزنه بابا ! این اگه نامزدیش بهم خورده بود که الان اینجا نبود ! … روی تخت مرده شور خونه بود !

پوزخندی زدم .

همزمان مراسم روضه خوانی آغاز شد . زنی از توی سالن گفت :

– نور سالن رو کم کنید !

رفتم و از روی اوپن آشپزخانه خم شدم … دستم را رساندم به کلید برق و لوستر وسط پذیرایی را خاموش کردم .

زن پشت میکروفون روضه میخواند و بقیه ی مهمانان گریه می کردند .

میان آن همه آدم چشم من قفل سوده بود … که چادرش را کشیده بود روی صورتش و از ته دل زار می زد . آنچنان گریه می کرد انگار سر عزای خودش نشسته بود …. و شادی هم کنار دستش نشسته بود و با مالیدن شانه اش سعی می کرد او را دلداری بدهد .

عجیب بود ولی حتی ذره ای دلم به حالش نمی سوخت . اینهمه مدت به من سرکوفت می زد که قصد دارم شهاب را از او جدا کنم … اینقدر با ما جنگید … .

حالا خوشحال بودم که در آرزوی خبری از شهاب له له می زد و دستش به هیچ کجا بند نبود … !

#سال_بد ❄️

#پارت_378

همینطور نگاهم بند او بود که هستی و فافا هم آمدند و دو طرفم ایستادند . فافا نچ نچی کرد و آهسته گفت :

– آدم دلش می سوزه ! چه حیف که خود کرده رو تدبیر نیست !

هستی بدنه ی داغِ لیوان چای را میان انگشتانش چرخاند و به طعنه گفت :

– یه وقت نفرینت نکنه !

گفتم :

– به دعای گربه سیاه بارون نمیاد … نترس !

– والا اگه به دعای سوده قرار بود طوری بشه تا حالا شورت تو پرچم شده بود !

خنده ام گرفت ، ولی فافا بیشتر خندید . آستین لباسش را کشیدم تا خنده اش را کنترل کنم … که هستی بی حواس چای داغ را هورت کشید … بعد یکدفعه با جیغ خفه ای هر چه خورده بود را تف کرد !

پقی زدم زیر خنده … و فافا و هستی هم همچنین ! …

خانم روضه خوان با خشونت گفت :

– خانما … آروم باشید ! حرمت مجلس امام حسین رو نگه دارید !

دستم را کوبیدم روی سرم . هر سه کف آشپزخانه ولو شدیم … داشتم جان می کندم خنده ام را کنترل کنم که دمپایی رو فرشی عمه آشا پرتاب شده به سویمان … .

***

#سال_بد ❄️

#پارت_379

***

ترنم ، نوزاد کوچک هانیه ، روی تختخواب بود و با چشم های باز و هوشیارش ما را می پایید . انگشتانم را جلوی صورتش تکان می دادم و با صدایی نازک با او حرف می زدم :

– نی نی خانم ! تی تی خانم ! قربون لپات بشم من !

صورتم را نزدیک گردنش بردم و رایحه ی خوشِ پودر بچه را با لذت روی پوستش نفس کشیدم .

– چقد خوشبویی آخه مادر نسکافه !

هانیه ریز ریز خندید و همچنان که شومیز حریرش را با تیشرت راحت و گله گشادی تعویض می کرد ، گفت :

– انشالله بچه ی خودت و شهاب !

زیر چشمی نگاهش کردم و پوزخندی زدم . خبر اینکه بابا اکبرم اعلام کرده نامزدی من و شهاب تمام است به گوش همه رسیده بود . ولی آنقدر عجیب و غریب بود که همه تلاش می کردند به کل نادیده اش بگیرند .

نفس عمیقی کشیدم و از لبه ی تختخواب برخاستم و گفتم :

– من و شهابی دیگه وجود نداره هانی جون !

لبش را گاز گرفت :

– اینطوری نگو !

شانه ای بالا انداختم ، مانتوی بلندم را تن زدم و مقابل آینه ایستادم و مشغول مرتب کردن روسری ام شدم . هانیه هم جای من روی تختخواب نشست و نوزادش را در آغوش گرفت و بعد لباسش را بالا زد تا به او شیر بدهد .

نوک انگشتم را زیر پلک هایم کشیدم … که صدای گفتگوی عمه ها با سوده از توی سالن توجهم را جلب کرد .

#سال_بد ❄️

#پارت_380

عمه آشا گفت :

– زن داداش خودت کردی ! نمی خوام سرزنشت کنم ولی به امام حسین که تقصیر خودت بود ! اینقد سنگ انداختی جلوی پای این بچه ها … اینقدر اذیتشون کردی …

و بعد عمه الهام :

– تو خودتم دختر داری ! ببین اگه بعد اینهمه سال نامزدی یکی به دختر خودت هم این حرفا رو می گفت … ازش گواهی سلامت می خواست … چیکار می کردی ؟!

اینکه عمه ها مخصوصاً عمه آشا زبان به دفاع از من گشوده بودند برایم عجیب بود .‌.. ولی اینکه سوده ساکت بود و پاسخی به آن ها نمی داد ، هزار بار عجیب تر !

عمه الهام باز گفت :

– به خدا که حیف عروسته ! … حیفه از دستت بره ! میخوای کی پیدا کنی بهتر از آیدا !

صدای زنگ موبایلم که بلند شد … بی خیال فالگوش ایستادن شدم ‌. نگاه کردم به اسم بابا اکبر که لابد رسیده بود دم در … و با خداحافظی سریعی از هانیه ، اتاق را ترک کردم .

مجلس روضه تمام شده بود و حالا به غیر از سوده و عمه ها هیچ کسی در سالن نبود . هستی و فافا در آشپزخانه مشغول شستن پیشدستی های پذیرایی بودند … و شادی تکیه زده به دیوار به بحث دیگران گوش می داد .

– عمه جون با اجازه تون من برم دیگه ! بابا اومد دنبالم !

وانمود کردم که اصلاً صدایشان را نشنیده ام .

سوده سر بلند کرد و چرخید به طرف من … از دیدنش وحشت کردم . زیر پلک هایش چنان گود افتاده بود که انگار چند شبانه روز بود نخوابیده !

#سال_بد ❄️

#پارت_381

– من نخواستم نامزدی این دو بهم بخوره ! شهاب دختره رو از توی خیابون پیدا نکرده که من دلم رضا نباشه ! … خودم باهاش رفتم خواستگاری … خودم انگشتر نشون براش خریدم !

شادی نگاهی کینه توزانه حواله ی من کرد و هشدار دهنده غرید :

– مامان !

انگار از اینکه مادرش خودش را جلوی من کوچک کند ، می ترسید . ولی سوده برانگیخته و پر حرارت ادامه داد :

– الانم دارم جلوی روی همه تون می گم … من برای پسرم غروری ندارم ! میرم خونه اکبر آقا … از دلش در میارم ! به شرطی که شهاب برگرده خونه ! … به شرطی که برگرده !

صدایم را بالا بردم :

– همگی خداحافظ ! من دیگه برم بابام معطل نشه !

راه افتادم به سمت خروجی که اینبار سوده شخص خودم را مخاطب قرار داد :

– به پسرم بگو برگرده ، آیدا ! بهش بگو خدا رو خوش نمیاد ! … من که نفرینتون نمیکنم ولی خدا از دل شکسته ام نمیگذره آیدا !

دیگر داشت گریه ام می گرفت … باز هم من مقصر شده بودم ! دلم می خواست برگردم و چند پاسخ نان و ابدار به چرندیاتش بدهم … ولی می دانستم در شرایطی که داشت ، بهترین پاسخ برای او سکوتم بود ! کفش هایم را به سرعت پوشیدم و بعد طول حیاط را تقریباً دویدم .

دم در بابا اکبر و عمو رضا و شایان ایستاده بودند و حرف می زدند . سلام کردم … بابا گفت :

– چی شده بابا جان ؟ آشفته ای ! … خدایی ناخواسته حرف و حدیثی که پیش نیومد ؟!

و با نگاهی عصبی به درون حیاط …

به سرعت گفتم :

– نه نه ! بریم !

و بازویش را گرفتم .

***

#سال_بد ❄️

#پارت_382

***

ظرف در بسته ی لوبیا پلو را با دقت نایلون پیچ کردم و همراه با ظرف کیک های خانگی درون کوله ام گذاشتم . زیپ کوله ام را کیپ کردم و بعد با سرعت به سمت درب آپارتمان رفتم .

ساعت پنج عصر بود و من تا یک ساعت دیگر با شهاب قرار داشتم .

تازه از سر کار برگشته بودم و به شدت خسته … ولی اشتیاق دیدن شهاب بعد از چند روز من را به وجد آورده بود .

کفش های اسنیکرز سفیدم را پوشیدم و کوله ام را روی شانه انداختم و از آپارتمان خارج شدم .

خدا را شکر بابا اکبر خانه نبود تا بابت بیرون رفتنم سوالی بپرسد و من وادار به دروغ گفتن شوم !

ولی به محض باز کردن در حیاط … با شادی رخ به رخ شدم !

همین را فقط کم داشتم ! به سرعت لبخندم را جمع کردم و حالتی جدی و سرد به چهره ام دادم . می خواستم بی هیچ حرفی از کنارش عبور کنم و بروم … که شادی گفت :

– عصرت بخیر دختر عمو ! خیلی خوشحال به نظر می رسی !

به سردی گفتم :

– تا چشم حسودام در آد !

و با تنه ی نرمی به او … از در حیاط خارج شدم . شادی باز گفت :

– جایی داری می ری ؟! … احساس می کنم میری دیدن داداش من !

کوتاه و هیستریک خندیدم . اینکه شهاب را هنوز برادر خودش می دانست و نامزد من نمی دانست … واقعاً برایم تبدیل به یک شوخی مضحک شده بود !

#سال_بد ❄️

#پارت_383

گفتم :

– احساساتت رو برای خودت نگه دار و باهاشون یه قل دو قل بازی کن ! چون به هیچ ور من نیست که تو چی احساس می کنی !

شانه ای بالا انداخت … انگار قانع شده بود ! او برگشت توی حیاط و در را چفت کرد … و من در طول پیاده رو به راه افتادم .

چند قدمی که رفتم صدای کشیده شدن آهسته و محتاطانه ی زبانه ی در را شنیدم … گوش هایم تیز شد !

چند قدم جلوتر رفتم … و بعد صدای قدم های آرام و گربه واری که تعقیبم می کرد !

یک جورایی خنده ام گرفته بود ! حتم داشتم این شادی است که بیرون آمده و می خواست با تعقیب کردنم جای شهاب را پیدا کند !

از اینهمه خنگ بودنش به خنده افتادم و سر جا ایستادم … دلم می خواست بچرخم به طرفش و انگشت وسطم را برایش بالا ببرم !

ولی فکر بهتری به ذهنم رسید !

بدون اینکه به طرفش برگردم باز مسیرم را در پیش گرفتم … به حالتی که انگار اصلاً متوجه او نشده ام ! بعد به نبش کوچه رسیدم و از خم آن گذشتم و سپس به سرعت پشت دیوار پنهان شدم … .

چند ثانیه بعد شادی خود را به نبش کوچه رساند ..‌. و من دیگر تعلل نکردم ! کوله ام را بالا بردم و با تمام قدرت توی صورتش کوبیدم !

صدای آخ بلند و دردناکش …

کوتاه نیامدم و دو ضربه ی دیگر توی سرش کوبیدم … و آن وقت عقب رفتم :

– اع … شادی ! تویی ؟!

♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️♨️