لبخند متشنجی نقش لب هایم شد … چقدر دوست داشتم جواب تند و تیزی به او بدهم . ولی حیف که …

– زن عمو جان … این حرفا دیگه از مد افتادن ! آدما آزادن هر جوری دلشون میخواد برای زندگیشون تصمیم بگیرن ، مشروط بر اینکه به دیگران آزاری نرسونن ! من فکر نمی کنم رنگ زدن موهام باعث آزار کسی باشه !

عمه آشا برایم چشمی غلتاند و گفت :

– از کی تا حالا شرم و حیا واسه دخترا از مد افتاده ؟!

هنوز فرصت نکرده بودم جوابش را بدهم که عمه الهام هم با لحن خیرخواهانه ای اضافه کرد :

– یه چیزایی رو باید بذارید واسه همون دوره ی عروسیتون بمونه ! … دخترای این دور و زمونه هیچ فرقی با زنای شوهر دار ندارن !

هستی حرص زده گفت :

– مامان جان ! آیدا هم شوهر داره ها اگه خدا بخواد !

زن عمو تصنعی خندید و گفت :

– والله هستی جان … اگه شهاب پسر منه که من میگم هنوز زن نگرفته ! نمی دونم منظور شما و آیدا جان چیه دیگه !

داشتم از حرص و خشم خفه می شدم . تربچه ی سرخی را که شکل یک گل برش داده بودم را میان انگشتانم می چلاندم و تمام تمرکزم را گذاشته بود تا ریتم نفس هایم تند نشود .

متوجه نگاهِ موذی شادی شدم … لابد خیلی از کِنِف شدنم لذت می برد ! با کینه و نفرت زل زدم توی چشم هایش … با طعنه گفت :

– حالا اینهمه رنگ … برای چی آبی ؟!

هستی تند جوابش را داد :

– ببخش از تو نظر نخواسته قبلش !

سوده خانم باز با لبخندی تصنعی اظهار نظر کرد :

– از سلیقه ی این جوونا کسی سر در نمیاره !

از هر طرف دوره ام کرده بودند . راه نفس کشیدن نداشتم . خیلی داشتم جلوی خودم را می گرفتم تا زبان تند و تیزم غلاف بماند و خرابی به بار نیاورد .

عمه الهام متوجه حالم شد که دستش را روی دستِ مشت شده ام گذاشت و گفت :

– حالا بهت بر نخوره آیدا جان … ما هم دشمنت نیستیم که ! صلاحت رو می خوایم ! مطمئنم اگه مادرت زنده بود هم همین حرفا رو بهت میگفت !

با چنان سرعتی دستم را از زیر دستش بیرون کشیدم که تعجب کرد … بعد ظرف بزرگ سالاد را از روی میز برداشتم و گفتم :

– نه عمه چرا بر بخوره ؟ … بهر حال نظر هر کی برای خودش محترمه !

و آشپزخانه را ترک کردم . اینقدر عصبانی بودم که کارد می زدم خونم در نمی آمد !

ظرف سالاد را وسط سفره گذاشتم و کمر صاف کردم . باید برمی گشتم به آشپزخانه ولی پاهایم نمی کشید . شادی از آن سوی کانتر خیره خیره نگاهم می کرد و لبخندهای موذیانه می زد … هیچ تضمینی نبود که اگر برگردم ، با مشت توی صورتِ نفرت انگیز او نکوبم !

بعد صدای شهاب از پشت سرم بلند شد :

– هیچ چیزی توی دنیا اندازه ی قرمه سبزی های مامان خوشمزه نیست !

وسط همه ی حرفهایی که بارم کرده بودند ، همین کم بود که شهاب پیدایش بشود و هندوانه زیر بغل مادرش بدهد !

دوست داشتم یک جوری او را ساکت کنم . چرخیدم به طرفش . تازه از حمام بیرون آماده بود … یک شلوار گرمکن مشکی و تیشرت به تن داشت و حوله ی کوچکی با آرم استقلال را روی موهای خیسش می کشید .

تا چشمش به من افتاد … گفت :

– آیدا … چه خوشگل شدی ! موهات چه قشنگ شدن !

صدایش اینقدر بلند بود که مطمئن بودم به گوش تمام اهالی آشپزخانه رسید . یک جورایی دلم خنک شد … ولی باز پشت چشم نازک کردم و گفتم :

– می دونم ! بهر حال مرسی !

و به او پشت کردم و به آشپز خانه برگشتم .

هستی دست از کار کشیده … به من زل زده بود . نگاهم که به او افتاد ، چشمک معنا داری زد . خنده ام گرفت ، ولی به زور قورتش دادم . سبدِ سبزیجات را از روی میز برداشتم و رفتم به طرف یخچال . شنیدم که عمه آشا خیلی آهسته کنار گوش زن عمو گفت :

– کرم از پسرته سوده جان !

و بعد باز صدای شهاب :

– ماه جان … یه لحظه میای اینور ؟

سبد را توی یخچال گذاشتم و بعد نگاهی به شهاب انداختم … که تا آن سوی کانتر دنبالم افتاده بود . گفتم :

– چرا ؟

– کارت دارم !

بیخودی جواب سر بالا دادم :

– دستم بنده شهاب جان !

می دانستم هیچ چیزی به اندازه ی دیدنِ ناز کشیدنهای شهاب از من ، زن عمو را عصبانی نمی کرد ! شادی گفت :

– چیکار داری داداش ؟ من انجام می دم !

شهاب انگار صدای او را نشنید … رو به من تاکید کرد :

– بیای ها ! من منتظرم !

و بعد چرخید و رفت به سمت اتاقش .

پووفی کشیدم . سنگینی نگاه دیگران مخصوصاً زن عمو را روی خودم حس می کردم . شاید باید خوشحال می بودم که شهاب اینقدر رک و بی مهابا من را دوست دارد … ولی خسته بودم ! از اینهمه جدال پنهانی خسته بودم !

زن عمو هیچوقت از من خوشش نمی آمد . چون او هم عاشق شهاب بود و تمام توجه پسرش را می خواست … و دو پادشاه هرگز در یک اقلیم نمی گنجیدند ! ولی از چند ماه قبل که نامزدی من و شهاب علنی شد … همه ی نفرت زن عمو نسبت به من زننده تر و پررنگ تر شروع کرد به جلوه کردن .

به سمت سینک ظرفشویی رفتم تا دست هایم را آب بکشم . عمه الهام گفت :

– آیدا جان … یه لحظه بیا حرف بزنیم !

پلک هایم را عصبی روی هم فشردم . حتما باز حرف های تکراری … درباره ی رعایت حد و حدود و رو ندادن به مردها در وقت نامزدی ! واقعاً تحملش را نداشتم ! سرد گفتم :

– اول برم پیش شهاب عمه … میرسم خدمتتون !

و بعد راهم را کشیدم و از آشپز خانه بیرون آمدم .

***