لا به لای همین نگاه چرخوندن و ماشین رو پیدا کردن صدای خُرناسی رو پشت سرم میشنوم … حس میکنم کوبش قلبم طوریه که هر آن ممکنه سینه م رو بشکافه … از ترس … از اضطراب … محاله … محاله که همون هاسکی پشت سرم باشه … محاله که تارُخَم اینجا باشه … لبخند پر استرسی می زنم و عقب برمیگردم … با دیدن سگ سفید و طوسی با اون چشمای ابی لعنتیش چشمام درشت میشه … پارس میکنه و دهن باز میکنم که کسی از پشت دهنم رو میگیره … مانع جیغ زدنم میشه …
ریخته شدن خونه بدنم رو تا کف پام حس میکنم … فشارم رو می گم … دزده ؟ … یکی بیخ گوشم لب میزنه : هیسسسس … کولی بازی نداره … از تو بیشتر می فهمه … تو گاز نگیری اون گازن میگیره ! …
ابرو هام بالا میپره … اخم میکنم … صداش رو میشناسم … مگه میشه نشناسم ؟ … آروم دستش رو بلند میکنه … من اما هنوزم بهش تکیه دادم … شکله یه پناهگاه میمونه … پناهی که باعث میشه همون هاسکی بهم حمله نکنه … زبونمم بند اومده … سرم جایی لا به لای سینه ش تکیه داده مونده که باز میگه : بد نگذره ! …
تند می خوام دور شم که صدای خرناس کشیدن سگش نمیذاره و می خوام غرورم رو حفظ کنم .. لب میزنم : خیلی هم بی عیب نیست تا خوش بگذره … بهش بگو بره ! …
ـ عجب ! …
صداش رو بیخ گوشم میشنوم … بلند تر … تا پخش شدنش تو پارکینگ … که دستور میده : جِنی … دو پا … زود …
دوپا ؟ … هنوزم

نفهمیدم معنی حرفش رو که هاسکی جلو میاد …. رنگم می پره …. می دوه سمتم … چشم می بندم و زبونم بند اومده … گازم میگیره الان … حمله می کنه …. می خوره ؟ … نه … مگه میشه … هزار جور برای خودم فکر و خیال میکنم … تا وقتی که روی سینه م چیزی رو حس میکنم ….
اما هنوز سالمم … جاییم درد نمیکنه … نکنه هنوز خونم گرمه … اخه سرپام هنوز … نیفتاده م … لای چشمم رو باز میکنم … صدای نفس نفس بلندی که می شنوم … از فاصله ی نزدیک …. اونقدر که هُرمِ نفسش بخوره به صورتم …. گریه م میگیره …
یعنی روی دو پا بلند شده ؟ … دستاش الان روی سینه م مونده ؟ … صورتش رو به روی صورتم ؟ … باز همون صدا … صدای لعنتی که میگه : زنده ای هنوز ؟ …
ـ تـ … تو … تورو خدا … بـ … بگو … بگو بره …
ـ حالا شد ! …
ـ پایین جِنی … فاصله بگیر …
گوش میکنه … جدا میشه ازم … دورتر می ایسته … نفس نفسم از ترس هنوز قطع نشده و چشمام رو اشک پر کرده …. ترسیده م … خیلی ترسیده م ، تارخ از پشت سرم کنار میره تا رو به روم … دستش اما هنوز روی بازوم مونده … لبخند کجی میزنه … چشماش همرنگه با چشمای هاسکی که با فاصله تر .. آروم تر کف پارکینگ نشسته …. نشسته و کنجکاو داره دور و برش رو می بینه ….
لب میزنه : گریه نداره دختره خوب … نخوردت که …
اخم میکنم و میگم : سـ … سکته کردم ! …
لبخندش عمق میگیره … میگه : بیخیال …. بهت نمیاد با این چیزا از پا دربیای …
دستی پای چشمام میکشم و میگم : بهتر نیست یه جا ببندیش ؟ …
هاسکی روی پاهاش بلند میشه … نیم تنه م رو از ترس عقب میکشم … بی هوا به کت پفکی که هیکلش رو درشت تر نشون میده چنگ میزنم …

نگاهم به جنی مونده و می شنوم که میگه : صدات برا من بالا بره می کشه تو رو ها …
بوی تهدید نمیده … جمله ش شکله تمسخره …. مسخره م میکنه … اخم کرده ازش فاصله میگیرم … انگار نه انگار همین چند دقیقه ی پیش دنبالش میگشتم … توی همین پارکینگ … حالا عصبی ام … اونقدر عصبانی که ابروی بالا انداخته ش رو نمیبینم … ابرویی که وقتی بالا می ندازه با مزه ترش میکنه .. از اون چهره ی خشن فاصله میگیره … همونی که مامان فرشته میگه شکله عزرائیله … حتی تیپ قشنگی که زده به چشمم نمیاد و ازش فاصله میگیرم … سمت آسانسور میرم و نگاهش رو حس میکنم … نگاه خیره ای که روی شونه هام سنگینی میکنه …
محل نمیدم … درها که از هم باز میشن داخل میرم … برمیگردم و دکمه ی 12 رو میزنم … نگاه میکنم به تارخی که ایستاده و دستاش رو توی جیباش فرو برده … که گوشه ی لبش بالا رفته … لبخند زده ! … حس میکنم گرمم میشه … چشمکی میزنه … چشمکی که به نظرم جذابیتش رو هزار برابر میکنه … منو بی تاب تر …

درها بسته میشن و من لبخند میزنم … دل بستن که گناه نداره … دل بستم … مهم نیست آریا چیکار میکنه … ما از اولم میدونستیم انتهاش جداییه …

خب حالا جدا شدی … حالا بازم خر شدی و از یکی خوشت اومده … حالا چی ؟ …

صدای دینگ آسانسور رو می شنوم … درها باز میشن و وارد راهرو میشم .. به خودم جواب میدم حالا هیچی … حالا هم از دوست داشتن … از دوست داشته شدن لذت میبرم … ! اگه اونم دوسم داشته باشه …
دستم رو روی زنگ می ذارم و خیلی نمی گذره که در باز میشه … مامان فرشته با اون لباس پشمی و خوشگلش درو باز میکنه و با دیدم می خنده : چرا این همه قرمز شدی ؟ … بیا تو مادر … بیا تو .. هوا سرده …. مریض میشی الان …
لبخند به لب داخل میرم : سلام … آقاجون کو ؟ …
در خونه رو می بنده … صداش رو از پشت سرم می شنوم : حسین تو پذیراییه … آریا چی شد ؟ … خودت زنگ زدی بهش ؟ … من زنگ زدم گوشی در برنداشت …
پوف کلافه ای میکشم … پوت های نسبتا بلندم رو در میارم و میگم : ولش کن … سره کاره …
دمپایی های کنار ورودی رو پام میکنم و میگم : می خوام لحاف تشک ببرم همون جا بخوابه …
دستی رو کمرم می ذاره و سمت خونه هدایتم میکنه : غر نزن … اونم یه وظایفی داره …. به نظرم یه پلیس هیچوقت روز و شب نداره … به نظرم مسئوله در برابر تک تک آدمای کشورش ! ..
ابرو بالا می ندازم و می خوام جواب بدم که آقا جون زودتر از من جواب میده : چه آرمانی حرف میزنی خانوم … ول کن نوه م رو … بذارمت تا صبح از خوبیه برادر زاده ت براش حرف میزنی ! …
لبخند میزنم و سمت آقاجون میرم : وااای آقا جون نجاتم دادی …
مامان فرشته چشم غره میره و سمت اشپزخونه میره … من اما آقا جون رو بغل میگیرم و میگم : خوبی آقا جون ؟ ..
ـ من خوبم … تو خوبی بابا جان ؟ … اون بابای الدنگت که سری به ما نمی زنه … دلمون خوشه تو تلوزیون گاهی می بینیمش .. مامانتم هی میگه جراحی دارم … مریض دارم … تو حداقل شکله اونا نباش …
ـ کم پشت سر پسر و عروسم حرف بزن ! …

آقا جون سری تکون میده … من اما می خندم … آقا جون میره و روی مبل که جا گیر میشه صدا بلند میکنم : من میرم لباس عوض کنم …
صدای مامان فرشته رو از آشپزخونه میشنوم : برو مادر … کمدت رو دست نزدم … عوض کن زود بیا …
سمت اتاق میرم و صدای ملودی آرومه گوشیم رو از توی کیفم میشنوم … حواسم به دونه دونه موهایی که ریخته روی پالتوم پرته … موهای کوتاه و طوسی … بعضی هم سفید … لبخند کمرنگی میزنم … به اتاقی که همیشه برای من کنار گذاشتن میرم و درو می بندم … گوشیم رو از انتهایی ترین نقطه ی کیفم بیرون میکشم … جا می خورم از اسمی که روی گوشیم خاموش روشن میشه … اخم میکنم … نوشتم دردسر ! …
تماس رو وصل میکنم و بیخ گوشم میذارم : الو …
ـ الو و زهره مار … این مسخره بازیا چیه ؟ … نگفتی به ننه بابات هنوز ؟ …
پوفی میکشم و به طعنه میگم : نه که آقا آریا به ننه باباش گفته …
کلافه تر از من لب میزنه : اعصابه بحث ندارم رها … اعصابش رو ندارم … قرارمون این بود بذاری سر فرصت بگی بهشون … نگفتی چرا هنوز ؟… لابد بازم خونه ی فرشته ای ! …
ـ سوای مامان بزرگه من بودنش …. عمه ت حساب میشه … تو ادب یاد نگرفتی ؟ ..
ـ جناب عالی ادب داری بسه … ینی بسه من نه ها …. بسه هفت جد و آبادمه … قیچی کن این دردسره دنباله دار رو ! … سری بعد قول نمیدم نگم چه ریدنی تو زندگیم شده با تو …. فقط ماله کشیدیم روش ، بوش پخش نشه ! …
ـ به مامانم بگم سکته می کنه ! … می فهمی اصلا ؟ …
ـ باس تاوانه کثافت کاریای بابات رو من بدم ؟ … حداقلش من نامردی نکردم … اولش رک و راست گفتم ، زنم … کارمه ! … والسلام …