_چی ؟؟

به سمتم چرخید

_از بچه های محل شنیدم اومده اون دور و بر

ترسیده لب زدم :

_نفهمیده که من اینجام ؟؟

سری به نشونه منفی به اطراف تکون داد

_نه اصلا با من برخوردی نداشته

میترسیدم بفهمه کجام و باز سراغم بیاد و مجبورم کنه برگردم به اون خونه و پیش اون زن به اصطلاح مادر ، هه راستی اون دختره که ادعا کرده بود ازش بارداره رو فراموش کرده بودم

و برای اینکه از این فکر رهایی پیدا کنم
سرمو به اطراف تکون دادم و زیرلب زمزمه کردم :

_بیخیالش!!

وقتی دید توی خودمم و چیزی نمیگم به سمت در رفت ولی قبل اینکه دیر بشه و بره به خودم اومدم و صداش زدم

_وایسا !

با امیدواری برگشت و نگاهم کرد
روی تخت دراز کشیدم و سرد خطاب بهش گفتم :

_یادت باشه اینهمه میری میای آراد پشت سرت راه نیفته و من رو پیدا کنه

وا رفت ، فکر میکرد چیز دیگه ای میخوام بهش بگم ولی نمیدونست من حالا حالا بیخیالش نمیشم

_بالاخره نمیخوای بگی چی بینتون گذشته ؟؟

_نه چون به تو مربوط نیست !!

با لحن حرف زدنم غم توی چشماش نشست
ولی وقتی یاد کارهاش میفتادم برام اهمیتی نداشت

کلافه دستی پشت گردنش کشید و با ناراحتی زیرلب زمزمه کرد :

_هه دمت گرم ….

با عجله از اتاق بیرون زد و درو آنچنان بهم کوبید که مطمئن بودم صداش تموم مسافرخونه رو برداشته

نیم نگاهی به چیزایی که آورده بود انداختم مدتها بود که چیز درست حسابی نخورده بودم

و الان اون آلو سبزها بدجور داشت بهم چشمک میزد ولی همین که میخواستم خم شم و ازشون بردارم

با یادآوری حرفای امیر به کل اشتهام کور شد
و کلافه سرمو روی بالشت کوبیدم و چشمامو بستم

باید میرفتم و از همه اینها دور میشدم
آره ….این بهترین کار بود

با این فکر کور سوی امیدی برای رهایی از همه این مشکلات توی دلم روشن شد اول باید جایی رو برای رفتن پیدا میکردم

جایی که هیچ کسی ازش خبری نداشت
ولی کجا ….

یعنی جایی برای من بی کس و تنها وجود داشت که بتونم راحت بچه ام رو بدون هیچ دغدغه ای بزرگ کنم

توی فکر بودم که یکدفعه با چیزی که بخاطرم رسید لبام خندید و زیرلب با خودم زمزمه کردم :

_آره بهترین جا همونجاست و هیچ کسی ازش باخبر نیست

” آراد ”

چند روزی که از نازی خبر نداشتم
تموم شهر رو بهم ریخته بودم تا پیداش کنم ولی انگار آب شده و به زمین رفته باشه هیچ خبری ازش نبود

تموم روح و روانم بهم ریخته بود
مخصوصا وقتی اون دختره مدام روی اعصابم یورتمه
میرفت و ازم میخواست بچه حرومزاده اش رو به گردن بگیرم

شک داشتم که بچه از من باشه
چون هیچ چیزی از اون شب به خاطر نداشتم و ذهنم بسته بود

باید قبل از اینکه دیر بشه
نازی رو پیدا میکردم دلم گواهی بد میداد

چندباری به خونشون رفتم ولی اونجا هم نرفته بود ولی نمیدونم چرا حس میکردم اون پسره امیر مشکوک میزنه

اونم عجیب مشکوک و عجیب و غریب میزد
باید زیرنظرش میگرفتم ببینم جریان از چه قراره

طبق معمول این چند روزه بعد از کلی گشتن و این وَر اون وَر رفتن خسته و کوفته به خونه برگشتم خونه ای که سوت و کور بود و برام مثل قفس میموند

مامان که طبق عادت این چندروزه همش بیقرار بود و آروم و قرار نداشت

با ورودم با عجله سمتم اومد و سوالی پرسید :

_چی شد پیداش کردی مادر ؟؟