وقتی دید فقط مات و متحیر به دهنش خیرم و هیچی نمیگم تکون محکمی بهم داد و عصبی فریاد کشید :

_با تواااااااااام حواست هست

وحشت زده خودم رو عقب کشیدم و سعی کردم ازش فاصله بگیرم

_تو تو دیو….نه شدی

کلمات رو بریده بریده و با لُکنت به زبون میاوردم درست مثل کسایی که روحی توی بدنشون نیست و شوکه شدن

_دیونه شدم که میگم از بند تنها چیزی که تورو به اون خانواده وصل میکنه رها شو هاااا ؟؟

نمیخواستم بیشتر از این چیزی بشنوم
دستمو روی گوشام گذاشتم و توی خودم جمع شدم

_ساکت شوووو نمیخوام هیچی بشنوم

سمتم اومد و دستمو گرفت و سعی کرد از روی گوشام کنارشون بزنه

_چرا ساکت شم هااا باید به حرفام گوش بدی
چون میخوام از این خریتی که داری میکنی دست برداری

اشکام گلوله گلوله از چشمام پایین میچکیدن
که ناباور فقط نگاهش میکردم باورم نمیشد اینی که تا این حد بی رحم شده امیر باشه

بغض کرده با لبهایی که میلرزیدن به سختی زمزمه کردم :

_چطور دلت میاد بمیره اون خیلی کوچیکه

با این حرفم کلافه چشماش رو بست
و با فکی که از شدت خشم منقبض شده و تموم عضلاتش بیرون زده بودن غرید :

_دلم میاد میدونی چرا ؟؟

پلکی زدم که اشکا با سرعت بیشتری تموم صورتم رو پُر کردن و در جواب حرفش فقط توی سکوت با ترس خیره اش شدم

وقتی دید هیچی نمیگم چشماش رو باز کرد و با ناراحتی ادامه داد :

_چون تو برام باارزش تری و نمیخوام بدبخت بشی

قلبم توی سینه ام فشرده شد
حالش رو درک میکردم از آینده ام میترسید از اینکه چطوری میخوام این بچه رو بزرگ کنم اونم بدون هیچ پول و سرپناهی

بالاخره بغضم شکست
و درحالیکه دستامو دور شکمم حلقه میکردم با درد نالیدم :

_اگه من برات باارزش و مهمم پس بدون اون یه تیکه از وجودمه و من میخوامش

با این حرفم ، درمونده چنگی توی موهای پرپشتش زد و با تموم قدرت کشیدشون فهمیده بود اصلا نمیتونه نظرم رو عوض کنه

بعد از اینکه کلافه چند بار دور خودش چرخید به سمتم اومد و جدی پرسید :

_مطمئنی که هیچوقت پشیمون نمیشی ؟؟

سری به نشونه تایید تکون دادم

_آره مطمئنم !!

یکباره انگار تموم خشمش فروکش کرده باشه لبه تخت نشست و آروم زیرلبزمزمه کرد :

_باشه هرچی خودت می……

باقی جمله اش با باز شدن یهویی در اتاق و داخل شدن پرستار عصبی همراه چندتا نگهبان نصف و نیمه رها شد

نگهبان عصبی سمتش اومد

_ پاشووو آقا

امیر بدون اینکه یک سانتی از جاش تکون بخوره بیخیال گفت :

_جام راحته

نگهبان بالای سرش ایستاد و آروم ضربه ای روی شونه اش کوبید

_گفتممم پاشو باید که بری

با اخمای درهم ، زیر دستش زد

_ای بابا بیخیال ما شو دیگه ….

_نظم بیمارستان رو بهم زدی بعد توقع داری بیخیالت بشم ؟؟

با این حرفش ، امیر چپ چپ نگاهی سمت پرستار انداخت

_دروغ به گوشتون رسوندن جناب

پوزخندی زد و کنایه آمیز گفت :

_هه دروغ ؟! پاشو برو بیرون و ما رو کم اذیت کن پسر

هرچی با امیر بحث و دعوا کردن تا بیرونش کنن نتونستن چون اون پرروتر از این حرفا بود و کوتاه نمیومد

بالاخره تونست تا زمانی که من مرخص بشم قانعشون کنه که پیشم بمونه به شرطی که تموم مدت آروم و ساکت باشه

هنوز بعد از گذشت چندساعت تموم بدنم داشت میلرزید و ناراحت توی فکر فرو رفته بودم و به حرفای امیر فکر میکردم

تموم مدت درگیر مرخص کردن و بردن من از بیمارستان بود و من با ترس منتظر برگشتنش بودم