قلاده دور گردنش اجازه ی حرکت را ازش گرفت و با بلند شدن صدایش قلب یاسمین تکان محکمی خورد.
_چرا داد میزنی عوضی؟ خفه شو… دهنت و ببند.
با حرص پایش را روی زمین کوباند و جانور با دیدن او سعی کرد قلاده را پاره کند.
_مثل صاحبت وحشی هستی لعنتی.
بعد هم بی توجه خواست به راهش ادامه دهد که با دیدن فرد روبرویش نگاهش میان حیرت خشک شد.
متین لبخند زد و یاسمین سریع به خودش آمد: چرا همیشه مچمو میگیری؟
سگ انگار با دیدن متین آرام گرفت که صدایش قطع شد.
_من حواسم به حیاط نباشه که اقا دارم میزنه. تو بگو نصف شبی اینجا چیکار میکنی؟
_میخواستم بیام خونه ی شما؟ دست رییست و دیدی به چه روزی افتاده؟
ابروهای متین با تعجب باز شد و ناگهان یادش افتاد که توی درگیری ارسلان صدمه دید اما انقدر همه چیز سریع اتفاق افتاد که حتی نتوانست بپرسد چه شده.
_خیلی زخمش عمیقه؟
یاسمین سرش را پس کشید: ندیدی واقعا؟ جر خورده دستش… خوبه رگش پاره نشده.
متین نگران شد و دخترک پر حرص ادامه داد: با باند براش بستم ولی خونریزی داره، بخیه میخواد. زنگ میزنی به دکتر؟
متین با مکث به ساعتش نگاه کرد: الان که… بذار خودم بیام ببینم چیکار میتونم بکنم!
با دیدن برق نگرانی توی چشمهای دخترک با تعجب پلک جمع کرد: تو واسه آقا نگرانی؟
_نخیر.
جواب ضربتی یاسمین متین را به خنده انداخت.
_چیه؟ من بخاطر اون غول تشن باید ناراحت بشم؟ نگران؟ واسه اون…
_باشه قانع شدم.
لحن پرخنده اش کفر دخترک را درآورد و یاسمین بی ملاحظه مشت محکمی به بازویش کوبید.
_خودتو مسخره کن پررو. اون اربابت که با همه دشنمه نذاشت به دکتر زنگ بزنم حداقل تو یکاری بکن.
_الان عصبی میشه یاسمین. بدنش مقاومه تا صبح میتونه صبر کنه…
_ببر نیست که آدمیزاده. حالا شاید آدم نباشه ولی دیو نیست که…
کلمه ها از ذهنش پر کشیدند و زبانش بسته شد که صدای خنده ی متین بالا رفت.
_از دست تو دختر.
یاسمین لبخند پررنگی زد. این پسر با همه ی ادم های دور و برش فرق داشت. مهربان بود و چشم پاک… ذاتش مثل مادرش ناخالصی نداشت.
_تو چرا اینقدر خوبی متین؟
متین با انگشت روی گونه‌ی لطیف او کوبید: چون تو هم خوبی… نمیشه باهات بد رفتاری کرد.
_یعنی تو این خونه فقط اربابت مشکل روحی روانی داره؟
چشم های او فراری شد: اینطوری نگو راجبش. فقط زیادی تنهاست.
یاسمین چپ چپ نگاهش کرد: ماشاالله چقدرم طرفدار داره.
متین برای فرار از بحث ارسلان به راه دیگری زد: مامان بهت گفت راجب فرهاد باهاش حرف بزنی؟
_چرا شما فکر کردین که ارسلان حرف منو گوش میده؟
_چون بخاطر تو بیرونش کرده.
یاسمین جا خورد و متین لبخند زد: یه سری معجزه ها از دستت برمیاد شاید خودت متوجه نشی ولی این خونه قبلا قبرستون بود.
_الانم هست. چه دخلی به من داره؟ فکر کردین من قلم جادویی دارم؟
_نه یه زبون دراز جادویی داری.
یاسمین مشت دیگری به کتف او کوبید و خودش هم خنده اش گرفت. سرش چرخید سمت عمارت و زبان توی دهانش با دیدن قامت ارسلان جلوی در با دست هایی مشت شده به کام چسبید.
نفسش رفت و انگار متین هم متوجه شد. صاف سرجایش ایستاد و آرام زمزمه کرد: برو یاسمین.
_چند درصد احتمال داره خفه ام کنه؟
گردن متین با تعجب چرخید و چشم های گردش لبخند دخترک را نمایان کرد.
_نخند میگم برو… بامزه بازی درنیاریا.
یاسمین با آرامش پلک زد و شیطنت وار به بازوی او کوبید: شب بخیر متین جون.
صدایش انقدر بلند بود که راحت به گوش ارسلان رسید. متین با استرس گردن صاف کرد و با چشم غره ی غلیظی برای دخترک سمت سوییت قدم برداشت.
دخترک بی خیال سمت ارسلان قدم برداشت و صدای بهم خوردن دندان های او نشنید. لبخند دلربایش را به رخ کشید و مشت شدن دست ارسلان زخمش را تحریک کرد تا خون از باند بیرون بزند.
سکوت کرده بود اما صورت ملتهبش حرف از آشوب درونش میزد که هر لحظه ممکن بود فوران کند.
یاسمین با بدنی چرب مقابلش ایستاد و سعی کرد استرسش را پشت لبخند و زبان درازش پنهان کند.
_چیشد آقای غول؟ خوابت نبرد؟
ارسلان با مکثی نسبتا طولانی سرش را کج کرد. لبخند یاسمین پس رفت و وقتی او یک دسته از موهای رهایش را میان انگشتانش گرفت ترس مثل خوره به جانش افتاد.
صدایش ته جانش سقوط کرد: ول کن موهامو…
_میخوای حرص منو دربیاری نه؟
یاسمین با تعجب به رنگ سرخ مردمک های دو دو زن او خیره شد: معلومه که نه من فقط…
_پس این کارا برای چیه؟ نصف شبی میای تو حیاط که متین و ببینی و…
_هیچ معلومه چی میگی دیوونه؟
ارسلان نفس کشید. عمیق و آرام… انگار میخواست خشمش را با دم و بازدمش مهار کند.
_اون دفعه هم بهت گفتم حق نداری با متین و فرهاد خوش و بش کنی؟ نگفتم؟
یاسمین بغض کرد: همه باید مثل تو منزوی و تنها باشن که خوشت بیاد؟
ارسلان حرص زد: یاسمین…
_اصلا به تو چه؟ متین دوست منه. میخوای تنهایی اینجا بپوسم؟
ارسلان لب باز کرد چیزی بگوید که با دیدن چشمان نم دار او حرف ها از پشت لبش پس رفت. موهای دخترک از میان انگشتانش سر خورد و یک قدم عقب رفت.
_هر چی میگم فقط گریه کن. باشه؟
_چند ساله همه بهم زور گفتن و محدودم کردن الان نوبت توعه؟ خوبه از چشمات بیشتر به متین اعتماد داری.
ارسلان اخم درهم کشید: اولا من همه نیستم که جمع می‌بندی. دوما به هیچکس جز خودم اعتماد ندارم…
_بدبخت منزوی. یکم رو روح و روانت مریضت کار کن.
اخم های ارسلان با تعجب باز شد و بعد فقط صدای کوبش قدم های او را شنید. قلبش میان سینه اش به تکاپو افتاد. دوباره همان حس های عجیب داشت گریبانش را می‌گرفت…
_تو دنبال شر میگردی یاسمین فقط میخوای آتیش بسوزونی.
یاسمین با نیشی باز سینی را از او گرفت: اینجوری نگو ماهی جونم. دوست داری با این پا دردت این همه پله رو بالا و پایین بری؟
_من ده بار میرم و میام ولی تو نرو شر درست نکن.
_چه شری؟ اون سری مگه رفتم چیزی شد؟ سینی و میدم میام دیگه. تازه میخوام راجب فرهاد باهاش حرف بزنم.
پشت بند جمله اش پلک زد و لبخند دندان نمایی تحویل او داد. ماهرخ با تردید نگاهش میکرد که همزمان متین هم وارد آشپزخانه شد.
_چطوری آتیش پاره؟
با دیدن سینی خوراکی توی دست او چشم هایش گرد شد: تو میخوای بری باشگاه؟
یاسمین با لبخند سر تکان داد: بخاطر پاره ایی از مسائل باید برم خودشیرینی.
ماهرخ محکم روی دستش زد: دیدی گفتم؟ بذار سرجاش سینی و… نمیخواد تو به من کمک کنی.
_وا… ماهی؟!
_کوفت ماهی. اون یه ساعت میخواد ورزش کنه تو میری اعصابشو خرد میکنی.
یاسمین سینی را محکم گرفت و از کنار متین به سرعت رد شد. متین خندید و ماهرخ به گرد پایش هم نرسید. فقط صدایش را شنید.
_نگران نباش. من با مهربونی با آقای دیو برخورد میکنم.
نگاه ماهرخ با نگرانی دنبال او می دوید که متین بازویش را گرفت: بیا اینقدر حرص نخور.
_میره عصبیش میکنه.
_یه خبر برات دارم توپ… بعد دیگه انقدر حرص نمیخوری.
ماهرخ با تعجب مقابلش نشست و متین خیاری از ظرف برداشت و گاز زد.
_چیشده؟ راجب همین ولوله ست؟
متین بی اراده خندید: اره دیگه چند وقته کل خبرای اینجا راجب یاسمینه.
_خب جون به سرم نکن. بگو…
متین مکثی کرد و صدایش را پایین آورد: منصور به ارسلان گفته باید با یاسمین ازدواج کنه.
_چی؟
متین سریع اطراف را پایید: یواش مامان.
ماهرخ داشت سکته میکرد: این دیوونه بازیه. یعنی چی ؟ یاسمین چه ربطی به آقا داره آخه…
نفس بند رفت و تند سرش را تکان داد: آقا قبول نمیکنه. نه امکان نداره.
متین پوزخند زد و انگار رفتارهای ارسلان در این مدت گویای چیز دیگری بود. مطمئن بود او به راحتی دخترک را رها نمیکند.
*********
ماهی خبر نداره یاسی دل اقا قئله روبرده
دیروز کم امروز کمتر اگه خواستی دیگه ننویس🥺
دقیقا
هر روز کمتر خب؟؟؟؟
خوشمااان آمدد
خدا را صد هزار مرتبه شکر که خوشتان آمده بانو