صورت گندم در هم رفته تر شد و لب و لوچه اش آویزان تر از قبل گشت .

– تا اون موقع که خیلی مونده …….. من الان می خوام . نه چند سال دیگه …….. منم می خوام از خودم و خودت عکسای خوشگل بگیرم بذارم رو صفحه موبایلم ………. اصلا دلم می خواد هر وقت دلم برات تنگ شد تندی بهت زنگ بزنم .

یزدان دست دور گردن گندم چرخاند و سر او را به شکمش چسباند و فشرد ……… گندم آمده بود تا تمام عقده های درونی و عاطفی او را پر کند ……….. اگر او دلیلی برای بقای گندم شده بود ، گندم هم بدون آنکه بفهمد یا بداند ، از همان بدو ورودش به خانه امید ، دلیلی برای زندگی ماندن و زندگی کردن او شده بود ……… گندم نادانسته ، ذره ذره خلاء های روحی او را پر کرده بود ……… انگار یزدان احتیاج داشت تا تمام عواطف مردانه و برادرانه اش را صرف کسی همچون گندم کند .

– هر وقت که دلت برام تنگ شد ، فقط کافیه به نسرین بگی تا بهم زنگ بزنه و گوشی رو بهت بده تا بتونی باهام حرف بزنی .

– من که می دونم امکان نداره گوشیش و بهم بده .

***

زمان همچون نور گذشت و دو بهار و تابستان دیگر هم از زندگی گندم رد شد و گندم وارد ده سالگی اش شد ……… سه بهار و تابستانی که شاید سخت ، اما با وجود یزدان ، قابل تحمل گذشت .

یزدان جوانی بیست و دو ساله شده بود …….. خوش قد و بالا و رشید …….. با چشمانی درشتِ مشکی رنگ و ابروان و مژه های پر و مردانه ………. آنچنان که کم پیش می آمد که از جایی گذر کند و نگاه مؤنثی بی تفاوت از روی او گذر کند و یا نگاه را به دنبال خود نکشد .

بچه ها یکی یکی فله های بزرگ دستمال کاغذی را وارد انبار می کردند و گوشه ای روی هم می چیدند ………. یزدان وارد انبار شد و فله ها را چشمی سر شماری کرد .

– دستمال کاغذی ها رو که چیدید ، کارتونای بیسکوییت و آدماس ها رو هم این سمت روی هم بچینید . بیسکوییت ها رو باشن که خورد نشن .

کاووس وارد انبار تاریک گاراژ شد و نگاهش را دور تا دور انبار چرخاند .

– من هنوز نفهمیدم که چرا گفتی دستمال کاغذی و بیسکوییت و آدامس بجای فال و گل بفروشیم .

– من حساب کردم ، سود اینا ، از سود فال و گل بیشتره ……. ضرر مالیشم کمتره .

کاووس دستی به سیبیل های پهن پشت لب هایش کشید ……….. یزدان هوش بسیارش را به دفعات ، به او ثابت کرده بود .

– اگه تو میگی سودش بیشتره ، پس همین راه و ادامه بده .

یزدان سری تکان داد که با به صدا درآمدن زنگ تلفن همراهش ، دست در جیب سویی شرت در تنش کرد و موبایل ساده اش را بیرون آورد و نگاهی به شماره ناشناس افتاده بر روی آن انداخت .

– بله ؟

– آقا یزدان ؟

– خودم هستم .

– باید همدیگه رو ببینیم .

ابروان یزدان از نفهمیدن منظور مرد پشت خط در هم رفت .

– ببینیم ؟ هم و ؟ ولی من شما رو به جا نیاوردم .

– من و نمی شناسی ، اما من خوب تو رو می شناسم ……… فقط هزینه شناختنِ من اینه که بیای جایی که بهت میگم .

– چرا فکر می کنید من باید با شمایی که نمی شناسمتون قرار مداری بذارم .

– چون من اطاعات خوبی از قاتل بابات دارم .

ابروان یزدان بیشتر از قبل درهم گره خورد ……… نگاهش را چرخی روی افراد حاضر در انباری داد و از انباری بیرون آمد …….. قاتل ؟؟؟ ……. قاتل پدرش ؟؟؟

– پدر من به قتل نرسیده جناب …….. کسی که به شما اطلاعات داده ، اشتباه به عرضتون رسونده .

– می دونم که بهت گفتن بابات فقط بخاطر خواب آلودگی و سهل انگاری خودش ، تصادف کرده و مرده ………. اما بهت دروغ گفتن پسر ……….. می دونی چرا ؟ چون باید باور می کردی که مرگ پدرت فقط یه شاخ به شاخ شدن ساده توی جاده بوده ……….. چون باید همه چیز و برات عادی و طبیعی جلوه می دادن .

– تو کی هستی ؟؟؟ …….. این چرت و پرتا رو از کجا آوردی که داری الان تحویل من میدی .

– حرفای من چیزی جز حقیقت نیست …….. اگه دوست داشتی از تمام ماجرا سر در بیاری ، فقط کافیه با همین شماره که رو گوشیت افتاده تماس بگیری ……… من سند و مدرک خوبی برای اثبات حرفم دارم ……… به نفعته که کسی چیزی از این تماس نفهمه …….. مخصوصا اون کاووس حروم زاده .