جلال ساک گندم را به دست گرفت و پشت سر آنها راه افتاد و ساک ها را در صندوق عقب ماشین یزدان قرار داد .

ـ تو بشین تو ماشین گندم ، تا سه چهار دقیقه دیگه حرکت می کنیم .

گندم نگاهش را میان یزدان و جلال چرخی داد و با سر حرف او را تایید کرد و در جلو را باز نمود ……… فهمیدن اینکه یزدان می خواهد به طور خصوصی با جلال حرف بزند ، آنچنان هم سخت نبود :

ـ باشه .

بعد از نشستن گندم درون ماشین و بسته شدن در ، یزدان سمت جلال چرخید و در حالی که نگاه ریزبینش را چرخی در اطراف می داد گفت :

ـ تمام توصیه ها رو به بچه ها کردی ؟ امشب شب خیلی مهمیه جلال . همه چیز ما بسته به امشبِ .

جلال سری به معنای تایید برای او تکان داد :

ـ خیالتون جمع قربان . مطمئن باشید تمام اوامر طبق چیزی که شما خواسته بودید ، پیش میره .

ـ خوبه . پس می تونیم حرکت کنیم .

ـ می خواین من پشت رول بشینم ؟

یزدان به سمت در راننده راه افتاد و در همان حال جواب او را داد :

ـ نه خودم می شینم . تو پشت سرم بیا .

ـ بله قربان .

با حرکت ماشین ، گندم بی اختیار سر به عقب چرخاند و از میان دو صندلی به دو ماشینی که با فاصله بسیار کم پشت سرشان راه افتاده بودند نگاه کرد :

ـ برای مهمونی هم باید با خودمون بادیگارد ببریم ؟

ـ وقتی دشمن داشته باشی ، شرط عقل اینه که تمام موارد احتیاط رو رعایت کنی .

ـ هر وقت با خودت نگهبان این طرف و اون طرف می بری ، چهار ستون بدن من می لرزه که نکنه کسی بخواد بلایی سرت بیاره .

یزدان نگاه کوتاهی به گندمی که سمتش چرخیده بود و با آن چشمان نگران شده ، نگاهش می کرد ، نگاهی انداخت و مجدداً نگاهش را معطوف جاده پیش رویش نمود :

ـ نگران چیزی نباش …………. یه بار که بهت گفتم ، اگه قرار به آوردن بلایی به سر من بود ، مطمئن باش تا الان هزار بار آورده بودن .

گندم با اینکه خیالش کامل راحت نشده بود ، اما سرش را چرخاند و نگاهش را از یزدان گرفت و اینبار صاف به پشتی صندلی اش تکیه داد و نگاهی به دکمه های متعدد و صفحه بزرگ نمایش میان داشبرد انداخت .

او هم عاشق رانندگی و نشستن پشت چنین ماشینی بود . اما دیدن نگهبانانی که به دنبالشان راه افتاده بودند ، انگار تمام ذوقش را کور کرده بود .

ـ حالا قراره کجا بریم ؟ خیلی از تهران دوره ؟

ـ نه خیلی …………… شاید تا تهران یک ساعت یا فوقش یک ساعت و نیم فاصله داشته باشه . قراره بریم شهرک باستی هیلز .

گندم پیشانی چین داد و نگاهش را سمت او چرخاند و گردن سمتش کشید :

ـ چی چی هیز ؟

یزدان لبخند جمع و جوری زد :

ـ هیز نه باستی هیلز ……….. شهرکی که معروفه به شهرک لاکچری نشین ها .

گندم که تا حالا نه چنین شهرکی را نه دیده بود و نه تصوری نسبت به آن داشت ، سر کوتاهی تکان داد :

ـ آها . تاحالا اسمش و نشنیده بودم .

با رسیدن به نگهبانیِ ورودی شهرک ، یزدان شیشه دودی ماشینش را پایین داد و کارت دعوتش را از داخل کتش بیرون کشید و به سمت مرد نگهبان درون کانکس گرفت .

مرد که دیشب آمار مهمان های این چند روز فرهاد به دستش رسیده بود ، با دیدن کارت یزدان و پیدا کردن اسم و نشانی او میان اسامی دعوت شدگان ، سری با احترام برای او تکان داد و اهرم نگهبانی جلوی ورودی شهرک را بالا داد و یزدان آرام ماشین را به داخل شهرک هدایت کرد .

جاده پیش روی گندم فرقی با جاده های خیابان های اطراف عمارت یزدان نداشت . خیابان ها همان چیزی بودند که او بارها مدل آنها را در خیابان های تهران دیده بود ، شاید تنها تفاوتی که می شد دید  ، سر سبزی درختان جوانش بود و تمیزی خیابان هایش .

ـ اینجا رو میگی لاکچری نشین ؟ اینجا که فرقی با خیابونای دور و اطراف خونه خودتم نمی کنه .

یزدان آرام سری برای گندم تکان داد :

ـ بذار این پیچ و رد کنیم ……… اون وقت می خوام ببینم بازم نظرت اینه که اینجا فرقی با خیابونای داخل تهران نداره .