گندم که با رفتن نسرین دوباره به جای خودش و کنار یزدان برگشته بود ، به ابروان درهم گره خورده او و چهره متفکرش نگاهی انداخت ……… دستش را آرام روی دست یزدان گذاشت و با نوک پنجه هایش پوستش را لمس کرد تا حواس او را جمع خودش کند .

آرام و با تردید پرسید :

ـ یزدان ، نسرین بود …… نه ؟؟؟

یزدان نفس عمیقی کشید و نگاه متفکر و خیره اش را از زمین زیر پایش نگرفت . تنها آرام ، به نشانه تایید سر تکان داد .

گندم خودش را بیشتر سمت او کشید و به بازویش چسبید ………. ظاهر بسیار متفاوت و نیمه عریان نسرین ، گندم را به یاد اولین باری که بعد از چندین سال با یزدان رو به رو شده بود ، می انداخت ……….. زمانی که او را به زور مجبور به پوشیدن چنین لباسی کرده بودند :

ـ اما ….. اما …….. چرا ……. اینجوری بود .

با نگرفتن جوابی از سمت یزدان ، نگاهش را به سمت جمعیت پیش رویش چرخاند و سعی نمود میان آن همه آدمی که درهم می لولیدند ، نسرین را پیدا کند . ادامه داد :

ـ میگم یزدان ……. نکنه اون و هم مجبور کردن که به این مهمونی بیاد …………. نکنه که قراره اون و هم به کسی بفروشن .

یزدان هم نگاهش را بالا آورد و برای پیدا کردن نسرین درون جمعیت پیش رویش چرخاند …….. اما نسرین انگار همچون قطره آبی در زمین فرو رفته بود و ناپدید شده بود .

با پیدا نکردن نسرین ، نگاهش را سمت گندم که او هم نگاهش را جستجوگرانه میان جمع می چرخاند ، کشید ……. اگر می خواست به دنبال نسرین برود باید گندم را برای دقایقی اینجا تنها می گذاشت .

سرش را به عقب چرخاند که به جلال هشدار دهد تا در نبودش مراقب گندم باشد که با ندیدن جلال ، ابروانش عمیق تر از قبل درهم فرو رفت .

کلافه تر از قبل نفسش را صدا دار بیرون فرستاد . تمام بچه های خانه امید خانواده او محسوب می شدند . نمی توانست بی تفاوت از کنارشان گذر کند و چیزی به روی خودش نیاورد .

ـ گندم همینجا میشینی و از جاتم تکون نمی خوری ……….. با هیچ کس هم ، هم کلام نمیشی . این جلال لعنتی هم معلوم نیست کدوم قبرستونی رفتی . الان که می خوامش نیست .

گندم نگاهش را سمت یزدان کشید ………….. خوب می دانست تک تک بچه های آن خانه نفرین شده تا چه حدی برای یزدان مهم هستند .

ـ باشه .

یزدان در حالی که تمایلی به تنها گذاشتن گندم نداشت ، اجباراً از جایش برخواست به سمتی که نسرین فرار کرده بود به راه افتاد .

از میان جمعیت می گذشت و لا به لای آدم ها به دنبال چهره آشنای نسرین می گشت .

با پیدا نکردن نسرین . با این فکر که نسرین به سمت باغ تغییر مسیر داده باشد ، به سمت در خروجی به راه افتاد . با ورود به باغ دو نگهبانی که به همره او آمده بودند ، به سمتش راه افتادند .

ـ چیزی شده قربان ؟

یزدان با همان چهره به اخم نشسته ، نگاهش را چرخی در باغ داد …………. اینجا هم خبری از نسرین نبود .

ـ به دنبال دختری با لباس کوتاه نسکافه ای رنگ بگردید ……….. پوستش برنزه است و قدش حدوداً یک و هفتاده . چشم و ابرو مشکیه و موهاشم فر لوله لوله ایه ……… چنین دختری رو پیدا کردید هیچ اقدامی نکنید . فقط به من اطلاع بدید .

ـ چشم قربان .

گندم که هنوز  همانجا نشسته بود و با نگاهش میان جمعیت را می کاوید ، با نشستن فردی تنگ در تنگش ، به خیال اینکه یزدان برگشته ، سر سمتش چرخاند :

ـ نسرین و پیدا ……….

اما با دیدن مرد غریبه درشت اندامی که کنارش نشسته بود و با لبخند یک طرفه آویزانی نگاهش می کرد ، ابرو درهم کشیده سعی کرد خودش را به عقب بکشد . اما مرد پیش دستی کرد و دستش را به دور کمر گندم انداخت و او را بیش از پیش به سمت خود کشید و به گوشه سینه اش چسباند ………… دیدن یک دختر تنها ، آن هم به زیبایی و معصومیت گندم ، می توانست آب دهن هر مردی را راه بی اندازد .

گندم با قلبی که حس می کرد ثانیه به ثانیه بر تعداد کوبش های بی امانش افزوده می شود ، به موهای درهم ریخته او و دو سه دکمه ابتدایی باز مانده پیراهن در تنش و پیشانی نم برداشته از عرقش نگاه کرد و آب دهانش را پایین فرستاد …………. این مرد مست بود .

ـ ولم کن ……… برو عقب ……….. بهت میگم برو عقب .

اما انگار مرد نه تنها صدای او را نمی شنید ، بلکه در دنیای دیگری سیر می کرد . گندم گزینه مناسبی برای سیراب کردن این عطش افتاده به جانش بود . دست آزادش را به سمت لبان رنگی و برجسته گندم برد و با گوشه شستش لب پایینی او را لمس کرد و گندم ترسیده از این پیشروی مرد به سرعت سر عقب کشید و تکان هایش را بیشتر کرد .

حس می کرد با همان تماس بسیار کم دست مرد با لبانش ، سرمای عجیب غریبی در تنش نشسته .