او هم آن اوایل ، وقتی برای اولین بار در این چنین پارتی هایی شرکت کرده بود ، حال و هوایی همچون گندم را داشت .

ـ نمی خوای صبحانت و شروع کنی ؟

گندم نگاهش را سمت چشمان منتظر یزدان کشید و ثانیه ای بعد نگاهش تا سینه های مردانه و بدون موی او پایین آورد و آرام سری در جواب او تکان داد و ………. نگاهش را با مکثی تا میز پیش رویش امتداد داد .

ـ الان شروع می کنم .

نسرین هم همچون دیگر مهمان های درون این عمارت ، برای این پارتی دعوت شده بود .

وارد محوطه استخر شد و حوله تن پوشش را از تنش درآورد و روی یکی از تخت های مخصوص حمام آفتابی که کنار استخر قرار داشت ، گذاشت و دستی به مایویی که پوشیده بود کشید .

مایو اش دو تیکه و به رنگ مشکی با بندهای فلزی زنجیر مانند صدفی رنگی بود که پشت گردنش درهم چفت می شد .

دستی به موهای دم اسبی بسته اش کشید و نگاهش را برای پیدا کردن یزدان در جمعیت اندکی که تا آن لحظه آمده بودند چرخاند .

با دیدن دختری کلاه به سر و لباس به تن ، فهمید که احتمالاً این دختر باید گندم باشد و مردی که پشتش به اوست هم یزدان . با قدم هایی موزون به سمتشان به راه افتاد و در مسیر خط نگاه گندم قرار گرفت .

گندم که در حال بالا رفتن چای در فنجانش بود ، با دیدن نسرین آن هم در آن سر و وضع ، چای در حلقش پرید و به سرفه افتاد .

یزدان که پشتش به نسرین بود و خبر از آمدن او نداشت ، با فکر اینکه گندم صحنه دیگری را دیده ، بدون آنکه نگاهش را از او بگیرد ، ابرویی درهم کشید و لیوان آب پرتقال شیرین کنار دستش را به سمت گندم گرفت :

ـ یه دو دقیقه اون نگاهت و بنداز پایین و فقط صبحونت و بخور …………… می ترسم آخر سر خودت و خفه کنی .

نسرین کنار میزشان رسید و نگاهش را روی تتوی بی نظیر ققنوس نشسته بر روی پوست کمر یزدان چرخی داد و با لبخندی بر لب سلامشان کرد .

ـ سلام صبح بخیر .

گندم بدون آنکه بخواهد نگاهش روی نسرین نشسته بود و انگار حالا حالا ها خیال بلند شدن هم نداشت . مایویی که نسرین پوشیده بود ، خون به صورت گندم می آورد و او را شرمزده می کرد . میان این همه مردی که در این عمارت وجود داشت ، پوشیدن چنین مایویی که کم از لباس زیر نداشت و سانت به سانت تنش را در معرض نمایش می گذاشت ، جسارت زیادی می خواست .

یزدان با شنیدن صدای آشنای نسرین ، نگاهش را از گندم گرفت و به سمت نسرین چرخاند و با دیدن نسرین در آن مایوی دو تکه مشکی رنگ که تضاد جالبی با پوست تنش داشت ، آرام پلکی زد و خیلی عادی نگاهش را از او گرفت و مشغول لقمه نان و پنیرش شد .

ـ سلام .

نسرین با همان چهره خندانش صندلی ای را بیرون کشید و به جمع دو نفره آنها پیوست .

حالش نسبت به دیروز بهتر بود و الان بهتر می توانست روی خودش و اعصاب و هیجان نشسته در تنش ، از دیدن دوباره یزدان ، آن هم بعد از آن همه سال ، تسلط پیدا کند .

نگاه نامحسوسش را سمت یزدان و آن شانه های فراخ و سینه های عضلانی و تتویی که روی یک سمت سینه اش جای گرفته بود ، کشاند . بین این مرد مقابلش ، با آن یزدان سال های دورش تفاوت بسیاری وجود داشت . دیگر خبری از پسر خام و نابلد گذشته ها نبود . الان مردی کنارش نشسته بود که از صد فرسخی مشخص بود که تا چه حدی دنیا دیده و کار بلد است . انگار این ضرب المثل مار خوردن و افعی شدن ، برای یزدان زیادی صدق می کرد .

یزدان آنقدر میان این جماعت زندگی کرده بود که همچون خودشان افعی شده بود .

نگاهش را با مکثی از یزدان گرفت و به سمت گندمی که کنارش نشسته بود کشید ………… گندم هم از آن حالت بچگانه خارج شده بود و حالا به دختری زیبا و طناز بدل شده بود .

ـ چه بزرگ شدی گندم …………… من یزدان و دیدم که تونستم تو رو هم تشخیص بدم ………….. وگرنه اگه یزدان نبود ، امکان نداشت بتونم تو رو بشناسم و بجا بیارمت .