ـ اگه داخل کسی نیست برم داخل .

منشی نگاه گذرایی به گندمی که نگاهش می کرد انداخت و به سرعت سری تکان داد و دستی به موی بیرون زده از گوشه روسری اش کشید و از پشت میز بیرون آمد و سمت در شیشه ای رفت و در را باز کرد ……….. از اینکه برخلاف همیشه ، امروز ، یزدان را همراه با دختری می دید ، متعجب بود …….. تا کنون یزدان را با هیچ دختری ندیده بود .

ـ آقای دکتر ، جناب فروزش اومدن .

ـ بفرستشون داخل .

یزدان ابتدا گندم را داخل فرستاد و پشت سرش خودش نیز داخل رفت و در شیشه ای را رو به منشی بست .

گندم به پزشک پشت میز که انگار به احترام یزدان برخواسته بود نگاه کرد ………. موهای جو گندمی شده بالای گوش هایش می گفت باید چهل ، چهل پنج سالی سن داشته باشد .

مرد از پشت میز بزرگ و مجللش بیرون آمد و سمت یزدان راه افتاد و با او دست داد .

ـ سلام جناب فروزش ………… منشیم که بهم گفت قراره بیاین نگران شدم ………. خوشحالم که الان رو پا می بینمتون .

یزدان با همان نقاب جدیتی که از همان بدو ورودشان به این کلینیک به چهره زده بود ، سری برای او تکان داد :

ـ ممنون . البته برای خودم نیومدم ، برای این دختر اومدم .

نگاه مرد سمت گندم کشیده شد و گندم معذب شده خودش را جمع و جور کرد و بی اختیار بیشتر به یزدانی که پشت سرش با فاصله اندکی ایستاده بود ، نزدیک شد ……….. در تمام طول این سال هایی که از خدا عمر گرفته بود ، شاید کمتر از دو سه بار برای درد و مرض هایی که گاهی به جانش می افتاد به دکتر مراجعه کرده بود . آن هم زمان هایی که انقدر حالش بد بود که می دانست اگر به پزشک مراجعه نکند ، مرگش حتمی است ………….. اما اکثراً نه آنقدر پول در جیب داشت که بتواند از پس پول ویزیت های خدا تومن پزشکان بر بیاید ، نه کسی را داشت که در وقت مریضی ، دست زیر بغلش بی اندازد و او را دکتری ببرد .

مرد نگاهش را روی سر تا پای گندم چرخاند و با دیدن سن اویی که کمتر از تمام دوست دخترهایی می زد که یزدان تا آن زمان با آنها رابطه داشت ، خندان ابرویی منظوردار بالا فرستاد و فکر کرد ، یزدان مثل همیشه دست روی دختر زیبا و طنازی گذاشته بود .

ـ این یکی رو چی کارش کردید ………… یادمه که آخرین دوست دخترتون که معاینه کردم ، بخاطر رابطه های سنگین و مداوم و پشت سرهم اونم طی بیست و چهار ساعت نمی تونست کمر صاف کنه ………. الان متعجبم که این دختر رو پا ایستاده .

یزدان ابرو درهم کشید ………. اگر پناهی متخصص درجه یکی نبود ، اگر امین نبود ، مطمئنا همین الان بخاطر سرهم بندی کردن این خزعبلات آن هم در مقابل گندمی که فعلا چیزی از این یکی بُعدِ زندگی کثیف او ندیده بود ، از خجالتش در آمده بود ……… اما در جایی که داشتن یک پزشک امین و صد البته حاذق همچون همان مَثَلِ لنگه کفش در بیابان بود ، نمی توانست به این راحتی ها بی خیالش شود .

یک جورهایی به این مرد احساس دین می کرد . این مرد لااقل دو سه بار جان او را در درگیری های مسلحی که تیر به او اصابت کرده بود ، نجات داده بود …………. اصلا همین امر باعث شده بود به این مرد در تاسیس این کلینیک ، آن هم به شرط برداشتن سه پنجم سهام این کلینیک ، کمک کند …………. اینجوری می توانست برای همیشه پناهی را زیر پرچم خود نگه دارد . اینکه بتوانی در دستگاهت یک پزشک درجه یک داشته باشی ، امتیاز بزرگی بود .

یزدان بدون آنکه بخواهد ابروانش را از هم باز کند و یا صدای خشک و جدی و نامنعطفش را کمی نرم نماید ، همان طور مستقیم در چشمان او نگاه کرد و یک جورهایی با همان نگاهی که هشدار آمیز هم به نظر می آمد ، به او هشدار داد که دارد پایش را از گلیمش دراز تر می کند .

ـ دستش ضرب دیده .

پناهی هم انگار می دانست که کار یزدان به او گیر است که لبخندش را شاید جمع و جور کرد ، اما نگاه منظور دارش را از روی گندم بلند ننمود .

پناهی نگاهش را سمت چشمان عسلی گندم کشید ………….. چشمان درشت گندم با آن مژه های تاب دار روشن ، آنچنان زلال و شفاف می نمود که انگار چشمه ای عسل میان نی نی نگاهش جریان دارد ……….. این دختر برخلاف تمام دوست دخترهایی بود که در این چند سال دور و بر یزدان دیده بود ……… سادگی این دختر حتی از نگاهش هم نمایان بود .

ـ دستت چی شده عزیزم ؟

ـ فکر کنم ضرب دیده .

و نزدیک تر شدن یزدان از پشت سرش را ، از چسبیدن او به کمرش ، حس کرد ………. حالا حالتش به گونه ای شده بود که انگار از پشت به او تکیه داده بود .

ـ می تونی مانتوت و در بیاری تا دستت و ببینم ؟

گندم سرش را به پشت سر چرخاند و نگاهی به یزدان که با چرخیدن نگاهش به سمت او ، او هم نگاه جدی اش را سمتش پایین کشیده بود ، انداخت …………. درد دستش انقدر زیاد بود که نتوانسته بود لباس هایش را هم خودش به تنهایی به تن کند ، چه برسد به حالا که بخواهد با این دست آش و لاش شده ، خودش تکی ، مانتواش را در بیاورد .

یزدان انگار که معنای نگاه او را فهمیده باشد ، از همان پشت سر لبه های شانه مانتوی او را گرفت و به عقب کشید و مانتو را آرام از تن او خارج نمود .

گندم معذب شده با تاپی که در تن داشت ، کمی خودش را بیشتر از قبل جمع و جور کرد ……….. وضعش ، وضع مناسبی نبود که بتواند بی خیالی طی کند و یا به روی خودش نیاورد ………. الان با یک تاپ آستین حلقه ای مشکی میان دو مردی ایستاده بود که لااقل از خودش یک و سر و گردن بلندتر بودند .