ـ پس خشایار چی قربان ؟ امروز یکشنبه است ………… تا جمعه زمان زیادی باقی نمونده ، این خشایارم که هنوز مقور نیومده .

ـ آره ……….. اما من بلدم از اون حروم زاده چطوری حرف بیرون بکشم ………….. فقط به خاطر اینکه زمان زیادی برای حرف کشیدن از اون مرتیکه نداریم ، مجبوریم کمی برنامه هامون و تغییر بدیم …………… اون اطاق عملی که برای فردا خواسته بودم ، می خوام تا ساعت دوازده امشب آماده بشه ……… امشب جشن بزرگی در پیش داریم .

ـ تا دوازده شب امشب ؟ قربان پیدا کردن بعضی لوازم جراحی به این سادگی ها نیست . من چطوری در عرض چند ساعت اون همه لوازم و مهیا کنم ؟

ـ پول حلال هر مشکلیه جلال …………. تو جیب طرفت و خوب پر کن ، چند ساعت که هیچ ، در عرض چند دقیقه تمام لوازم و برات آماده می کنه .

ـ چشم قربان . تمام سعیم و می کنم .

با بیرون رفتن جلال ، گندم کمی کمر رو به جلو خم کرد و از همان پایین به چشمان جدی شده و خیره به زمین یزدان نگاه کرد …………. چیزی از حرف هایی که میان یزدان و جلال رد و بدل شده بود ، نفهمیده بود ………….. تنها چیزی که از حرف هایشان متوجه شده بود ، قضیه مهمانی آخر هفته ای بود که آن هم از نگاه جدی و فک فشرده بر روی هم یزدان و یا نگاه متفکر خیره مانده بر روی زمین او ، می شد فهمید ، اتفاق نسبتاً خوبی در پیش ندارن …………. تا جایی که می دانست و دیده بود ، مهمانی رفتن و مهمانی دادن از برنامه هایی بود که همه آدم ها را سر ذوق می آورد ، اما انگار جریان این مهمانی که جلال حرف آن را پیش کشیده بود ، برای یزدان فرق می کرد .

مقابلش قرار گرفت و دست سالمش را روی بازوی یزدان قرار داد و آرام فشرد :

ـ یزدان جون ؟

یزدان نگاه جدی و متفکرش را آرام از زمین کند و تا چشمان به رنگ عسل گندم بالا آورد .

ـ چرا ……… انقدر پریشون شدی ؟

یزدان با همان اندک اخم نشسته بر پیشانی و نگاه جدی اش ، بدون آنکه جوابی به سوال گندم دهد ، تنها نگاهش را ادامه داد و هیچ نگفت ……… گندم با نگرفتن جوابی ، قدم کوچک دیگری سمتش برداشت و فاصله میانشان را کمتر از نیم متر کرد . باز ادامه داد :

ـ نمی دونم چرا حس می کنم از شنیدن خبر مهمونی آخر هفته ناراحت شدی …………. تا جایی که من می دونم و شنیدم ، مهمونی رفتن و مهمونی دادن همیشه حال آدم و خوب می کنه ، چون باعث میشه برای چند ساعتم که شده تمام مشکلات و درد و غصه هات و فراموش کنی و فقط به ساعات خوبی که داری می گذرونی فکر کنی و خوشحال باشی .

یزدان با کلافگی مشهودی سر کج کرد و نگاهش را از گندم گرفت و سمت و سوی دیگری چرخاند ………….. گندم از خیلی چیزها خبر نداشت …………. از برنامه های خاص درون این مهمانی هیچ اطلاعی نداشت ، که اگر چیزی می دانست امکان نداشت چنین تفکرات ساده اندیشانه ای را در ذهنش بسازد .

ـ مهمونی های گروهکی ما …………… با تمام مهمونی هایی که تا الان دربارش شنیدی یا دیدی …………… فرق می کنه گندم .

گندم با حس کنجکاوی ای که باز داشت بالا می گرفت و سرکشی می کرد ، خودش را در مسیر نگاهِ تغییر جهت داده یزدان قرار داد و روی نوک پنجه های پایش ایستاد تا نگاهش در نگاه یزدان بی افتد .

زمانی که شش هفت سال بیش نداشت ، همیشه فکر می کرد وقتی بزرگ شود ، آنقدر قد می کشد که دیگر لازم نیست برای دیدن یزدان جانش این همه گردن عقب بکشد و یا پا بلندی کند …………… اما حالا که نوزده ساله شده بود و قدی کشیده بود ، می دید باز هم برای چشم در چشم شدن با او نیاز به پا بلندی کردن دارد ، از تمام آن تفکرات بچه گانه گذشته اش خنده اش می گرفت .

ـ خب …………… چه فرقی می کنه ؟

یزدان به چشمان برق افتاده او نگاه کرد ……….. آن مهمانی حتی برای گندمش هم خطرناک بود …….. سعی کرد حرف را بپیچاند و ذهن گندم را از مهمانی که در پیش داشتند دور کند .

ـ درد دستت آروم گرفت ؟

گندم به سرعت سر تکان داد ………… آن تزریقی که در کلینیک به اجبار یزدان انجام داده بود ، کار خودش را کرده بود و دردش را انداخته بود .

ـ آره آره ، خیلات جمع ………….. حالا میشه بگی ، مهمونی های گروهکی شما ، چه فرقی با بقیه مهمونی ها …… داره ؟

یزدان خوب می دانست جواب ندادن و یا طفره رفتن ، آن هم در مقابل گندمِ کنجکاو ، حلال مشکل او نیست …………. پس بهتر بود جواب مختصری برای قانع کردن او می داد و موضوع اصلی را خیلی نامحسوس از دید او پنهان می کرد .

ـ بخاطر اینکه تو این مهمونی ها ، ما مجبوریم کسانی رو دعوت کنیم که هیچ رضایتی بابت دعوت کردنشون نداریم و فقط از سر اجبار مجبور به دعوت و تحملشونیم .