عزیزراه رفته رو برگشت و سرم روی آغوشش گرفت..
دستمو دور کمرش حلقه کردم و اجازه دادم بغض راه گلوم رو باز کنه..

_توکه اینقدر دوستش داری چرا گذاشتی بره؟
_دوستش ندارم عزیز.. ازش متنفرم.. اونقدر ازش متنفرم که نمیدونم چطور بانبودش زندگی کنم..

_ببخش مادر..
اگه تا این حد نبودش اذیتت میکنه از اشتباهش چشم پوشی کن و ببخشش!

_نمیتونم.. نمیتونم عزیز دست خودم نیست.. نمیتونم ببخشمش!
_چرا؟ مگه چیکار کرده که بخشیدنش واست غیرممکن شده؟

اگه به من بگی شاید بتونم کمکت کنم و راهی جلوی پات بذارم!
_نرو.. تنهایی نمیتونم فراموش کنم..

دردوغم هام توی تنهایی هزار برابر میشه! باموندنت کمکم کن.. فقط همین!
_خیلی خب گریه نکن نمیرم.. قوی باش پسرم.. مرد گریه نمیکنه!

خودمو محکم تر بهش چسبوندم و باگریه گفتم:
_بخدا مردهم دل داره عزیز.. مردهم یه جاهایی میشکنه..
دستش رو بانواز توی موهام کشید وگفت؛

_قربون دلت بشم جگرگوشه ام.. عزیز بمیره تورو توی این حال نبینه.. نکن مادر.. اینجوری نسوزون منو.. آروم بگیر دردت به سرم!

یه کم که آروم شدم از آغوش عزیز جداشدم..
دماغمو بالا کشیدم و گفتم:
_معذرت میخوام اگه ناراحتت کردم.. دلم خیلی سنگینی میکرد!

لبخند مهربون غمگینی زد و دست هاشو غالب صورتم کرد وگفت:
_حالا دیگه سبک شدی؟ آروم شدی؟
سری به نشونه ی تایید تکون دادم وگفتم:

_کاش میشد حافظه ی آدم هارو دستکاری کرد.. کاش میشد زمان رو به عقب برگردونیم..
_نمیخوای واسم تعریف کنی؟

نمیخوای بگی چی شده که بخاطرش جدایی روانتخاب کردی؟
سرم رو پایین انداختم و با حسرت آهی کشیدم…

_نمیدونم.. شاید یه روز واست تعریف کردم..
_خیلی خب.. اصرار نمیکنم.. نمیخوام اذیتت کنم.. منتظر میمونم تا خودت واسم تعریف کنی!

ازجام بلند شدم و گونه اش رو بوسه زدم وگفتم:
_بیابریم داخل قربونت برم.. زیاد سرپا موندی خسته ات کردم..

دستش رو گرفتم و باهم برگشتیم خونه!
_برو یه کم دراز بکش استراحت کن.. منم برم به رضا زنگ بزنم ببینم کارهای ماشینم رو چیکار کرده وبه کجا رسونده!

_باشه پسرم.. قبلش قرص هاتو بخور.. اگه داروهاتو سروقت نخوری خوب نمیشیا!
_چشم! داروهامم میخورم..

رفتم توی اتاقم و روی تخت دراز کشیدم..
اومدم گوشیمو از روی پاتختی بردارم که چشمم به گل سر فیروزه ای که برای گلاویژ بود افتاد..
ازجام بلند شدم و رفتم گل سر رو برداشتم!

یه کم نگاهش کردم و بی اراده به دماغم نزدیکش کردم و بو کشیدم..
تصویر صورتش موقع گریه کردن، توی ذهنم نقش بست..

دلم میخواست برای اون اشک ها جونمو بدم اما.. اون لیاقتش رو نداشت..
بی لیاقت ترین آدم زندگیم بود..
باحرص گل سر رو روی پاتختی انداختم و برگشتم توی تختم!

شماره ی رضا رو گرفتم و بادیدن اسمش که جوجو سیوش کرده بودم پوزخندی روی لبم نشست..
باپچیده شدن صدای رضا توی گوشی، رشته ی افکارم پاره شد

_سلامون علیکم برادر واحدی!
_سلام خوبی؟ کجایی؟
_مرسی توخوبی؟ اوضاع دستت چطوره؟

به دستم نگاهی انداختم و گفتم:
_بهترم.. آهسته ادامه دادم؛
_حداقل دردش از دردقلبم خیلی کمتره!
_ای بابا.. اگه بگم اوضاع روحی تو روی روحیه ی منم تاثیر گذاشته باورت میشه؟

_درست میشه! صبح میشه این شب.. میگذره!
_دلم میخواد بهت بگم یکبار دیگه بخاطر دلت هم که شده به گلاویژ فرصت بدی اما اخلاقت گوه تر ازاین حرفاست!

_پس نگو.. ترجیح میدم از اون چیزی نشنوم!
_داری اشتباه میکنی عماد! به امام حسین گلاویژ از گل هم پاک تره!
_رضااااا! گفتم نمیخوام چیزی بشنوم!

_به جهنم! اونقدر به لجبازی و غد بازی های مسخره ات ادامه بده تا جونت دراد! دست آخر اونی که پشیمون میشه و توحسرت اشتباهاتش میمونه تویی!

_مهم نیست! زندگی من هیچوقت روال عادی نداشته اینم رو همش.. بهتره ادامه ندیم واین بحث مسخره رو تمومش کنیم.. کجایی؟

_باشه داداش هرچی توبخوای.. من دیگه حرفی نمیزنم! خونه ام.. نیم ساعتی هست رسیدم!
_ماشینم چی شد؟ تونستی از پارکینگ آزادش کنی؟

_واسه تونستن که میتونم اما توی پرونده تصادف رو عمدی نوشتن وباید خسارت بدی!

خودمم میدونستم عمدا اون کار رو کرده بودم اما دلم نمیخواست نه رضا ونه هیچکس دیگه از این موضوع چیزی بفهمه!

_ای بابا این دیگه چه وضعشه؟! مملکت کشکی و هرکی هرکی شده! مگه آدم دیونه اس عمدا جون خودشو به خطر بندازه!

ببین بی انصاف ها واسه اینکه پول زور از مردم بگیرن چه کارها که نمیکنن!
حالا بایدچیکارکنیم؟ چقدر خسارت میخوان؟

_نمیدونم.. فردا قاضی پرونده تصمیم میگیره ورقمش رو اعلام میکنه! فردا معلوم میشه!
پوووف کلافه ای کشیدم وگفتم:
_باشه پس بهم خبربده!