او در گریز بود. میتوانست باز هم عاشق مردی باشد که بر طبق شنیدهه ایش با التماس یک مادر حاضر شده بود جسم بیجان پسرش را تحویلش دهد؟ نیشگونی از رانش گرفت. نباید پای میز محاکمه و قضاوت مینشست. ممکن بود تمام حرفهای آن دو مرد یاوه‌گویی باشند. ذهنش

  بلوک شکسته ای رو به زحمت زیاد تا پای دیوار کشوندم و بعد رفتم روش ایستادم تا قدم از دیوار بلند تر بشه . نگاهی به داخل حیاط خونه انداختم.نه خبری از داخترا بود و نه پسرا…البته نبودنشون طبیعی بود چون الان هر کدوم یه وری تو کوچه پس

    هومن اکثر اوقات کنار حاجی بود با این همه هومن را هم دوست داشت دلش میخواست در روز عروسی اش کینه و کدورت ها را کنار بگذارد عکس را ابتدا با کپشن (ببین زنداداشم چه جیگری شده ) و چند ایموجی خنده برای دوستش فرستاد همه دوستانش کنجکاو

  گلاویژ باگریه به طرفم اومد دست هاشو قالب صورتم کرد وگفت: _عماد.. دردت به سرم.. خوبی؟ حالت خوبه؟ ازش بدم میومد.. توی تموم عمرم خودم رو تا این حد حقیر ندیده بودم.. بانفرت دست هاشو از صورتم جدا کردم وپس زدم.. _ولم کن.. من خوبم.. بروکنار! هنوز گیج بودم

  ارزنگ هول کرده خودش را روی مبل جلو کشید ……….. از قدرت یزدان خبر داشت …….. از پیش دستی کردن هایش آگاه بود . یزدان حرفی را نمی زد ………… یا اگر چیزی بر زبانش می راند ، بی برو برگرد عملی اش می کرد . ـ مطمئن باشید

ناگهان دستش تکانی خورد و انگشتانش انگشتانم را در بر گرفتند. عجوزه ی خرفت ما بلاخره حرکتی کرد جلو امد و گفت -درسته درسته خودشه راه حل همین من با تعجب پرسیدم -راه حل منم خرف خان؟؟ -سرورم در این چند سینره هر روز نسبت ب روز قبا حالش وخیم

  واسه همین وقتی که شماره اش و گرفتم و بعد از کلی بوق آزادی که خورد جواب نداد بی خیالش شدم و تماس بعدی و موکول کردم به یکی دو ساعت دیگه.. یا می شد حتی صبر کنم تا خودش زنگ بزنه. پیگیری بیش از حد این توهم و

  باقدر دانی نگاهش کردم که گفت: _یه سوالی بپرسم جوابمو میدی؟ _اگه زیاد شخصی نباشه.. _شخصیه.. بیخیالش! با کنکجاوی گفتم: _خب حالا بپرس شاید بتونم جوابشو بدم! _اگه بپرسم باید جوابشم بگیرم! _بپرس؟! _اون پسره، کوهیار.. بخاطر اومدنت به این خونه ولت کرد؟ با چشم های گرد شده گفتم:

  خسته و زار دست دراز کردم و یه حوله سفید از آویز برداشتم و دور تن سرد و خیسم پیچوندمش. دستی لای موهای خیسم کشیدم و با بالا کشبدم دماغم سر دوش رو کج کردم اما همینکه چرخیدم که از اونجا برم بیرون با شهرامی چشم تو چشم شدم

(اسرا) (صدای زنگ ب گوشمون رسید) باران:ببین کیه نصف شبی (به سمت در رفتم و با خنده درو باز کردم نگام قفل ارسینو کیان شد زود درو بستم که کیان درو هل داد) _هاااا چیهههه کیان:مرض برو اونور پدرصگ _نرم اونور چیکار می‌کنی تخم خر کیان:میشاشم رو این(و دستشو ب

  دو زن خیره من می مانند. و من با دهان باز مانده میپرسم: -اینجا چه خبره؟! دو زن نگاهی باهم رد و بدل می کنند و بعد یکهو هردو می خندند. در مقابل اخم میکنم و بابا نفسم دارد بند می آید آخر! از دهانم میپرد: -چِتونه؟!! انقدر عصبانی

  کلمه ی خطرناک افرا را مطمئن تر از قبل کرد تا سر از جریان معاملات دربیاورد. _ رقیه خواهش میکنم ازت. من باید بفهمم تارخ کجا رفت. رقیه آب دهانش را قورت داد. _ از من نشنیده بگیرین…تردیدش برای گفتن یا نگفتن باعث شد مکث کوتاهی کند، اما نهایتا