فکر کنم مانتوم

کوتاهه یکم ولی خوبه زیاد تو چشم نیست

نگاه مانتوم میکردم هی خودمو تو آیینه نگاه میکردم

همه پایین بودن تو حیاط

موهامو باز گذاشتم دیگه نبستمش

یکم رژ و ضد آفتاب زدم فقط همینارو داشتم

نه به مرده بودن امروزم نه به امشب بیرون رفتنم

خندم گرفته بود

خدایی چنتا جون دارم…

عه اینا که سوار ماشین کوروش شدن رفتن پشت بشینن

مگه قرار نبود با اسنپ بریم

من از دست این دوتا سکته رو حتماً اونم از نوع مغزی میزنم

در صندلی عقب باز کردم میخواستم بشینم

که با بوق ماشین تو جام خشک شدم

کوروش: دعوتنامه بدم بیای جلو

+ من عقب راحترم…

کوروش: اخبارو یه بار اعلام میکنن

+ تو شهر ما تکرار داره

با داد که اسممو صدا زد ناخودآگاه سریع نشستم صندلی جلو…

کوروش: مارال جرئت داری دفعه دیگه رو حرفم حرف بزنی قلم پاتو میشکونم

نشونت میدم شهرتون اخبارشون تکرار داره یا نه…

+ من… من چیزی نگفتم

کوروش باز با داد اسممو صدا زد

کوروش: کمربندتو ببند

کمربندمو بستم

مطمئن بودم داره نگام میکنه و نگاهش الکی نیست…

تو مسیر همه ساکت بودیم منم فقط نگام به مغازه و جاده بود

حتی یه بارم نگاه کوروش نکردم