زن بچه را در پارچه دیگری پیچید و لبخند زد

_ ماشالله با این وزن طبیعیه انقدر مامانشو اذیت کنه تا دنیا بیاد

مگه نگفتی پسره؟!

دلارای منظور زن را نفهمید

تمام بدنش چشم شده و خیره نوزادی بود که صدای جیغ هایش از جیغ های مادرش هم بلند تر بود

زن نوزاد را روی شکمش گذاشت

_ اینم دختر گلمون

صحیح و سالم ، کاملا هوشیار

مبارکت باشه

دلارای لب زد

_ دختر؟

هم زمان نوزاد را روی سینه اش با احتیاط بالا کشید و ذوق زده هق زد

جسمی کوچک و داغ ، تپل با صدای جیغ های کر کننده

آنقدر دوست داشتنی که حاضر بود برای داشتنش هزار بار دیگر درد زایمان تحمل کند

بی حال با چشمان پر اشک و لبخند پچ زد

_ عروسکم … عشقم … خوش اومدی نفس من

ماما دستانش را دراز کرد تا بچه را پس بگیرد

_ سونوگرافی گفته بود پسره؟

دلارای بدون آنکه از نوازد چشم بردارد زمزمه کرد

_ نه … درباره جنسیت نپرسیده بودم

فکر میکردم پسر باشه

_ بدش به من عزیزم منتقلت کنیم بخش

دلارای لب های خشک شده اش را به سر پر موی بچه چسباند

نمی‌توانست از او جدا شود

این بچه جبران تمام نداشته هایش بود

_ نمیشه بغلم باشه؟

زن بچه را از دستش کشید و او نگران نالید

_ گردنش و بگیرید

حاضر بود بعد از آن همه درد کشیدن باز هم هوشیار ، بدون لحظه ای استراحت از بچه مراقبت کند

صدای ماما بالا رفت

_ خانم حاتمی مادر و منتقل کنید بخش

_ کجا میبریدش؟

کسی جوابش را نداد

دستش را روی شکمش گذاشت

جای خالی اش را حس میکرد!

انگار قسمتی از بدنش جدا شده بود

روی تخت دیگری دراز کشید و در انتظار بچه پلک هایش روی هم افتاد

انگار کوه کنده بود

چنان خسته و داغان بود که بدون هیچ دارویی در همان اتاق هشت تخته بی توجه به سرصداها بیهوش شد