دستمال را با خشونت زیر چشمانش کشید و از ماشین پیاده شد

سمت در خانه رفت

کلیدش را از جیبش بیرون آورد و در خانه را باز کرد

کلیدش را از جیبش بیرون آورد و در خانه را باز کرد

وارد که شد مادرش روی کاناپه نشسته و دستمالی دور سرش بسته بود

احتمالاً سردرد داشت

چشمانش قرمز شده و معلوم بود گریه کرده است

بادیدن دلارای از جا پرید

دلارای محکم پرسید :

_ سلام ، بابا کجاست؟

_ کجاست؟! کجا می خواستی باشه؟!
میدونی چند ساعته از خونه رفتی بیرون و برنگشتی؟

بغضش با صدا منفجر شد

با گریه ادامه داد :

_ تو از آخر ما رو می کشی خیر ندیده
باباتو برادرات رفتن کلانتری

دلارای آب دهنش را فرو داد

زبانش نمی چرخید اما گفت :

_ خونه مانیا بودم

مادرش جیغ کشید :

_ به من دروغ نگو پدرسوخته

باور نمی کردند
اهمیتی هم نداشت
تکرار کرد :

_ خونه مانیا بودم
یکی دو روز استراحت کنم بعد هر خواستگاری که میخواین رو راه بدید
من مخالفتی ندارم

مادرش بهت زده زمزمه کرد :

_ چی؟!

_ اگر خوب بودن ، من پسندیدم و شما هم صلاح دونستید عقد کنیم

چشمان مادرش از تعجب گشاد شد

دلارای اما قصد لجبازی با خودش و ارسلان را نداشت

قرار نبود به خاطر آلپ ارسلان خودش را بدبخت کند

بغضش را فرو داد و ادامه داد :

_ نه برای اینکه از شرم خلاص بشید
باید درست تحقیق کنید
آشنا بشیم
اگر هم من و هم شما خوشتون اومد من مشکلی ندارم ولی باید همه چیز منطقی باشه
بهم قول بده مامان… من …..

صدایش لرزید :

_ من به اندازه کافی بدبختی کشیدم
من دیگه ۱۷ سالم نیست به اندازه یک زن ۲۷ ساله گریه کردم
همتون عذابم دادید
همتون دلمو‌شکستید
حداقل این بار پشتم باشید
من لجبازی نمیکنم
اگر مورد خوبی باشه و بدونم باهاش آرامش دارم رو می گم شما هم به خاطر این که این چند وقت این اتفاقات پیش اومد برای ازدواج عجله نکنید
بهم قول بده

نمی دانست مادرش در چشمانش چه دید که آرام لب زد :

_ قول میدم

دلخور ادامه داد :

_ پدر و مادر چی میخوان جز خوشبختی بچه‌شون؟

سمت اتاق رفت

دیگر نمی توانست روی پا بایستد

درد شدید تر شده بود

احساس می‌کرد ضعف عجیبی دارد

آرام زمزمه کرد :

_خوبه

قبل از اینکه وارد اتاق شود مادرش گفت :

_ دلارای

از حرکت ایستاد در سکوت منتظر ماند

_ حالت خوبه؟
این چه رنگ و روییه؟
دیشبو کجا بودی؟
چه بدبختی سرمون آوردی؟
چیکار داری می‌کنی با اسم و رسم بابات آخه؟

بغضش را فرو داد و تنها زمزمه کرد :

_ خستم مامان خیلی خستم
نزار کسی بیدارم کنه
حرف هایی که زدم و بهشون بگو
نظرم عوض نمیشه

وارد اتاق شد و در را بست

روبروی آینه که ایستاد از دیدن خودش وحشت کرد

مقنعه را از سرش بیرون کشید

موهایش کشیده شد اما توجهی نکرد

به چشمان خودش در آینه زل زد

فصل جدیدی در زندگی اش آغاز شده بود

فصلی بدون آلپ ارسلان و بی رحمی هایش

صدای دلخور مادرش را از پشت در شنید :

_ بابات اومد سعی می کنم آرومشون کنم اما نمیدونم موفق باشم یا نه
داراب آتیش بود
خدا بگم چیکارت نکنه که اینقدر تن بچمو میلرزونی دلارای
اگر این ماجرا ختم به خیر شد میگم هفته دیگه بیان

دلارای پرسید :

_ همونایی که قرار بود دیروز بیان؟

صدای مادرش دور شد :

_ نه … اسمش هومنه از خانوادش خبری ندارم
اسم و رسم دار نیستن اما کسی که معرفیش کرده رو همه خوب می‌شناسیم
برای همین میدونم بابات اجازه میده

با تنی دردآلود روی تخت دراز کشید

اسم هومن برایش آشنا بود اما در آن وضعیت یادش نمی آمد

فرقی هم نداشت

بدون این که جواب بدهد چشمانش را بست

فرچه ریمل را به مژه های بلندش کشید و زیر چشمی به موبایلش خیره شد

نفس عمیقی کشید و به نشان نفی سر تکان داد

زیر لب با حرص به خودش گفت :

_ هیچ خبری نیست
ببین داره میشه یک ماه
صبح و ظهر و شب چک کردی بس کن دیگه

رژ لب را برداشت

باید این خط را عوض می‌کرد

نه برای اینکه ارسلان مزاحمش می شد نه

از زمانی که از خانه بیرون آمده بود دیگر هیچ تماسی از سمت ارسلان نداشت فقط به خاطر اینکه نمی‌توانست خودش را کنترل کند

در این یک ماه جان کنده بود تا انگشتش روی شماره او نرود

هنوز هم مثل اول عصبی و دلخور بود و قصد برگشتن نداشت اما دلتنگی امانش را بریده بود

خودش هم نمی دانست چه می خواهد

شال کرم رنگ را روی موهای بلندش انداخت و در آینه به خودش خیره شد

دیگر هیچ اثری از زخم ها و کبودی ها نبود

روزهای اول مجبور بود همیشه کرم پودر و پنکیک استفاده کند اما همه آثار آن روزها از بین رفته بود

انگار نه انگار که اصلا ارسلانی وجود داشته است….

با شنیدن صدای زنگ نفس عمیقی کشید

استرس نداشت
اصلاً هیچ حسی نداشت

نه ناراحت بود نه خوشحال
نه مثل زمانی که با ارسلان روبرو می شد هیجان زده

در بی حسی مطلق غوطه ور بود

در اتاق باز شد و دامون کنار چهارچوب ایستاد

_ حاج خانم خواست بپرسم آماده‌ای؟

به دامون خیره شد

هیچ زمان مثل داراب اذیتش نمی‌کرد اما با او هم رابطه ای صمیمی نداشت

به نشانه تایید سر تکان داد

_ آمادم ، اومدن؟

_ آره تا چند ثانیه دیگه میرسن بالا

ناخواسته بدون اینکه قصدی داشته باشد پرسید :

_ تو این پسرِ رو دیدی؟

دامون برخلاف داراب مردانه خندید :

_ یکی دوبار

خنده اش به دلارای جرات داد :

_ کجا؟

_ خونه‌ی حاج ملک شاهان!

«فهمیدید خواستگار دلارای کیه دیگه نه؟😱
ارسلان که می‌فهمه دیوونه میشه و…»

با چشمای گشاد شده به دامون نگاه کرد

حس کرد اشتباه شنیده

_ کجا؟!

دامون بیخیال تکرار کرد :

_ یک بار خونه حاج ملک شاهان
یکی دوبارم محل کارش

انگار لیوان آب سردی روی صورتش خالی کردند

_ پدرِ ارسلان؟!

دامون این بار دقیق تر نگاهش کرد

ابرو بالا انداخت و سر تکان داد :

_ آره اسم پسرشون آلپ‌ارسلانه

دلارای دستش را به دیوار گرفت

تصاویر پسری که چند وقت پیش در خانه آنها دیده بود پشت پلک هایش آمد

ارسلان زمانی که نزدیک همدیگه دیده بودشان عصبی شده بود

_ این پسره … اسمش چی بود؟

_هومن

_ آره همین چه کاره حاجیه؟!