دلارای به سرعت پیاده شد و وانمود کرد دست دراز شده ی هومن را ندیده

از گوشه چشم ماشین ارسلان را دید و به سرعت وارد کافه شد

هومن خونسرد پشت سرش آمد :

_ چی میخوری دلی؟

دلارای پشت میز نشست و پوف کشید

دلی گفتن از زبان هومن چه قدر نچسب بود!
درست برخلاف ارسلان

چشمش به پسربچه ای که میز کناری نشسته بود افتاد

ظرف بستنی اش چشمک می‌زد :

_ بستنی ، کیفمو تو ماشین جا گذاشتم سوییچ و میدی؟

_ بشین میرم میارم

_ تا تو سفارش بدی اومدم

هومن سوییچ را سمتش گرفت

از کافه بیرون زد

با دیدن چند مردی که دور ماشین هومن جمع شده بودند گیج جلو رفت

چشمش که به ماشین افتاد وحشت زده دستش را مقابل دهانش گرفت

با چشمان گشاد شده به ماشین جمع شده خیره شد

مردی پرسید :

_ ماشین شماست خانم؟!

مرد دیگری ادامه داد :

_ فکر کنم طرف یا مست بود یا کور
با ماشین خارجی اومد چنان کوبوند به پژو که از صداش ماها همه ریختیم بیرون

_ همون مست بوده وگرنه خیابون به این بزرگی

_ ماشین خودشو من دیدم
با این سرعت کوبوند به پژو ، ماشین خودش آخ نگفت
بعدش پاشو گذاشت رو گاز و رفت
بی شرف حتی صبر نکرد ببینه چه گندی زده به ماشین مردم

دلارای وارفته به ماشین خیره شد که پشتش کامل جمع شده و شیشه عقب روی زمین ریخته بود

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

عصبی روی تختش دراز کشیده بود

ارسلان از دیشب و بعد از آن اتفاق جوابش را نمی‌داد

کلافه بود

دلش به حال هومن می‌سوخت

او پایش را به این بازی باز کرده بود و ارسلان هم کم نگذاشته بود

موبایل را برداشت و خشمگین تایپ کرد :

_ خیلی کثیفی ارسلان

بدون فکر فرستاد
حرصش اما خالی نشده بود

دوباره نوشت :

_ خودت از وقتی چشم باز کردی باباجونت ساپورتت کرده فکر میکنی بقیه هم مثل توئن؟!

سرش را در بالشت فرو برد و لبش را محکم میان دندان‌هایش فشرد

دوست داشت فریاد بزند

از دیشب حال خوبی نداشت

شک نداشت حتی بیشتر از هومن ناراحت و غمگین است

علاقه‌ای به هومن نداشت اما عذاب وجدان امانش را بریده بود

چه فرقی با آلپ‌ارسلان داشت؟!
کم کم شبیه به او میشد

زیر لب زمزمه کرد :

_ چه بسا تو از ارسلان هم بدتر بشی!

همین هم میشد

بدون هیچ رحمی هومن را بازیچه قرار داده بود

بدون اینکه حتی برای یک ثانیه ای به احساسات و شخصیت او فکر کند

در این بازی به خودش فکر کرده بود
به آلپ‌ارسلان
به خانواده خودش و خانواده او
تنها کسی که انگار از همان ابتدا هم فراموش کرده بود هومن بود

حالش بدتر شد

او چنین آدمی نبود
او نمی‌توانست مثل ارسلان غرور و شخصیت دیگران را زیر پایش له کند و بی تفاوت بگذرد

زندگی هومن که شبیه به زندگی آلپ ارسلان بی نقص نبود

مادر بیماری داشت
به خیال خودش فکر می‌کرد پدرش را هم از دست داده است

موبایلش را برداشت و بی توجه به اسم ارسلان روی شماره هومن زد