همراه لاله به اتاق خواب رفتند، اطراف را نگاه کرد، چشمش به موبایل لاله که افتاد، فکری به سرش زد.

_ تو بخواب، من یه تماس کاری دارم.

لاله متعجب روی تخت نشست:

_ این وقت شب؟

موبایلش را برداشت و به سمت در رفت:

_ اره، تو بخواب…باید یه زنگ به وحید بزنم!

لاله شانه بالا انداخت و روی تخت دراز کشید، بالش‌هایی که دور و ورش بود را هم برای کج نشدن شکمش مرتب کرد.

از اتاق بیرون رفت، دیدن دوباره‌ی اتاق سابقش با حورا اخم‌هایش را در هم کشید، هنوز هم باورش نمیشد که چه شده، قلبش، روحش، تمام تنش، درد میکرد از خرابه‌هایی که بر سر زندگی‌اش ریخته شده بود.

وارد بالکن شد، پشت پنجره‌ی اتاق خودش و لاله ایستاد، منتظر ماند خوابش ببرد، نمیخواست وقتی موبایلش را چک میکند بیدار باشد.

برای اینکه انتظارش هم بی دلیل نباشد، شماره‌ی کیمیا را گرفت، این اواخر رابطه‌ی کیمیا و حورا خوب بود، شاید چیزی میدانست!

بعد از دو بوق تماس، وصل شد:

_ الو داداش؟

دستی به چشمانش کشید:

_ سلام، بیدارت کردم؟

_ سلام داداش، نه بیدار بودیم، این وقت شب، چیزی شده؟

خواهرش باردار بود، نمیخواست واقعا او هم دچار استرس شود:

_ نه نه…فقط، گفتم ببینم اخرین بار کی با حورا حرف زدی؟

صدای کیمیا در گوشش گیج شد:

_ وا، نمیدونم، همین امروز ظهر بود، چطور مگه؟