خبر نداشت قباد چه‌کا که نکرده، خبر هم نداشت که من برایش زن دوم گرفتم، درواقع اصلا خبر نداشت من قبلا باردار نمیشدم و این بلای آسمانی هم از همان بچه‌دار نشدن دامنم را گرفت:

_ چیزی که پیش اومد قابل حل نیست، خصوصا با قبادی که…

خواستم بگویم دل به دخترخاله‌اش داده و حالا به خیال خودش از او باردار است و قطعا حرف من را هم باور نکرده، خوش و خرم زندگی میکند، اما دندان روی جگر گذاشتم:

_ قبادی که چی؟

سری به طرفین تکان دادم:

_ هیچی…

_ بیا دخترم، بیا اینو بخور…

نگاهم به خاله برگشت، دستش را با ان لقمه و لیوان آب پر کرده بود.

سریع نیم خیز شده از دستش گرفتم:

_ ممنون خاله حلیمه، زحمتت شد…

_ بخور زودتر، من برم ناهارو بار بذارم…بعدش باید برم مش حسنو راهی کنم!

ابروهایم بالا پرید، رو به محمد کردم:

_ بابات جایی میره؟ تو چرا راهیش نمیکنی؟

محمد لب گزید و خندید، نگاه زیرچشمی‌اش به حاجیه خاتون باعث شد چیزی در مغزم جا بگیرد، با شوک دست جلوی دهانم گذاشتم که سریع با انگشت اشاره کرد حرفی نزنم.

خاله هم که کلا حواسش به ما نبود به آشپزخانه برگشت.

زمزمه‌وار رو به محمد گفتم:

_ شوخیه دیگه؟ بابات و خاله حلیمه؟ تو بدت نمیاد؟