مرد با اخم رو برگرداند و داراب ضربه بعدی را زد

با برخورد کمر بند به پهلویش صدای التماسش بالا رفت :

_کمک …. تو رو خدا

داراب با خستگی دوباره کمربند را بالا برد
و او هق زد :

_با …. بابا …. بابا جون

داراب با خشم لگدی به کمرش زد و او از شدت درد به سرفه افتاد :

_هومن …. مروارید خانم ….. تو روخدا

داراب با پا به گردنش کوبید و دلارای عق زد

با خونی که بالا آورد وحشت زده شکمش را فشرد

صدای جیغ های ترسیده بالا رفت اما داراب توجهی نکرد

دلارای هق زد:

_تو رو خدا …. بچم …. بچمو کشتی

هیچکس نشنید که اگر داراب می شنید محکم تر میزد

دلارای زار زد و از شدت درد به خود پیچید

کاش بیهوش می شد

هیچ وقت فکر نمیکرد تا این حد سگ جان باشد

ضربه کمربند داراب که روی شکمش نشست
دوباره به التماس افتاد

نه غرورش اهمیتی داشت و نه درد خودش

فقط بچه که باعث شده بود شکمش منقبض شود …

_داداش …. داداش نزن …. خدا

داراب که عقب کشید فکر کرد شاید خدا صدایش را شنیده

که چشمان داراب به چاقوی تیز و بزرگی
که کنار کیک گذاشته بودند خیره بود

نفس زنان سمت چاقوی تزئین شده با گل و ربان رفت و برش داشت

دلارای وحشت زده به سکسه افتاد و سعی کرد خودش را عقب بکشد

_نه نه …… چیکار میکنی …‌ نه

داراب مثل بره‌ای که قصد قربانی کردنش را داشت موهای دخترک را چنگ زد و بالا کشیدش

صدای جیغ های پر التماس و ترسیده دلارای هم تاثیری نداشت

حال حتی کسی جرأت جلو آمدن هم نداشت

زنی بالاخره به حرف آمد:

_زنگ بزنید پلیس

بقیه هم به حرف آمدن :

_الان می کشش

_حق داره والا

_میخواد سرشو ببره

_اگر ناموس منم بود سرشو می بریدم

_اگر خونشو نریزه مرد نیست

_دمش گرم ناموس حالیشه

_دیونه شدید زنگ بزنید پلیس

_بچه رو ببر بیرون نبینه

_وای خدا مرگم بده

دلارای چشم هایش را بست

از این جماعت انتظار کمک داشتن بیهوده بود

هیچکس کمکش نمیکرد

هیچکس نمی آمد

او تنها بود …

تنها با کودکی که در شکمش بود

بی حال پلک هایش را روی هم فشرد

شاید هم این مرگ بهترین اتفاقش میشد

اصلا زنده می ماند برای چه ؟

حتی اگر زنده می ماند آنها روزی صد ها بار جانش را می گرفتن

دستش را روی شکمش فشرد

حتی توان زمزمه کردن هم نداشت

در دل گفت:

_منو ببخش … من حتی نتونستم مراقب خودم باشم ، چطور باید مراقب تو باشم ؟

اشک روی گونه های خون آلودش چکید

داراب تیزی چاقو را روی شاهرگش فشرد

با ته مانده توانش لب زد :

_مامانو ببخش

داراب چاقو را بالا برد و ….

دلارای احساس کرد صدای محکم ارسلان حتی جنین را هم به جنب و جوش انداخت :

_بنداز چاقو رو تا با همون چاقو تا آخر عمر از مردونگی ننداختمت حروم زاده !

صدای پچ پچ ها قطع شد

چشمان داراب از حدقه بیرون زد و پلک های دلارای از هم باز شد

از پشت هاله‌ای از اشک خیره مردی شد که تنها کسی بود که از میان آن جمعیت
جرأت جلو امدن داشت

کسی که خودش زخم زده و خودش برای درمان آمده بود

مردی که از او نفرت داشت و عاشقش بود