پیام خوانده شد اما هر چه صبر کرد جوابی داده نشد.

زیر لب زمزمه کرد :

_بیشعور!

تمام طول شب را خودخوری کرد .

به خودش لعنت فرستاد که از ابتدا به حرف هنگامه گوش کرده و بالای سر دخترک آمده بود .

چنان درگیر وضعیتش شده بود که در این چند روز حتی در کلاس های دانشگاهش هم شرکت نکرده بود ‌.

چند روز بعد که مشغول تمیز کردن صورت دخترک با پنبه مرطوب بود احساس میکرد

شدت اضطراب و نگرانی اش از دلارای هم بیشتر است .

آنقدر که نتوانست سکوت کند :

_نگران نباش ….. اگر نیومد میریم خونه ما !

خوب می‌دانست خانواده‌اش قبول نمی کنند

اما دلش راضی نمیشد دخترک را تنها در خیابان رها کند

دلارای به مهربانی اش لبخند زد :

_تا همین جا هم زیادی مزاحمت شدم

امیدوارم یک روزی بتونم جبران کنم

تقه‌ای به در زده شد و صدای هنگامه آمد :

_اجازه هست ؟

آزاده نفس راحتی کشید و لبخند زد

اگر او آمده بود حتما برادرش هم همراهش بود

_بیا تو عزیزم

هنگامه با ترحم خیره صورت دلارای شد

_دستش بشکنه ….. ترکیدی که !

دلارای نگران پرسید :

_بابام حالش خوب بود ؟ مامانم ؟

هنگامه سر تکان داد :

_مامانتو چند ساعت نگه داشتن تو بیمارستان فقط

بقیه خوبن … تو فکر خودت باش

_منم خوبم

هنگامه پوزخند زد:

_آره معلومه

آزاده زودتر از دلارای گفت :

_روز اول ندیدیش که بفهمی الان خوبه

هنگامه جلو آمد

_پاشو زودتر بریم …. ارسلان پایینه اصلا هم اعصاب نداره

آزاده پوزخند زد :

_داداش تو کی اعصاب داره ؟

هنگامه به جای ناراحت شدن خندید :

_هیچ وقت

به سختی دو نفری روی ویلچر نشاندنش

دلارای نالید :

_نمیشه یک مسکن دیگه هم بزنی ؟

آزاده دور از چشم هنگامه به شکمش اشاره زد :

_برات ضرر داره

دلارای اصرار نکرد

هنگامه ویلچر را هل داد :

_بریم

آزاده پشت سرشان آمد

_استراحت مطلقه نباید حرکت کنه

حواستون به تغذیه و دارو هاش باشه

من بهش سر میزنم .

هنگامه چشمک زد :

_حواسم بهش هست بابا…..

البته من خونه ارسلان نمی مونم ولی بهش سر میزنم

_داداشت قراره ازش مراقبت کنه ؟!

مگه میتونه ؟!

پنج روزه بهش سر نزده حتی !

هنگامه بی حوصله شانه بالا انداخت

_راه دیگه ای داریم؟

خانواده خودش سایشو با تیر میزنن

صدای سرد آلپ ارسلان بحث را تمام کرد :

_قرار بود زود برگردی …..

منو نیم ساعته توی ماشین کاشتی ……