ابروهای علیرضا بالا پرید و آلپ‌ارسلان بچه را از میان دستان او بیرون کشید

علیرضا خودش را عقب داد

_ ازش آب میریزه ، خشکش کن

_ با چی؟

_ چه بدونم من ارسلان

آلپ ارسلان پوف کشید

ناچار کتش را از تن بیرون آورد و دور کمر دخترک گرفت

آب ها که خشک شد شورتک سبز رنگ را تنش کرد و سمت علیرضا گرفتش

_ بگیرش ، راه بیفتیم دیر شد

هاوژین خسته دست هایش را دور‌گردن آلپ‌ارسلان حلقه کرد و نق زد

علیرضا خندید

_ نمیاد! من رانندگی می‌کنم

ارسلان اخم کرد

_ غلط کردی مگه دست خودشه

بگیر میگم

علیرضا پهلوهای بچه را گرفت و هاوژین هم زمان جیغ کشید

علیرضا خندید

_ بده سوییچو من رانندگی کنم

آلپ‌ارسلان عصبی پوف کشید و سوییچ را درهوا برایش پرت کرد

روی صندلی که نشست صدای گریه هاوژین دوباره بلند شد

علیرضا پایش را روی گاز فشرد و با نیش باز اشاره زد

_ چون ایستاده بودی نمیومد بغل من!

یاد بگیر اینارو داداچ تا سرت کلاه نره

ارسلان چپ چپ نگاهش کرد

هاوژین بلندتر جیغ کشید

درست کنار گوش ارسلان!

علیرضا بازهم خندید

_ تکونش بده شاید آروم شه

آلپ‌ارسلان با فک منقبض شده بچه را میان دستانش تکان داد و یک دفعه ایستاد

علیرضا نگاهش کرد

_ چی شد؟

صدای آلپ‌ارسلان پر از خشم و کلافگی بود

_ پشت لباسم بالا آورد

علیرضا بهت زده نگاهش کرد و خندید

سر هاوژین روی شانه ارسلان بود و مایع سفیدی پشت پیراهن تیره اش را کثیف کرده بود

_ شیره داداش شیره ، تمیزه غمت نباشه

اشتباه کردم گفتم تکونش بدی

تازه شیر خورده بود سیم‌پیچیش اتصالی کرد