امشب فقط مادر بود!

نه مادر و پدر

انگار بار پدر بودن از روی دوشش برداشته شده بود

امشب کسی بود تا همراه او نگران هاوژین باشد

کسی که پا به پایش بیدار بماند

کسی که تب دخترک را چک کند

امشب انگار با تمام شب های دیگر فرق داشت…

آنقدر اشک ریخت که حس کرد آرام شده است

صورتش را شست ، هاوژین را از آب بیرون کشید و خشکش کند

لباس تمیز و گرم به بچه پوشاند و او را روی تخت خواباند

از آرام بودنش که مطمئن شد سمت تراس راه افتاد

باد سردی می‌وزید

خودش را در آغوش کشید و از پشت سر خیره آلپ‌ارسلان شد

هر دو دستش را لبه دیوار کوتاه تراس گذاشته بود و میان انگشتانش سیگارش به چشم می‌خورد

دلارای نزدیک تر رفت

سر ارسلان سمت پایین خم بود و عمیق نفس میکشید

مثل کسی که دردی طاقت فرسا را تحمل می‌کند

آرام زمزمه کرد

_ خوابوندمش روی تخت

خسته ای…

برو استراحت کن

ارسلان حرفی نزد

تنها صدای نفس هایش به گوش می‌رسید و بس

دلارای حس بدی داشت

تا به حال این مرد را اینطور شکسته ندیده بود

به خوبی میدانست آفتاب که طلوع کند دوباره به همان ارسلانِ حق به جانب و بی رحم برمی‌گردد اما حالا قابل ترحم شده بود

تلخ لبخند زد

یاد کارتون شرک افتاد که در بچگی با داراب تماشا می‌کرد

فیونا با غروب آفتاب دیوی سبز رنگ بود و با طلوعش پرنسسی زیبا

آه کشید

_ من دیگه خوابم نمی‌بره

چندساعت خوابیدم بسه

برو کنار هاوژین بخواب

نگرانش نباش من حواسم هست

تا حالا خیلی تب کرده ، دیگه استاد شدم

اگر….

جمله اش تمام نشد

ارسلان عصبی سمتش برگشت ، کمرش را چنگ زد و با شدت جلو کشیدش

ثانیه ای بعد لب هایش با خشونت لب های دخترک را می‌بلعید