***

 

آیدا وسط بود و داشت می رقصید ! در حین رقص مدام حرف می زد … روشنک نزدیکش بود و با حرارت به حرف هایش پاسخ می داد … .

 

شهاب با بی حوصلگی پای راستش را روی پای چپش برگرداند و فکر کرد … حرف های این دخترها چرا تمامی نداشت ؟ … اصلاً این همه کلمه از کجا می اوردند ؟!

 

اصلاً راحت نبود و مدام روی صندلی جابجا می شد … حس می کرد روی میخ نشسته ! …

 

دلش می خواست دست آیدا را بگیرد و از آنجا برود ! اینهمه قشنگ بودن آیدا را تاب نمی آورد ! … مخصوصاً حالا که انگار مست هم شده بود …

 

لعنت بر او و بی فکری هایش ! اینقدر در مقابل این دختر ضعف داشت و گوش به فرمانش بود … که خودش را در چنین موقعیت هایی قرار می داد !

 

با غرولند فکر کرد از اول هم خوب می دانست نباید به این جشن می آمدند … .

 

– فکر می کردم مربی ورزش هستید !

 

با صدای صابر ، تکانی به خود داد و نگاهی بی اختیار عبوس به سمت او حواله کرد .

 

– چی ؟!

 

– روشنک می گفت مربی بدنسازی هستید !

 

چقدر این مرد مودب و با وقار بود ! شهاب صاف نشست و تلاش کرد پاسخ خوبی به او بدهد .

 

 

 

 

#سال_بد ❄️

 

#پارت_261

 

– خب … هستم !

 

لبخند نصفه و نیمه ای نشست روی لب های صابر .

 

– آیدا خانم الان گفتن شما هم برای عماد خان کار می کنید !

 

شهاب باز نگاهش را چرخاند وسط میدان رقص … آیدا با چه حرارتی می رقصید ! … لباسش چقدر به خودش و رنگ موهای خاصش می آمد ! … چه غلطی کرده بود این لباس را برایش خریده بود … ! توی این لباس دو برابر زیباتر به نظر می رسید !

 

– برای عماد خان هم کار می کنم !

 

– جداً ؟ چه کاری ؟!

 

علاقه ی صابر به این موضوع برای شهاب خوشایند نبود . باز سر چرخاند و نگاهش کرد … و نفهمید صابر در نگاهش چه خواند که با دستپاچگی گفت :

 

– البته … من خودم پیانیست هستم ! توی کافه ی هتل پیانو می زنم !

 

عضلات فکِ شهاب سفت شدند .

 

پیانیست بودن شغلی جذاب و شیک و پیک برای این مرد بود ! به ظاهر ظریف و آراسته ی او هم می آمد !

 

هر چه بود خیلی بهتر از شرخر بودن و جابجا کردن پاستیل خرسی بود ! وجاهت بیشتری داشت !

 

همینطور به صابر نگاه می کرد که خدمتکاری مقابلش ایستاد و گفت :

 

– آقای سلطانی ! بیرون با شما کار دارن !

 

و بدون هیچ حرف دیگری رفت . شهاب با لحنی رک به صابر گفت :

 

– من پادوی عماد خان هستم !

 

گزشی که در لحنش بود … به او حس بهتری داد ! از روی مبل بلند شد :

 

– عذر میخوام ! الان برمی گردم !

 

دکمه ی کتش را بست و بعد به سمت در خروجی راه افتاد … .

 

 

 

 

#سال_بد ❄️

 

#پارت_262

 

حس می کرد بی خود و بی جهت اخلاقش تلخ شده … به زمین و زمان عبوسانه نگاه می کرد !

 

آنقدر که به آیدا خوش می گذشت … به او خوش نمی گذشت . او با آیدا و قرارهای ساده یشان بیشتر لذت می برد … آن وقت هایی که هودی ست می پوشیدند و کتانی به پا می کردند و آنقدر وسط شهر قدم می زدند تا انگشتانشان به گز گز می افتاد … زیر ایستگاه اتوبوس کز می کردند و با یک هندزفیری موسیقی گوش می دادند و آخر شب ساندویچ خوراکِ تند و ایستک می خوردند .

 

اما حالا وسط جشنی بودند که هیچ خوشایندش نبود … آیدا پیراهنی به تن داشت که زیبایی اش را برجسته تر از قبل کرده بود … و لعنت بر شیطان ! او حسودی می کرد !

 

اصلاً فکر می کرد جایشان وسط تالارِ بزرگ هتل شاهید نیست … با آنهمه زرق و برقش … و نوشیدنی هایی که سرو می شد ، و غذاهایی که متعلق به از آنها بهتران بود !

 

دوست نداشت به افکارش دامن دهد … ولی قلبش از حس اینکه برای اولین بار دنیایش با دنیای آیدا یکی نیست ، درهم فشرده شد .

 

مطمئناً آیدا با او هم نظر نبود … مطمئناً داشت با تمام سلولهای تنش از آن جشن لذت می برد … مطمئناً اگر شهاب از او می خواست همان لحظه دستش را بگیرد و همراهش برود و به جای آن مهمانیِ نحس ، دو نفری به کافه ای وسط شهر پناه بگیرند و پاستا بخورند … قبول نمی کرد !

 

برای اولین بار انگار آیدا از دنیای او دور شده بود ! … برای اولین بار با هم غریبه شده بودند !

 

 

 

#سال_بد ❄️

 

#پارت_263

 

افکار تیره و تار مثل مه غلیظی جلوی چشمانش را گرفته و نگاهش را کدر کرده بود .

 

از سالن خارج شد و به محوطه ی بیرونیِ تالار رسید . تنها وقتی هوای خنک و تازه به سر و صورتش خورد … به خود آمد و نگاه متحیری به اطراف انداخت .

 

آنقدر در افکارش غوطه ور بود که حتی فراموش کرده بود بپرسد چه کسی او را فرا خوانده ! …

 

آدم های نسبتاً زیادی در محوطه پخش و پلا بودند . اکثرشان مرد بودند و برای کشیدن سیگار از تالار خارج شده بودند .

 

شهاب نگاه گنگی میان مردم چرخاند … که صدای مجتبی را شنید :

 

– شهاب … داداشِ خودم ! … بلاخره امشب دیدمت !

 

شهاب به سمت صدایش چرخید … مجتبی با لحنی سر خوش و خنده ای که هر سی و دو دندانش را به نمایش گذاشته بود ، به سمت او می آمد .

 

شهاب از دیدنش خوشحال شد .

 

– مجتبی ! تو هم اینجایی !

 

غافلگیر نشده بود . مجتبی قبلاً هم به او گفته بود هر جا که عماد شاهید باشد ، او هم هست !

 

به هم رسیدند و دست هایشان قوی و مردانه درهم گره خورد . مجتبی به حالتی دوستانه مشتی به کتف او کوبید و گفت :

 

– عجب خوشتیپ شدی ها ! … البته تعجبی هم نداره ! این کت و شلوارتو آیدا انتخاب کرده ؟!

 

 

 

 

 

 

#سال_بد ❄️

 

#پارت_264

 

شهاب پرسید :

 

– تو منو صدا کرده بودی ؟

 

– من ؟ … نه بابا ! من کی باشم تو رو از اربابت جدا کنم ؟! … رئیس خواست بیای !

 

چشم های شهاب لحظه ای کوتاه میان چشم های مجتبی قفل شد … انگار که انتظار این پاسخ را نداشت . با دستپاچگی گفت :

 

– اون … اینجاست ؟!

 

مجتبی هوومی گفت و شهاب بی خود و بی جهت دلشوره گرفت . نمی فهمید چرا عماد شاهید او را از وسط جشن بیرون کشیده . چندین ماه می گذشت که در خدمت این مرد بود … و هنوز به این فراخواندن های ناگهانی و خرده کارهایش خو نگرفته بود .

 

نگاهش را از مجتبی گرفت و به سرعت گفت :

 

– خب … خب بریم ! معطلش نذاریم !

 

عماد شاهید جایی دورتر از جمعیت مهمانان انتظارش را می کشید ‌‌… جایی نزدیک درختچه های زینتی که گلهای صورتی و معطر داشتند … .

 

به لبه ی دیوار کوتاهی تکیه زده بود و با دستانی در جیب هایش … به بحثِ پیش پا افتاده ی پسران گوش می داد … .

 

به جز او ، سه مرد جوان دیگر آنجا حضور داشتند … هر سه مثل مجتبی شلوار جین و لباس غیر رسمی به تن داشتند و یک سیگاریِ تازه پیچیده شده را بین خودشان دست به دست می کردند .

 

با نزدیک شدنشان … یکی از آنها به شهاب اشاره کرد :

 

– چی می بینم ؟ … این پسره رو از هالیوود سفارش دادین ؟ چرا اینقد خوشتیپه کثافت ؟!

 

#سال_بد ❄️

 

#پارت_265

 

شهاب در چشم های تیره ی عماد ، برق خنده را دید … ! …

 

مجتبی باز هم به حالتی دوستانه به کتف او کوبید و همچنان که به حلقه ی دوستانش ملحق می شد ، با افتخار گفت :

 

– داداشِ خودمه دیگه !

 

شهاب نیمچه لبخندی زد . مضطرب بود ،ولی نمی خواست دیگران اضطرابش را به چشم ببینند . دست هایش را توی جیب های شلوارش فرو برد و مشت کرد .

 

مجتبی سیگاریِ نیمه سوخته را گرفت و پک زد … خواست آن را به نفر بعدی بسپارد . دوستش باز به شهاب اشاره کرد :

 

– آقا اهل دخانیات نیستن ؟!

 

مجتبی نیم نگاهی به شهاب انداخت و نچی گفت .

 

– نامزدش بفهمه لب به دود زده ، توی دهنش فلفل می ریزه !

 

اینبار عماد واقعاً خندید … نه آنقدر واضح که دیگران ببینند ! … شهاب این را از چین افتادنِ گوشه ی چشمانش و کش آمدنِ اندکِ لب هایش فهمید .

 

بیخود و بی جهت سرخ شد . دوست مجتبی همچنان که به سیگاری پک می زد ، گفت :

 

– تف به این زندگی ! … یعنی جدی جدی اختیار سیگاری زدنت هم نداری ؟! …

 

مجتبی گفت :

 

– عوضش کت شلوار درست حسابی میخره برات … تنت می کنه ! زن بگیری شکل آدما میشی !

 

– نمی خوام داش ! من توی همین پالونم راحتم !

 

 

 

#سال_بد ❄️

 

#پارت_266

 

یکی دیگر از دوستان مجتبی گفت :

 

– بشین حالا تو هم ! کی بهت زنِ میده مرتیکه پوفیوز ؟! … یه جوری حرف میزنه انگار دخترا براش صف بستن !

 

– پَ نبستن ؟! … نمیدونی مگه ؟! … آنجلینا جولی به خاطر من متارکه کرد !

 

عماد با تفریح به مزخرفاتِ پسرها گوش می کرد … ولی بعد تکیه اش را از دیوار گرفت و صاف ایستاد و گفت :

 

– این چه مرگشه ؟ چیزی زده ؟ … توی توهمه !

 

کاملاً جدی پرسیده بود ! … نگاه کرد به مجتبی … و مجتبی پاسخ داد :

 

– انگار آره آقا … حالش سر جا نیست !

 

– بفرستینش بره ! اینجا گند نزنه به چیزی !

 

مجتبی چشمی گفت . ان وقت عماد چرخید و نگاهش را به صورتِ معذب و خیس از عرق شهاب دوخت … .

 

نگاهِ سنگین و عمیقش را … که گوشت تنِ شهاب را هز حسی ناشناخته و موهوم به گزش می انداخت … .

 

– به حرفای این مرتیکه گوش نده !

 

شهاب گفت :

 

– گوش نمی دم آقا !

 

عماد پوزخندی زد … دستش را به شانه ی شهاب کوبید و در حالی که چند قدمی از دیگران فاصله می گرفت ، گفت :

 

– به نظر من خیلی خوبه یک زن توی زندگیت داشته باشی که بهت دستور بده ! … خیلی لذت بخشه !

 

 

 

 

 

#سال_بد ❄️

 

#پارت_267

 

شهاب نگاه کرد به نیمرخ صورت او … و چشم های تیره اش که حالا به نقطه ای در دور دست خیره شده بود . به خود جرات داد و پرسید :

 

– چنین زنی به زندگی شما اومده آقا ؟!

 

عماد پوزخندی زد :

 

– نه … نمی دونم ! … ولی امیدوارم بیاد !

 

نفس عمیقی کشید … و بعد ناگهان بحث را تغییر داد .

 

– بگذریم ! … شهاب ، می دونم امشب وقت کار نیست ! … ولی مجبورم بفرستمت جایی !

 

کاملاً روبروی شهاب ایستاد و نگاهش را باز به چشم های شهاب دوخت .

 

شهاب دیگر او را کاملاً می شناخت . وقتی او اینطور مستقیم به کسی نگاه می کرد ، یعنی نظرش قطعی بود و امکان چانه زدن و تغییر وجود نداشت . اما شهاب با نارضایتی آشکاری گفت :

 

– الان آقا ؟!

 

عماد اوهومی گفت … شهاب باز گفت :

 

– آخه آقا … نامزدم تنهاست !

 

عماد شانه ای بالا انداخت … با اطمینان گفت :

 

– نیم ساعته میری و برمیگردی ! … قول می دم حتی متوجه غیبتت نمیشه !

 

و با نگاهی تیز و منتظر …

 

#سال_بد ❄️

 

#پارت_268

 

برای شهاب هنوز هم غیر قابل قبول بود ! … حتی برای همان چند دقیقه ای که آیدا را تنها گذاشته و از تالار خارج شده بود ،حس ناامنی می کرد . ولی از جانبی حس می کرد غرورش به چالش کشیده شده !

 

عماد گفته بود آیدا حتی متوجه غیبتش نخواهد شد ! … هیچ بعید نبود ! آیدا او را نادیده گرفته بود ! آیدا دستش را رها کرده بود و وسط جمعیت مشغول رقص بود !

 

مثل پسر بچه ای که از بی مهریِ مادرش رنج ببرد و خجالت زده شود … نگاهش را پایین انداخت . بزاق دهانش را قورت داد و آخرین سوال را به نشانه ی اعتراض بر زبان آورد :

 

– نمیشه یک نفر دیگه رو بفرستید ؟ حتماً باید من برم ؟!

 

– باید کدومشون رو بفرستم ؟ … یه نگاه به این لش و لوشا بنداز !

 

شهاب سری به نشانه ی تایید تکان داد … عماد انگار حوصله اش از چانه زدن های او تنگ شده بود :

 

– بحث میکنی با من چرا ؟! … میخوای به من نه بگی ؟!

 

شهاب به سرعت گفت :

 

– نه آقا ! هر چی شما امر بفرمایید !

 

عماد هوومی گفت … راضی به نظر می رسید !

 

– آفرین پسر خوب ! میگم بچه ها بهت آدرس بدن !

 

و بعد دست در جیب … بی خیال … با گردنی صاف و متکبر … چرخید و شهاب را پشت سر گذاشت … .

 

***

 

 

 

 

#سال_بد ❄️

 

#پارت_269

 

***

 

روشنک گفت :

 

– تو شانس داری آیدا ! من هر چی غذا میخورم ، چربی هاش جمع میشه توی شکم و پهلوهام ! ولی برای تو ذخیره میشه توی باسنت !

 

خندیدم و بعد یکی از توپک های پنیریِ بی نهایت خوشمزه را از توی بشقابم برداشتم و به دهان گذاشتم .

 

همچنان که از طعم بی نظیرِ آن لذت می بردم ، گفتم :

 

– منم عادت ندارم اینهمه غذا بخورم ، ولی امشب یک شبِ خاصه ! … من و شهاب تصمیم گرفتم امشب خیلی خوش بگذرونیم !

 

اسم شهاب را بر زبانم آوردم … و ناگهان به یادش افتادم !

 

یادم آمد مدت نسبتاً زیادی بود که از او خبری نداشتم و نمی دانستم کجاست ! بی خود و بی جهت ترس برم داشت … نگاهم را به سرعت میات جمعیت چرخاندم و دنبال او گشتم .

 

– راستی … شهاب کجاست ؟

 

روشنک نق زد :

 

– من چه می دونم ! … اه ! خیر سرمون دوست پسر داریم ها ! معلوم نیست کجا هستن !

 

ولی من صابر را دیدم که روی یک صندلی نشسته بود و سرش را خم کرده بود روی موبایلش . بشقابم را همانجا روی میز رها کردم و به طرف او رفتم … صابر سر بالا آورد و من و روشنک را دید . به شوخی به روشنک گفت :

 

– خوش می گذره روشنک خانم ؟ … منو اینجا ول کردی رفتی !

 

قبل از اینکه روشنک بتواند چیزی بگوید ، پرسیدم :

 

– شهاب کجاست ؟

 

– رفت !

 

چیزی در تنم فرو ریخت … بدنم سرد شد ! صابر ادامه داد :

 

– منظورم اینه که … رفت توی محوطه ! … البته گفت زود برمیگرده !

 

 

 

 

 

#سال_بد ❄️

 

#پارت_270

 

نمی دانم چرا جا خورده بودم … انتظارش را نداشتم ! شهاب من را ول کرده و رفته بود !

 

حس می کردم دل نازک شده ام … بیخودی بغض کردم !

 

– برای چی رفت ؟!

 

صدایم لرزش خفیفی داشت . صابر شانه ای بالا انداخت . روشنک دستش را روی کمرم گذاشت .

 

– گفته زود برمیگرده دیگه آیدا جون ! بی خیال !

 

ولی من با حرکت تندی دستش را پس زدم :

 

– میرم دنبالش !

 

گوشه ی لب هایم پایین افتاده بود . دوست نداشتم روشنک و صابر ببینند غرورم جریحه دار شده ! … از آنها رو چرخاندم و به سمت در خروجی به راه افتادم … .

 

نمی دانستم چرا از دست شهاب عصبی شده ام … هیچ دلیل منطقی نداشتم ! ولی عصبانی بودم و این دست خودم نبود ! … مثل وقتهایی که پریود می شدم و بیخود و بی جهت از همه چیز به خشم می آمدم !

 

علاوه بر آن حالم چندان خوش نبود … سردرد داشتم و بدنم از ضعف و سستی می لرزید .

 

در آن لحظه و با آن حال مزخرفم شهاب را می خواستم … فقط و فقط شهاب را !

 

بلاخره به محوطه ی بیرونی رسیدم . فضای چمن کاری شده ای که پر از میز و صندلی های حصیری بود و آدم هایی که سیگار می کشیدند و فارغ از هیاهوی داخل تالار ، غرق گفتگو بودند . میزی هم قرار داشت که به حضار نوشیدنی می داد … .

 

 

 

 

 

#سال_بد ❄️

 

#پارت_271

 

هوای خنک و آزاد را میان ریه هایم فرو بلعیدم و در جستجوی شهاب ، میان میزها شروع کردم به قدم زدن .

 

او را نمی دیدم ! انگار رفته بود … انگار پودر شده بود و ریخته بود کف زمین !

 

ناامید از پیدا کردنش … بغض هر لحظه قوی تر بر گلویم نیشتر می زد .

 

به قسمتی رسیدم که نسبتاً رفت و آمد کمتری بود  . جایی دور از هیاهو … .

 

ردیفی از درختچه های گل کاغذی کنار هم کاشته شده بود و نیمکت هایی با رویه ی مخمل و کوسن های پولک دوزی شده با فواصل مناسب بر زمین میخکوب شده بود .

 

لحظه ای سر جایم توقف کردم . زیبایی این قسمت واقعاً مسحور کننده بود . ولی ناراحتی ام از شهاب آنقدر من را غبضه کرده بود که نمی توانستم دیگر از چیزی لذت ببرم .

 

با حسرت در دلم گفتم :

 

– کجا ولم کردی لعنتی ؟ … الان باید پیش من می بودی … با هم عکس می گرفتیم ! … قرار بود امشب خیلی خوب باشه واسمون !

 

غرق در اندوهم بودم که صدایی شنیدم … صدای مردی که داشت به جانب من حرکت می کرد و حرف می زد :

 

– یکم دیگه صبر کن … پسره رو فرستادم ، الان میرسه بهت ! …

 

صدا ، صدای عماد شاهید بود !

 

ناگهان دیواری درون تنم فرو ریخت . هول شدم و با نگاه به دنبال راه فراری از رویارویی با او …

 

فکر می کردم چون آن قسمت از باغ خلوت است ، پس یک نقطه ی خصوصی است و من نباید در آنجا دیده می شدم … و از طرف دیگر همان حس قوی و بی دلیلم برای اجتناب از این مرد …

 

یک دفعه با تصمیمی لحظه ای … همانجا روی چمن های مرطوب نشستم ! … پشت درختچه های گل کاغذی … از دیدرس او پنهان شدم … .