صندلی روبه روش رو عقب کشیدم و نشستم..

خیره نگاهش می کردم که اروم لقمه می گرفت و می خورد…

با صدای مامان سرم رو چرخوندم که تو درگاه اشپزخونه ایستاده بود و نگاهمون می کرد…

لبخندی زد و رو به سورن گفت:

-سورن جان ببخشید من داروهامو خوردم خیلی خوابم گرفتم..امشب همینجا بمون…

سورن هم سرش رو چرخوند و به مامان نگاه کرد و لبخنده بی رمقی زد و گفت:

-تو خونه کار دارم باید برم..شما برو بخواب..منم یکم دیگه میرم…

مامان سرش رو تکون داد و گفت:

-باشه پسرم..دیگه اینقدر دیر نیا..زودتر بیا بتونم یکم ببینمت و حرف بزنیم…

سورن با همون لبخنده بی حالش “چشم”ی گفت و مامان این دفعه رو به من گفت:

-پرند بعد از شام، میوه هم تو یخچال هست برای سورن بیار حتما…

-باشه چشم..

-شبتون بخیر..

من و سورن همزمان با هم “شب بخیر” گفتیم و مامان با خنده سری تکون داد و رفت سمت اتاقش…

دوباره به سورن چشم دوختم که بشقابش رو هول داد عقب و گفت:

-دستت درد نکنه..

نگاهم چرخید سمت بشقابش که نصف بیشترش مونده بود و با تعجب گفتم:

-سورن..تو که چیزی نخوردی..گفتی گرسنه ای..

کمی نوشابه داخل لیوان ریخت و یک نفس سر کشید و گفت:

-سیر شدم..ممنون..

مستاصل نگاهش کردم و گفتم:

-چی شد اخه..تو که وقتی اومدی سرحال بودی..این چه قیافه ایه…

-چیزی نیست..

دست هام رو روی میز گذاشتم و کمی خم شدم و با تردید گفتم:

-مامان چیزی گفت؟!..

بالاخره سرش رو بلند کرد و نگاه گرفته ش رو بهم دوخت و گفت:

-گفت خواستگار داری..مبارکه..

پلک هام روی هم افتاد و نفس عمیقی کشیدم..

یعنی تو همون چند دقیقه ای که من نبودم، باید به سورن لو میداد چی شده؟…

سری به دو طرف تکون دادم و چشم هام رو باز کردم..

سورن هنوز داشت نگاهم می کرد و انگار متتظر بود حرفی بزنم…

زبونم رو روی لبم کشیدم و اروم گفتم:

-به منم قبل از اینکه تو بیایی گفت..به خدا من خبر نداشتم…

-اما بهش نگفتی نمی خواهی..

پوفی کردم و از دست مامان حرصم گرفت..

یعنی اینکه من هیچی نگفتم رو هم باید به سورن می گفت؟…

سرم رو پایین انداختم و لب زدم:

-قبل از اینکه بتونم حرفی بزنم تو اومدی..هرچند گفتم فعلا نمی خوام به این موضوع فکر کنم…

پوزخندی زد و ابروهاش رو انداخت بالا:

-فعلا؟!..

دستپاچه و تند تند گفتم:

-می خواستم بگم بهشون جواب رد بده که همون موقع تو اومدی و فرصت نشد…

صندلیش رو عقب داد و از جاش بلند شد..

من هم سریع بلند شدم و هول شده گفتم:

-کجا میری؟..

-دیروقته..برم خونه دیگه..

از لحن سردش دلم گرفت و با ناراحتی گفتم:

-می خواستم میوه و چایی بیارم..

-ممنون..میل ندارم..

-سورن تقصیر من چیه؟..چرا با من اینجوری حرف میزنی؟..

راه افتاد سمت سالن و من هم عین جوجه افتادم دنبالش و دوباره صداش کردم:

-سورن جان..

کنار مبل ها ایستاد و چرخید طرفم و منتظر نگاهم کرد…

لبخندی بهش زدم و گفتم:

-بیا بشین یکم حرف بزنیم..

-چه حرفی؟..

-تو بیا بشین حالا..

سرش رو تکون داد و روی مبل قبلی نشست..من هم کنارش نشستم و کامل چرخیدم طرفش…