دلارای نفس زنان تکرار کرد

_ دردم میگیره

_ قدیما انقدر زود دردت نمی‌گرفت
عادت کرده بودی

دستش را زیر باسنش گذاشت و با یک حرکت بلندش کرد

_ بیا یادت بیارم تا کجا میتونستی تحمل کنی کوچولو

دلارای ترسیده جیغ زد و او دستور داد

_ پاهات….

جمله اش را ادامه نداد
نیازی هم نبود
دخترک او را خوب شناخته بود

پاهایش را دور کمرش حلقه زد و پیشانی اش را به پیشانی او چسباند

بوسه دیگری از لب های دخترک گرفت و روی تخت خواباندش

دست هایش را بالای سرش قفل کرد و لب هایش را به گردنش چسباند

هم زمان با دست دیگر بدنش را به بازی گرفت صدای ناله های دلارای که در اتاق پیچید لبخندی راضی زد

دلارای از میان چشمان نیمه بازش نگاهش کرد و در دل از جنین تشکر کرد

اگر اینبار هم بالا می‌آورد ارسلان شک میکرد

دست هایش را به دکمه های پیراهن مردانه اش رساند و ارام مشغول باز کردنشان شد اما انگار ارسلان بی طاقت بود

با یک حرکت پیراهن را کشید و بی توجه به دو دکمه ای که از جا درآمد لاله گوش دلارای را به دندان گرفت

صدای نفس هایشان اتاق را پر کرده بود

حال دلارای کم کم عوض میشد

احساس می‌کرد رفته رفته حالت تهوع شروع می‌شود

ناخواسته نالید

_ ولم کن … ارسلان

ارسلان کوچکترین اعتنایی نکرد

دلارای التماس کرد

_ باید برم سرویس!

ارسلان بالاخره سرش را بالا گرفت و با خشم خیره دخترک شد

_ الان؟!

دلارای نگاهش را دزدید

_ اره…

_ تحمل کن تا کارم تموم بشه!

دلارای کم مانده بود به گریه بیفتد

اگر روی تختش عق می‌زد چه بلایی سرش می‌آورد؟!

با تمام توان عقب هلش داد

_ باید برم سرویس

ارسلان غرید

_ هیش

_ توروخدا ارسلان … پریودم!!!

اولین چیزی که به ذهنش رسیده بود را گفت

دست ارسلان از حرکت ایستاد و او ناخواسته به گریه افتاد

_ پر… پریودم … ولم کن برم

ارسلان پوزخند زد

_ چه مرگته؟

دلارای بهت زده لب زد

_ چی؟

ارسلان با خشونت گردنش را گرفت و بالا کشیدش

صدایش سرد و خشک بود

_ فکر کردی خیریه دارم؟

دلارای نفسش را حبس کرد تا بالا نیاورد و هم زمان از درد گردنش نالید

_ آی

ارسلان کنار گوشش غرید

_ ببر صداتو ، فکر کردی اینجا نگهت داشتم خبریه؟
وقتی تک دختر خونه‌ی حاج فرهمند بودی انقدر ادا نمیومدی که حالا داری میری رو مخم بچه جون
اون موقع که پشتت به خونه و بابات گرم بود پاهاتو واسم باز کردی
الان که جز تخت من جایی نداری چه مرگته؟