_ خیلی خب لعنتی ولی قبلش به حرف من گوش بده

_ اگر نمیدی قطع کنم

هومن پوفی کشید و چندثانیه بعد صدای سرد حاج ملک شاهان در گوشش پخش شد

_ بفرمایید

دلارای با جدیت زمزمه کرد

_ منم ، عروستون!

حاجی پوزخند زد

_ تو خوابتم نمی‌بینی بخوای عروس من بشی دختره بی‌آبرو

دلارای هم پوزخند زد
مثل خودش!

_ من عروستم حاجی ، قبول نداری؟

_ آلپ‌ارسلان عقدت نمی‌کنه

_ هومن چی؟ هومن که عقد می‌کرد
اونطوری عروستون محسوب نمی‌شدم؟!

حاج ملک شاهان بهت زده سکوت کرد و دلارای لبخند زد

به هدف کوبیده بود!

_ آخ راستی یادم نبود
هومن پسر زن صیغه ایتونه!
شما فقط ارسلان رو به عنوان بچه‌ات قبول داری

صدای نفس های متعجب حاج ملک شاهان در موبایل پیچیده بود

دلارای قصد عقب نشینی نداشت

لحظه هایی را به یاد می‌آورد که در آن چهاردیواری ترس جان فرزندش را داشت

صورت دردآلود الپ‌ارسلان را تصور میکرد یا جنین بی‌پناهش که تا چه اندازه وحشت کرده است

_ فرقی نمیکنه صیغه ای یا عقدی
پدرِ بد ، بده!
به چی دلتون خوشه؟
به اینکه هومن کنارتونه؟
به اینکه اون عصای دستتونه؟
چون نمیدونه شما چه هیولایی هستی!
وقتی بفهمه اونم مثل هنگامه و الپ‌ارسلان ازتون متنفر میشه

حاج ملک شاهان وارفته زمزمه کرد

_ این دروغا رو از کجا شنیدی بچه جون؟
ببر صدای نحستو
یک تهران حاج ملک شاهان رو می‌شناسه
این وصله ها به من نمیچسبه
تکرارش نکن که خودم نفستو می‌برم

دلارای پوزخند زد

بزودی قبول می‌کرد!

_ آلپ ‌ارسلان ازتون نمیگذره
خوشحالید که قراره شلاق بخوره؟
شما غرورشو شکستید حاجی
تحقیرش کردید
شک نکنید جوابتونو میده

حاج ملک شاهان سرگردان لب زد

_ دروغه
قرار بود تو…..

سکوت کرد
دلارای بغض کرده خندید

_ بیاید اینطوری فکر کنیم ارسلان به اندازه شما بی وجدان نشده که منو بفرسته جلو…

صدای نفس های کلافه‌ی مردانه در موبایل پیچید

دلارای بینی اش را بالا کشید و صدایش لرزید

_ بد زمینش زدید … آفرین
ولی بترسید از وقتی بلندشه
نمیدونم شما هم پسرتونو خوب میشناسید یا نه ولی من خوب میشناسمش
وقتی زمینش زدی باید دعا کنی بلند نشه

گفت و تماس را قطع کرد

ناتوان روی زمین نشست و دستش را روی شکمش گذاشت

به نفس نفس افتاده و شکمش منقبض شده بود

آرام نالید

_ هیش تموم شد
تموم شد عزیزم
آروم … آروم
از این به بعد مراقبتم
دیگه استرس نمیگیرم … نمی‌ترسم که تو هم بترسی … قول میدم

و خودش هم میدانست قولش بیهوده است…

سری به غذا زد
سالاد درست کرد ، ته‌دیگ زعفرانی گذاشت و تمام هنرش را صرف کرد تا همه چیز عالی باشد

با صدای زنگ خانه نفهمید که چگونه خودش را به جلوی در رساند

دستی زیر چشمانش کشید و هوا را با شدت به ریه هایش مهمان کرد

لبخند زد
سعی کرد حداقل او نمک روی زخم نباشد اما نمیتوانست

از نگرانی دست و پایش سر شده بود

با دیدن علیرضا که زیر شانه‌ی ارسلان را گرفته بود لبش را به دندان کشید

چشمانش نیمه باز بود و چهره اش از درد جمع شده بود

ارسلان هم متوجه‌ی نگاه خیره‌ی دخترک روی خود شد که سرش را بالا آورد و خشمگین لب زد

_ برو کنار

دلارای قدمی به عقب برداشت و منتظر ماند تا ارسلان به همراه علیرضا وارد خانه شد.

بغضش هر لحظه بزرگ تر می‌شد

_چیزی می‌خوای ؟ کمکت کنم ؟