از سرما در خودش جمع شده بود اما نتوانست طاقت بیاورد و چشم‌هایش را باز کرد.

هوا تاریک بود و دردِ گردنش هر لحظه بیشتر می‌شد.

کلافه از جای بلند شد و نگاهی به ساعت انداخت که عدد چهار را نشان می‌داد.

خمیازه‌ای کشید و سری به ارسلان زد

انگار خستگی و فشار عصبی او را هم از پا درآورده بود که این همه ساعت خوابیده بود.

بی سر و صدا روی تخت نشست و به چهره‌ی غرق در خوابش خیره شد.

بی اختیار دستانش در موهایش لغزید
خم شد و لب‌هایش را روی گونه‌‌اش گذاشت

احساس می‌کرد از روزهای قبل هم عاشق تر است
که می‌تواند روزی با او و فرزندش خانواده‌ای را تشکیل دهد که آرزویش بود

انگار دلخوری هایش از آلپ‌ارسلان از بین رفته بود

آهسته دستش را روی کمر برهنه‌ اش کشید و با نور کمی که اتاق را روشن کرده بود زخم ها را نگاه کرد

هنوز هم اوضاعشان خراب بود

قابلمه ماکارونی سرد شده بود و خودش هم میلی به آن نداشت
هویج ها را از یخچال بیرون آورد و مشغول درست کردن سوپ شد

آن‌قدر گرم کار شده بود که ساعت از دستش در رفته بود .

درد کمرش نشان می‌داد بچه هم از این همه سرپا ایستادن شاکی‌ست

با دیدن قامت آلپ ارسلان که به اپن تکیه داده بود شانه‌هایش از ترس بالا پرید

_اینجا چیکار می‌کنی؟

ارسلان بدخلق هم زمان که سعی داشت بالاتنه اش زیاد حرکت نکند خودش را جلو کشید

_توی خونه‌ی خودمم باید از تو اجازه‌ بگیرم کجا برم و کجا نرم؟

_نه فقط زخم هات….

ارسلان بی حوصله بطری آب را از یخچال بیرون آورد و یک نفس سر کشید.

_ تو که خوب دلت خنک شد دخترحاجی

دلارای بهت زده لب زد

_ مزخرف نگو…

ارسلان پوزخند زد
سمت قابلمه سرد ماکارونی رفت و همانطور سرد سرد ، ایستاده مشغول خوردن شد

_ برو دست و پای داداش جونت و حاحی رو ببوس
خوب انتقامتو گرفتن

دلارای سرش را پایین انداخت
چه قدر نگران بود
چه قدر غصه درد کشیدنش را خورده بود
حقش این نبود….

آرام زمزمه کرد

_ خیلی نامردی ارسلان…

ارسلان عصبی خندید

_ چیه؟ دل و دماغ نداری
اگه به یکی از پسرای حاج فرهمند راضی می‌شدی کار به اینجا نمی‌کشید ولی خب دخترحاجی دوتا دوتا دوست داره مگه نه؟

دلارای نالید

_من قیدتو زده بودم
تو دست بردار نبودی
میخواستم تمومش کنم
میخواستم آبروریزی نشه
منِ لعنتی پا رو دلم گذاشتم و خودمو قانع کردم با هومن برم زیر یک سقف

آلپ ارسلان چشمانش را ریز کرد و روبه‌روی دلارای ایستاد

تهدیدآمیز انگشتش را به سر دلارای نزدیک کرد و موهایش را پشت گوشش فرستاد

_همون اول باید قیدمو می‌‌زدی
دقیقا همون لحظه‌ای که از خونه بیرونت کردم
بعد از اون دیگه دست تو نبود که بخوای تمومش کنی

قابلمه را روی میز کوبید و ادامه داد

_ فردا میریم محضر … حاضر باش

و بدون اینکه فرصت فکر کردن به دلارای دهد فاصله گرفت.