زیاد طول نکشید که صدای کوبیده شدن در را شنید و شانه‌هایش از ترس بالا پرید.

دستش را جلوی دهانش گرفت تا صدایش درنیاید

ارسلان با قدم‌های بلندی خودش را به اتاق رساند و دیوانه وار مشت محکمی به در کوبید

_ گمشو بیرون که گور خودتو کندی دختره خراب

با گریه نالید

_ وحشی روانی ، گوش بده چی میگم

ارسلان عربده زد

_ روانی باباته که تورو پس انداخته
روانی منم که نگران تو پدرسگ شدم
گمشو بیرون تا درو نشکستم

نگرانت شدمی که گفته بود هم دلش را نسوزاند

هق هق کنان جیغ کشید

_ اون دختری که آوردی اصلا برات وقت خالی گذاشت که نگران منم بشی؟

ارسلان لگدی به در کوبید

_ باز کن درو جوابتو بدم

_ نمیکنم ، باز کنم که باز بیفتی به جونم؟

_ مثل سگ میترسی

بغض کرده شانه بالا انداخت

_ معلومه که میترسم! کم تا پای مرگ کشوندیم؟
آدم باید دیوونه باشه از تو نترسه!

ارسلان دوباره به در کوبید

دلارای وحشت زده بیشتر در را هل داد

_ بخدا بابام حالش بد شده بود
رفتم بیرون هومن رو دیدم نزدیک بود باهم تصادف کنیم
بعدشم رفتیم بیمارستان
ارسلان توروخدا بس کن به جون بابام راست میگم

_این در رو باز کن قبل از اینکه بشکنمش ، بشکنمش بیام تو زنده نمیذارمت

دلارای سرش را روی زانوهایش گذاشت و ارام لب زد

_ باز نمیکنم

_ آشغال هرزه

بینی اش را بالا کشید

_ هرزه تویی که جلو چشم زنت دختر میاری خونه

_ باز کن درو نفهم ، باز کن یک زنی نشونت بدم صدتا زن از گوشه کنارت بزنه بیرون

_ اگر من زنت نیستم چه مرگته؟
اصلا فرض کن رفتم با هومن
به تو چه آخه
تو که ادعات باسن آسمونو پاره کرده که من به هیچ کجات نیستم حالا چی میگی؟

ارسلان نفس زنان با خشم تهدید کرد

_ تو که میای بیرون
من دارم واست دلی خب؟
الان تا میتونی زبون درازی کن اومدی بیرون همون زبونتو گره میزنم دور‌ گردنت

می‌دانست آلپ ارسلان بیخودی تهدید نمی‌کند اما جرات روبه‌رویی با او را نداشت.

به دیوار تکیه داد و با بیچارگی تکرار کرد

_ به خدا رفتیم بیمارستان ، دستشم بهم نخورد

آلپ ارسلان بار دیگر به در کوبید

_ کثافت جلو چشم خودم داشت میمالیدت

_ دستمو گرفت که کشیدمش

_ خودسر شدی! هرز می‌پری…
من اگه دهن تو رو صاف نکنم که ارسلان نیستم حالا هر چقدر دلت می‌خواد بتمرگ توی اون اتاق اما بالاخره مجبوری لشتو جمع کنی بیای بیرون

لرز به تن دخترک نشست و دوباره زانوهایش را بغل کرد و جنین وار روی زمین دراز کشید

سرش را روی سرامیک‌ها گذاشت و چشمانش را بست.

پسرک دوباره پا کوبید

میان اشک تلخ خندید

بچه ی بیچاره نمیدانست این بیرون چه در انتظارش است که منتظر تولدش نشسته بود!

* * *

* * *

با تابیده شدن نور خورشید در صورتش پلک‌هایش را روی هم فشرد اما فایده‌ای نداشت.

یکی از چشم‌هایش را باز کرد و با دیدن ساعت ، نیم‌خیز شد

درد بدی را در کمرش احساس کرد

از اینکه بدون فکر روی این سرامیک‌ها خوابیده بود، لب گزید و از جا بلند شد.

دلش میخواست خودش را کتک مفصلی مهمان کند

_ خاک برسرت دلی ، این بچه از مادرم شانس نیاورد
یکم مسئولیت پذیر باش….

دستش را نوازش‌وار روی شکمش کشید و ادامه داد:

_ ببخشید پسرم…

آرام قفل در را باز کرد و سرش را بیرون برد.

با ندیدن ارسلان نفس آسوده‌ای کشید و از اتاق بیرون رفت.

پاورچین پاورچین سمت سرویس بهداشتی قدم برمیداشت که گردنش اسیر دست آلپ ارسلان شد.

وحشت زده دستش را مقابل دهانش گرفت

_ هیع

بدنش محکم به دیوار کوبیده شد اما اینبار حواسش به پسرک بی گناه بود

قبل از برخورد با دیوار هر دو دستش را سپر شکم و کمرش کرد