دلارای بی توجه به آن ها سمت پله ها دوید

تحمل نگاه های سنگینشان را نداشت

صدای آلپ‌ارسلان را می‌شنید که دستور میداد :

_ حورا ، امروز نامزدی پسرِ عبدلحمیده

بعد از‌ مراسم میان اینجا

نمیخوام نبودِ جمیله حس شه

برای بچه‌ها ترجمه کن حواسشونو جمع کنن

وارد اتاق شد و عصبی چمدان سفید رنگ آلپ‌ارسلان را از زیر تخت بیرون کشید

در چشمانش اشک جمع شده و دستانش می‌لرزید

با حرص لباس های خودش و هاوژین را در چمدان می‌ریخت

هرچه دم دستش می آمد

از پوشک و شیشه شیر و شیرخشک گرفته تا اسباب بازی هایی که در این مدت ارسلان و علیرضا خریده بودند

صدای باز و بسته شدن در و خنده های هاوژین آمد

بینی‌اش را بالا کشید و واکنشی نشان نداد

بی توجه به آن ها سراغ لباس های خودش رفت

ارسلان هاوژین را روی زمین گذاشت و او با خنده دوباره دستانش را بلند کرد

_ بَ

ارسلان خندید

_ بگو بغل

#part1469 🖤

_ بَ بَ

ارسلان زیربغل هایش را گرفت و بالا انداختش

صدای قهقهه های دخترک برای ثانیه ای لبخند روی لب های دلارای آورد که به سرعت محو شد

ارسلان هاوژین را روی زمین گذاشت و سمت دلارای قدم برداشت

روی لب هایش پوزخند تمسخرآمیزی به چشم می‌خورد

_ چیکار میکنی؟

دلارای سرد زمزمه کرد

_ معلوم نیست؟

_ نیست ، نمیتونم حدس بزنم

دلارای زیپ چمدان را بست و سمت ارسلان برگشت

هاوژین بی توجه به آن ها روی زمین نشسته و با مداد رنگی هایی که ارسلان خریده بود روی کاغذهای حسابداری کلاب خط و خطوط نامفهموم می‌کشید

_ میخوایم بریم ایران

_ با اجازه‌ی کی؟

دلارای محکم نگاهش کرد

_ دوساله با اجازه‌ی کسی داریم زندگی می‌کنیم که حالا اجازه لازم باشه؟

#part1470 🖤

ارسلان محکم تر از او جواب داد

_ افکار مرخرف بیاد تو سرت مغزتو می‌شکافم دلی

دلارای پلک هایش را روی هم فشرد

او که قصد بدی نداشت…

خودش هم می‌دانست در کشور غریب ، بی مدارک و پول نمی‌تواند از پس هاوژین بربیاید

با حرص و بغض زمزمه کرد

_ میخوام شده برای یک روز برگردم خونه ام

ممنوعه؟

_ خونه‌ی تو اونجا نیست

_ اینجام نیست

_ هرجا شوهرت و دخترت باشن خونته ، نیست؟

دلارای با چشمان خیس نگاهش کرد

_ شوهر؟ کدوم شوهر؟

اونی که خدمتکارای کلابش دست رو زنش بلند میکنن؟

اونی که به بچه‌ی دو سالش میگن حرومزاده؟

ارسلان عصبی غرید

_ نمیدونستن

صدای دلارای بالا رفت

_ بحث همینجاست لعنتی

هیچکس تو هیچ کجای این دنیای خراب شده منو به رسمیت نمی‌شناسه

صدایش لرزید اما همچنان فریاد می‌کشید

_ پدر و مادرش به فرزندی نمی‌شناسنش

برادراش به خواهری نمی‌شناسنش

شوهرش … شوهرش به همسری نمیشناسش

#part1471 🖤

هاوژین بغض کرده برگه هارا پایین انداخت و با ترس به مادرش خیره شد

ارسلان بازویش را چنگ زد و جلو کشیدش

_ هیش … داد نزن بچه رو ترسوندی

کور بودی؟ ندیدی اون زنیکه رو انداختم بیرون؟

چه مرگته دیگه تو؟

_ من میرم ایران ارسلان

میرم آخرین کسی که برام مونده رو ببینم

ارسلان کلافه غرید

_ احمق … احمق … من واست موندم فقط

بچه‌ات واست مونده فقط

دلارای با صورت خیس خندید

_ تو؟!

ارسلان عصبی دندان هایش را روی هم فشرد و او ادامه داد

_ چشماتو باز کن آلپ ارسلان

من فقط تو شناسامه زنتم اونم به اجبار که اگر اجبار نبود حتی صیغه رو روی کاغذ نمیاوردی

دوستات … اون دختره ساینا و حتی علیرضا

منو به چشم پرستار بچه‌ات می‌بینن

کسی که آلپ‌ارسلان ملک‌شاهان لطف کرده و نگهش داشته

به چشم دخترای کلابت فاحشه‌ام!

حتی باورشون نمیشه پدر بچه‌ی من تو باشی

به چشم خانوادت من خرابم!

اونقدر بی آبرو که حاضر شدن طردت کنن ولی اسمشون کنار اسم من نیاد

#part1472 🖤

هاوژین زیر گریه زد و ارسلان بی آنکه به او اهمیت دهد چشمانش را ریز کرد

_ چی میخوای تو دلی؟

دلارای به چمدان زل زد و ارسلان آرام به او نزدیک شد

_ به من نگاه کن

دلارای بینی اش را بالا کشید و با چشمان سرخ شده نگاهش کرد

_ بابامه!

_ تو بابا نمیخوای ، تو پشت میخوای که اینبار وقتی گم و گور شدی جا و حامی داشته باشی

صدای دلارای لرزید

نگاهش را دزدید و پچ زد

_ مزخرف نگو ارسلان

صدای ارسلان بالا رفت

_ بهت میگم منو نگاه کن روباه کوچولو

دلارای با چشمان سرخ نگاهش کرد و شبیه به دیوانه ها سر تکان داد

_ آره! پشت میخوام

میخوام یادت بیاد دلارای فرهمند دختر کدوم خانوادست

ارسلان موهای خودش را چنگ زد و او با کف دست به قفسه سینه‌اش کوبید