فرهود از پشت خودش را به من کوبیده بود … .

تکان سختی خوردم و نزدیک بود پارچ دوغ از دستم رها شود … ولی به سختی تعادلم را حفظ کردم .

تا قبل از اینکه بتوانم واکنشی نشان بدهم … شهاب خودش را به من رساند . دستش را دور کمرم حلقه کرد و من را سفت و سخت به عقب کشاند و سینه به سینه ی فرهود در آمد .

– چته تو ؟ کوری ؟!

لحنش تهاجمی و خصمانه بود … فرهود گفت :

– ببخشید ، حواسم نبود ! … ببخشید دختر دایی !

با غیظ نگاهش کردم … یک مدلِ بدی از فرهود بیزار بودم ! پسرکِ چندشِ نچسبی بود که زیادی نگاهم می کرد !

شهاب باز با همان لحن خصمانه به جای من پاسخ داد :

– حواست کجا بود ؟! … اگه گمش کردی پیداش کنم واست !

بی میل دست شهاب را گرفتم :

– شهاب ! بی خیال !

و فرهود شیر شده گفت :

– اصلا تو رو سننه ؟! … من دارم با آیدا حرف می زنم !

انگار کسی در آتش شهاب دمیده باشد … بر افروخته تر شد . با حرکت تندی دستش را از بین دست های من بیرون کشید و رخ به رخ فرهود ایستاد :

– یه بار دیگه بگو آیدا ! … یه بار دیگه بگو اگه جراتش رو داری !

کار داشت به جای بدی کشیده می شد و من واقعا می ترسیدم دعوا راه بیفتد .

سوده از جا پرید و خودش را مابین دو مرد انداخت .

– شهاب ! … ای وای خاک به سرم ! چیکار داری می کنی !

عمه الهام و هوشی و بقیه هم آمدند و بین شهاب و فرهود فاصله انداختند .

خدا را شکر دعوا نشد … ولی خوبی اش این بود که فرهود دیگر اسمم را تکرار نکرد !

تپش قلبم تند شده بود … . شهاب چرخید به طرفم و گفت :

– آیدا بیا !

– چیکارم داری ؟!

یک لحظه پلک هایش را روی هم فشرد و بعد عصبی و پرخاشگر تکرار کرد :

– بهت می گم بیا !

و مچ دستم را گرفت و من را از بین جمعیت دنبال خودش کشید … .

برای اولین بار بود که در جمع با من تند شده بود !

انتظارش را از او نداشتم … قلبم شکست و بغض کردم ، ولی می مردم هم جلوی دیگران به گریه نمی افتادم !

من را همراهش کشید به انتهای حیاط و پشت دار و درخت های سر سبز . وقتی مطمئن شدم دیگر در تیررس نگاه کسی نیستیم ، دستم را یک ضرب از بین انگشتانش بیرون کشیدم و سر جا میخکوب ماندم .

شهاب برگشت و نگاه هشدار آمیزی به من انداخت . گفتم :

– تو به چه حقی با من اونجوری حرف می زنی ؟! … اونم … اونم جلوی مامانت و بقیه ی …

– چته تو ؟!

– من چمه ؟! … تو چته ؟!

– دو روزه ریدی به اعصاب و زندگی من ! … نه حرف می زنی … نه نگاهم می کنی ! قهر کردی ، هان ؟!

لب هایم را روی هم فشردم و بزاق دهانم را قورت دادم … پس قهر کردنم را فهمیده بود !

بدون اینکه جوابش را بدهم ، از کنارش عبور کردم و روی لبه ی باغچه نشستم . شهاب کلافه و عصبی گفت :

– تو غلط کردی که با من قهری ! فهمیدی ؟ غلط کردی !

– صدات رو بالا نبر واسه ی من !

– هر کاری دلم بخواد می کنم ! اعصاب نذاشتی واسم ! دِ آخه چته تو ؟! … چته ؟!